อยากมาเล่าประสบการณ์ความรัก ที่เจ็บหนักมากๆค่ะ ขอบอกก่อนว่า เราเป็นคนไม่สวยมาก ออกแนวอาหมวยอวบๆ แต่เป็นคนอารมณ์ดี ตบมุกชงมุก หัวไวเรื่องมุกตลก ชอบทำบุญ มองโลกในแง่ดี ชอบดูแล ใส่ใจคนอื่น //อันนี้แฟนเราทั้งสองคน และเพื่อนๆบอกมานะคะ มันก็เลยทำให้เรามีเพื่อนเยอะ และมีคนที่อยากเข้ามารู้จักเป็นเพื่อนเยอะ ทั้ง ชายและหญิง แต่เราก็ไม่เคยมีแฟนแบบจริงๆจังเลย มีแค่คุยๆกัน หยอดๆไปมา ให้หัวใจชุ่มชื่นละก็หายกันไป
เราเพิ่งมีแฟนคนแรกจริงจัง ตอนไปเรียนที่ต่างประเทศค่ะ ช่วงเรียนภาษา กับคนนี้ เจอกันครั้งแรกคือช่วงสอบจัดห้อง คือไม่ชอบแก๊งเค้าเลย แบบ ดูไม่มีความตั้งใจมาสอบ นั่งได้ครึ่งชั่วโมงก็ออกละแบบ เสียงดังมาก (เค้าเป็นคนแถวตะวันออกกลางค่ะ เข้มๆหน่อย) ละพูดภาษาอะไรไม่รู้ ฟังไม่รู้เรื่อง ขัดหูมากกกก สรุปสุดท้าย ได้มาอยู่ห้องเดียวกะอิตานี่ พอเข้าห้องวันแรก เราก็นั่งกะเพื่อนเราที่เป็นคนไทย ชาติอื่นๆก้นั่งกะเพื่อนตัวเอง อจ เห็นก็จัดแรนด้อม ให้คละๆ นั่งเป็นคู่ เราก็โดนจัด ให้มานั่งกับอิตาอาหรับนี่ คือแบบ ตอนนั้นคิดว่า โอ้ยยย ชั้นจะทนเค้าได้มั้ยเนี่ย โอเคเอาวะ ก็ไปนั่ง แบบ ตัวเกร็งมาก ละตานี่ก็ตัวใหญ่มาก ไหล่จะกว้างไปไหน ผ่านวันแรกไป ไม่ได้คุยกันเลย พอเบรค ก็ต่างคนต่างไปหาเพื่อน และชั้นก็เริ่มเม้าอิตาอาหรับนี้ให้เพื่อนฟัง 5555555
พอวันที่ 2 ของการเรียน อาจารย์ก็เริ่มให้ฝึกพูด ฝึกสนทนา ละให้ออกมาพูดหน้าห้อง ทีละคู่ แบบธรรมชาติ ตอนนั้นแบบว่า โอ้ย อิตาอาหรับนี่ ชั้นไม่เคยพูดกะแก จะให้มาแบบธรรมชาติ โอ้ยยยย ตายแน่ๆ เห้อ เอาวะ อจ ก็เดินมากแจกบทสนทนา แล้วแบบ บทที่ได้คือไรรู้ป่ะ บทคู่รักที่ออกมาเดทที่ดิสนีย์แลนด์ คือแบบ โอ้ยยยย ไม่นะ กะอิตานี่เนี่ย (ตอนนั้นบอกเลยเล็งเกาหลีโต๊ะข้างๆ อิอิ) เราก็เลยเริ่มก่อน เรา:"เธอจะต้องพูดบทผู้ชายนะ" เค้า:...มองหน้าเราแบบงงๆ "ได้" เราก็งงว่าเค้ามองหน้าเราแบบงงๆ ทำไม นึกขึ้นได้ว่า จะบอกทำไม เค้าก็ต้องพูดบท ผช อยู่แล้ว เอ๊อออ -"- พอซ้อมอะไรกันปุ๊ป โอเคถึงคิวต้องออกไปพูด คือแบบ ทุกคนในห้องคือ มองละเงียบมาก คือเห้ย คู่สุดท้ายไง ทุกคนทำเสร็จกันแล้ว เห้อ... โอเค เอาวะ เริ่ม ผช พูดก่อน ........... อิตานี่ ทำไมไม่พูด ละคือยิ้มทำไม!!!! ยิ้มไม่พอ นางเดินมาเข้ามา ละอ้อมตัวเอาแขนมาคล้องคอชั้น ละหันมายิ้ม .... คือ ในใจตอนนั้นคิดว่ามันลืมบทชัวร์ๆ แต่ที่แย่กว่านั้นคือ เราก็ลืมบทเหมือนกัน เพราะ .... หน้าใกล้กันมากกกกก
บอกเลยว่า ตอนนั้นสตั๊น คือ เวลาเค้ายิ้มเหมือนโลกเราหยุดหมุน มันละมุน ไม่เหมือนอิตาอาหรับเสียงดังที่เราเจอวันแรกเลย ตอนนั้น คือ context คือหายไปหมดเลย เห็นแต่หน้าเค้า อยู่ตรงหน้าเราแบบใกล้มากๆ หน้าร้อนๆ รู้สึกตัวอีกที ตอนที่ อจ ถามว่า สองคนเป็นอะไร ทำไมไม่พูด เราก็รู้สึกตัว และเห็นว่า ทุกคนในห้องแบบ ยิ้มกัน เราพูดอะไรไม่ออกเลย จนกระทั่ง อิตาอาหรับ พูดว่า ลองพูดแล้ว ไม่ค่อยเป็นธรรมชาติ เลยทำเอา ละ
