เวลานั่งสมาธิดูลมหายใจตัวเองทำไมถึงรู้สึกเหนื่อยและกลายเป็นบังคับให้ตัวเองให้หายใจสั้นยาวมีวิธีแก้อย่างไรครับ

สวัสดีค่ะ นี่เป็นกระทู้แรกของเรานะคะ คือเราอยากถามว่าเราควรทำยังไงดีคะ คือตอนนี้เรามีอาการเกี่ยวกับความคิดของตัวเอง คือการจดจ่อกับลมหายใจตัวเองตลอดเวลา ปกติคนเราจะสามารถหายใจเองได้แบบอัตโนมัติ แต่อยู่

คือนั่งบนเก้าอี้หรือนั่งไหนก่ได้ แต่่เอาสติมาจดจ่ออยู่ที่ลมหายใจเข้าออก มีสมาธิ ถือว่าเป็นอานาปานสติหรือกายคตาสติไหม เพราะพระพุทธเจ้าท่านไม่ได้กล่าวว่าต้องหลับตาไว้

คืออยากรู้ว่ามันคืออะไรค่ะ (ขอภาษาชาวบ้านธรามดานะคะ ศัพท์ยากๆในวงการศาสนาเราไม่เข้าใจเพราะไม่เคยศึกษาเลย ชีวิตนี้สวดมนต์ไหว้พระกะทำบุญตักบาตรอย่างเดียว คือพอดีตอนอายุ 17 นั่งสมาธิภาวนาว่า "หายใ

คำอธิบายเรื่องหนทางสายกลางนี้เป็นหลักธรรมสำคัญที่พระพุทธเจ้าทรงแสดงแก่พระมหากัจจานะะ ซึ่งเป็นการชี้ให้เห็นการดำเนินชีวิตและทัศนคติที่หลีกเลี่ยงสุดโต่ง 2 ประการ 1. หนทางสายกลางตามบทสนทนาของพระพุทธเจ้า

เนื่องจากมี ปห เครียดกลุ้มใจ(แวะให้คำแนะนำกระทู้ก่อนหน้านี้ได้นะคะ) คือนั่งสมาธิดูพองยุบ มาได้1เดือนแล้ว นั่งแบบขัดสมาธิเพชร ผ่านอาการต่างๆมาพอสมควร ตอนนี้นั่งแบบไม่กำหนดเวลาค่ะ เพราะกำหนดทนไม่ได้ค่ะ

ก่อนหน้านี้เราไม่เคยสังเกตตัวเองเลยค่ะ จนกระทั่งช่วงที่ต้องสอบบ่อยๆ เตรียมตัวเข้ามหาลัยทำให้เรามีช่วงเวลายากลำบากมากๆ เราใช้สมาธิหนักกว่าคนทั่วไป รู้สึกจดจ่อยากและต้องหาทางหลอกล่อตัวเองให้กลับมามีสมาธ

1.คือมันไม่กลายเป็นว่าเราต้องใช้ความคิดเหรอครับว่าตอนนี้เรากำลังหายใจสั้นหรือยาว กลายเป็นว่าเราต้องคอยคิดตลอดเวลาว่าตอนนี้ลมหายใจสั้นหรือยาว 2.ที่บอกว่าให้ดูว่าลมหายใจสั้นหรือยาว จริงๆคือให้เทียบกับลม

ผมเป็นวัยรุ่นอายุ21ปี คนนึงที่สนใจทางการปฏิบัติธรรมครับ แล้วก็มีนั่งสมาธิบ้าง เวลาผมนั่งก็จะใช้วิธีการกำหนดลมหายใจ หรือไม่ก็ภาวนา บางทีจะมีการจับความรู้สึกที่หัวอะไรบ้างเป็นบางที ซึ่งพอทำไปความรู้สึก