สวัสดีค่ะ เรามีเรื่องอยากขอคำปรึกษา
ก่อนอื่นเราขอยอมรับว่าเราผิด ผิดที่ยังยั้งชั่งใจไม่ได้ เพื่อนๆจะดุด่าก็ได้เลยนะคะ เราขอแค่พื้นที่ระบายเท่านั้น

ตอนนี้เราเครียดมาก เริ่มมาจากเราค้นพบเว็บการพนันออนไลน์เว็บหนึ่ง มีทุกอย่างตั้งแต่พนันฟุตบอล บาคาร่าจนถึงตู้สล็อต ที่นี้เราซึ่งว่างอยู่เลยสนใจ เริ่มโอนเงินเข้าไปเล่น จากหลักร้อย พอได้มานิดหน่อยก็เพิ่มเป็นหลักพัน ก็เล่นได้บ้างเสียบ้างแต่ส่วนใหญ่จะเสีย ก็เล่นมาเรื่อยๆประมาณสองเดือนแล้ว ทีนี้ล่าสุดคือเมื่อวานซืน เราเล่นได้เงิน2หมื่น จากทุน1000 ดีใจเลย ตั้งใจว่าวันรุ่งขึ้นจะถอนออกมาซื้อของทำทุนอย่างอื่น ปรากฏตอนเย็นไม่รุ้นึกอะไร เข้าไปเล่นต่อ เล่นไปสักพีกเสีย2000 ก็ยังชิลๆ กดต่อเรื่อยๆ(เราเล่นสล็อตค่ะ สล็อตออนไลน์ รู้ทั้งรุ้ว่าระบบมันโกงก็ยังโง่เล่นเนอะ) สักพักเริ่มเสียเยอะขึ้น จาก2พันเป็น4-5พัน เริ่มหัวร้อน แต่ในใจก็คิดว่าทีวันก่อนยังเล่นมาได้ตั้ง2หมื่น เล่นเรื่อยๆเดี๋ยวก็คงได้คืนน่า แต่ไม่ค่ะ ในที่สุดก็เล่นจนเงิน2หมื่นนั้นหมด ทีนี้เริ่มเครียด ถึงแม้จะเป็นเงินที่ได้มาฟรีๆจากการพนันแต่ก็ยังเสียดาย น่าจะกดออกมาซะตั้งแต่แรก พอเสียดายสติก็เริ่มหลุดค่ะ โอนเงินตัวเองเข้าไปเพิ่มอีก2000หวังเอาคืนสักนิดหน่อย ปรากฎว่า2000นั้นก็หมด ก็เติมอีก เป็น3พัน4พัน จนตอนนี้รวมทั้งหมดที่เข้าเนื้อ8000ค่ะ

ประเด็นสำคัญคือ เราใช้กระเป๋าเงินเดียวกับคุณแม่ กินใช้ด้วยกันในบัตรเดียวกัน เท่ากับเราขโมยเงิน8000ที่เป็นค่ากินของเรากับแม่มาเล่นจนหมด ตอนนี้เครียดจนนอนร้องไห้ ไม่กล้าบอกแม่ว่าแอบเล่นการพนัน แถมยังเอาเงินค่ากินไปเล่นอีก รุ้สึกทรมานมากๆ ใจนึงก็ทนไม่ไหวแล้ว กลัว ไม่กล้าเล่นอีกแล้ว แต่อีกใจก็ยังหวังว่ามันจะได้คืน แต่ก็รุ้แล้วค่ะว่าถ้าตอนนี้เล่นก็คงหมดยิ่งกว่า8000 มันอาจจะดูเป็นเงินไม่เยอะสำหรับคนอื่น แต่เรารุ้สึกผิดตรงที่มันเป็นเงินค่ากินของแม่ด้วยค่ะ ร้องไห้ไปก็ไม่ช่วยอะไรเลยตอนนี้ ทุกข์เหลือเกิน อยากเลิกการพนันได้อย่างเด็ดขาดจริงๆ ไม่เอาแล้ว กลัวแล้ว

ตอนถือเงิน2หมื่นอยู่ก็มองนู่นมองนี่อยากจะซื้อ แต่สุดท้ายก็ไม่ซื้อเพราะรู้สึกเป็นเงินก้อนเลยอยากเก็บไว้ แต่สุดท้ายก็เสียกลับไป แถมยังเข้าเนื้ออีก
เราขอพื้นที่ระบาย และเป็นข้อคิดให้กับคนที่กำลังเล่นอยู่นะคะ เลิกเถอะ เวลาเสียมันทรมานมากจริงๆ เราเข้าใจความรู้สึกเวลาได้ ตอนได้ก็ดีใจ ยิ่งได้เยอะยิ่งมั่นใจ ลงหนักกว่าเดิม แต่ตอนเสียนี่ร้องไห้จนเหนื่อยก็ยังไม่หายทรมาน เชื่อเถอะค่ะ เลิกได้เลิก เราเลิกแลิว กลัวจริงๆ