ผมทำงานฟรีแลนด์ นานๆก็จะว่างที พอว่างก็มีโอกาสกลับเข้าไปเยี่ยมเยือน ในมหาวิทยาลัยที่ผมจบมา ออกกำลังกายในสนามกีฬาใน ม.บ้าง พูดคุยกับอาจารย์ ฯลฯ บลาๆๆๆ
ก็ไปเจอกับรุ่นน้อง ที่ค่อนข้างสนิทตอนยังเรียนอยู่ ก็ถามสารทุกข์สุขดิบกับตามประสาคนไม่เจอกันนาน
จนถามไปถึงเรื่องงาน น้องเขาก็ตกงานอยู่ แล้วทีนี้ดันสนใจงานที่ผมทำอยู่ซะด้วย น้องเขาเลยเสนอตัวสนใจอยากจะลองฝึกลองทำบ้าง ผมก็ไม่หวงวิชานะ อยากสอนให้เผื่อเขาเอาไปใช้เป็นอาชีพเลี้ยงตัวเองได้บ้าง แล้วก็อาจจะได้เป็นลูกมือแบ่งเบาภาระช่วยงานผมได้บ้าง
เลยให้น้องเขามาลองทำดู
แต่มันไม่ใช่อย่างที่ผมคิดไว้เลย เข้ามาทำก็ ถามเพราะสงสัยในเนื้องาน เพราะไม่เข้าในงาน อันนี้พอเข้าใจ
แต่ประเด็นอยู่ที่.. เริ่มมีคำถามแบบว่า
- มันใช่หรอพี่?
- ผมว่ามันไม่ใช่แบบนี้นะ? ผมเคยเสิร์ชเจอ
- ผมเห็นเขาทำแบบนี้กันนะพี่?
และอีกมากมายในคำถามแบบนี้
ผมถึงเริ่มคิดว่า ผมคิดผิดไหมเนี่ยที่ใจดีสอนงานน้อง? ถ้ารู้ทำไมไม่ทำเองเลยหว่าจะมาให้สอนทำไม?
เพลียใจครับ
ใครมีวิธีแก้ปัญหา หรือวิธีปฏิเสธอะไรดีๆ แชร์กันฟังทีครับ ผมหุนหวย
รับมือยังไง? กับพวก เห็นงานที่เราทำอยู่แล้วอยากให้เราสอน แต่พอกำลังจะสอนก็ดันรู้เยอะ เคยเสิร์ชเจอบ้างแหละ เห็นมาบ้างแหละ
ก็ไปเจอกับรุ่นน้อง ที่ค่อนข้างสนิทตอนยังเรียนอยู่ ก็ถามสารทุกข์สุขดิบกับตามประสาคนไม่เจอกันนาน
จนถามไปถึงเรื่องงาน น้องเขาก็ตกงานอยู่ แล้วทีนี้ดันสนใจงานที่ผมทำอยู่ซะด้วย น้องเขาเลยเสนอตัวสนใจอยากจะลองฝึกลองทำบ้าง ผมก็ไม่หวงวิชานะ อยากสอนให้เผื่อเขาเอาไปใช้เป็นอาชีพเลี้ยงตัวเองได้บ้าง แล้วก็อาจจะได้เป็นลูกมือแบ่งเบาภาระช่วยงานผมได้บ้าง
เลยให้น้องเขามาลองทำดู
แต่มันไม่ใช่อย่างที่ผมคิดไว้เลย เข้ามาทำก็ ถามเพราะสงสัยในเนื้องาน เพราะไม่เข้าในงาน อันนี้พอเข้าใจ
แต่ประเด็นอยู่ที่.. เริ่มมีคำถามแบบว่า
- มันใช่หรอพี่?
- ผมว่ามันไม่ใช่แบบนี้นะ? ผมเคยเสิร์ชเจอ
- ผมเห็นเขาทำแบบนี้กันนะพี่?
และอีกมากมายในคำถามแบบนี้
ผมถึงเริ่มคิดว่า ผมคิดผิดไหมเนี่ยที่ใจดีสอนงานน้อง? ถ้ารู้ทำไมไม่ทำเองเลยหว่าจะมาให้สอนทำไม?
เพลียใจครับ
ใครมีวิธีแก้ปัญหา หรือวิธีปฏิเสธอะไรดีๆ แชร์กันฟังทีครับ ผมหุนหวย