ก็ขำ คือขำอะไร ถามตูมั้ย ละสุดท้าย อจ ก็ให้ทำใหม่อยู่ดี เออ ละก็กลับไปนั่งที่ ละ อจ ก็พูดอะไรซักอย่าง เราหูอื้อ ไม่ได้ยินอะไรเลย จนออดเบรคดัง เรากำลังจะลุก เค้าก็พูดว่า "ไม่น่าลืมบทเลยนะ ขอโทษด้วย" เราก็มองหน้า และตอบกลับไปแค่ว่า อืมๆ -"-
ถ่ายทอดประสบการณ์ความรัก ที่เจ็บหนักมากๆ จนคิดว่า ตัวเองเกิดมาเพื่อโดดเดี่ยวจริงๆ
เราเพิ่งมีแฟนคนแรกจริงจัง ตอนไปเรียนที่ต่างประเทศค่ะ ช่วงเรียนภาษา กับคนนี้ เจอกันครั้งแรกคือช่วงสอบจัดห้อง คือไม่ชอบแก๊งเค้าเลย แบบ ดูไม่มีความตั้งใจมาสอบ นั่งได้ครึ่งชั่วโมงก็ออกละแบบ เสียงดังมาก (เค้าเป็นคนแถวตะวันออกกลางค่ะ เข้มๆหน่อย) ละพูดภาษาอะไรไม่รู้ ฟังไม่รู้เรื่อง ขัดหูมากกกก สรุปสุดท้าย ได้มาอยู่ห้องเดียวกะอิตานี่ พอเข้าห้องวันแรก เราก็นั่งกะเพื่อนเราที่เป็นคนไทย ชาติอื่นๆก้นั่งกะเพื่อนตัวเอง อจ เห็นก็จัดแรนด้อม ให้คละๆ นั่งเป็นคู่ เราก็โดนจัด ให้มานั่งกับอิตาอาหรับนี่ คือแบบ ตอนนั้นคิดว่า โอ้ยยย ชั้นจะทนเค้าได้มั้ยเนี่ย โอเคเอาวะ ก็ไปนั่ง แบบ ตัวเกร็งมาก ละตานี่ก็ตัวใหญ่มาก ไหล่จะกว้างไปไหน ผ่านวันแรกไป ไม่ได้คุยกันเลย พอเบรค ก็ต่างคนต่างไปหาเพื่อน และชั้นก็เริ่มเม้าอิตาอาหรับนี้ให้เพื่อนฟัง 5555555
พอวันที่ 2 ของการเรียน อาจารย์ก็เริ่มให้ฝึกพูด ฝึกสนทนา ละให้ออกมาพูดหน้าห้อง ทีละคู่ แบบธรรมชาติ ตอนนั้นแบบว่า โอ้ย อิตาอาหรับนี่ ชั้นไม่เคยพูดกะแก จะให้มาแบบธรรมชาติ โอ้ยยยย ตายแน่ๆ เห้อ เอาวะ อจ ก็เดินมากแจกบทสนทนา แล้วแบบ บทที่ได้คือไรรู้ป่ะ บทคู่รักที่ออกมาเดทที่ดิสนีย์แลนด์ คือแบบ โอ้ยยยย ไม่นะ กะอิตานี่เนี่ย (ตอนนั้นบอกเลยเล็งเกาหลีโต๊ะข้างๆ อิอิ) เราก็เลยเริ่มก่อน เรา:"เธอจะต้องพูดบทผู้ชายนะ" เค้า:...มองหน้าเราแบบงงๆ "ได้" เราก็งงว่าเค้ามองหน้าเราแบบงงๆ ทำไม นึกขึ้นได้ว่า จะบอกทำไม เค้าก็ต้องพูดบท ผช อยู่แล้ว เอ๊อออ -"- พอซ้อมอะไรกันปุ๊ป โอเคถึงคิวต้องออกไปพูด คือแบบ ทุกคนในห้องคือ มองละเงียบมาก คือเห้ย คู่สุดท้ายไง ทุกคนทำเสร็จกันแล้ว เห้อ... โอเค เอาวะ เริ่ม ผช พูดก่อน ........... อิตานี่ ทำไมไม่พูด ละคือยิ้มทำไม!!!! ยิ้มไม่พอ นางเดินมาเข้ามา ละอ้อมตัวเอาแขนมาคล้องคอชั้น ละหันมายิ้ม .... คือ ในใจตอนนั้นคิดว่ามันลืมบทชัวร์ๆ แต่ที่แย่กว่านั้นคือ เราก็ลืมบทเหมือนกัน เพราะ .... หน้าใกล้กันมากกกกก
บอกเลยว่า ตอนนั้นสตั๊น คือ เวลาเค้ายิ้มเหมือนโลกเราหยุดหมุน มันละมุน ไม่เหมือนอิตาอาหรับเสียงดังที่เราเจอวันแรกเลย ตอนนั้น คือ context คือหายไปหมดเลย เห็นแต่หน้าเค้า อยู่ตรงหน้าเราแบบใกล้มากๆ หน้าร้อนๆ รู้สึกตัวอีกที ตอนที่ อจ ถามว่า สองคนเป็นอะไร ทำไมไม่พูด เราก็รู้สึกตัว และเห็นว่า ทุกคนในห้องแบบ ยิ้มกัน เราพูดอะไรไม่ออกเลย จนกระทั่ง อิตาอาหรับ พูดว่า ลองพูดแล้ว ไม่ค่อยเป็นธรรมชาติ เลยทำเอา ละ