เรามีเรื่องที่ไม่เข้าใจกันกับแฟนค่ะ เรากับแฟนแต่งงานมาเกือบ 2 ปีแล้วค่ะ ตอนนี้เราอายุ 25 แฟนเรา 29 ทำงานมีเงินเดือนทั้งคู่
แฟนเราเป็นคนที่ชอบเล่นเกมส์ ดูยูทูป เล่นหน้าคอม ชอบมากๆ ก่อนหน้าที่เขาจะแต่งงานเข้ามาอยู่ที่บ้านเรา เขาก็ชอบไปเล่นเกมส์กับเพื่อนเขา
หลังเลิกงานก็ไปร้านเกมส์ มาช่วงหลังๆ ที่เริ่มคบกับเราเขาก็ไม่ค่อยไปร้านเกมส์ แต่ก็เล่นที่บ้านแทน คือเปิดสไกป์กับเราแล้วก็เล่นไปด้วย
จนมาแต่งงานกับเรา เขาก็ยังเล่นอยู่ เรายอมรับนะคะว่าเราไม่ชอบเวลาเขาเล่นเกมส์ เพราะทุกครั้งที่เล่นเหมือนเขาเข้าไปอยู่ในโลกของเกมส์ค่ะ เราเรียก เราถาม เราพูดด้วยก็เฉย ไม่ตอบ ไม่สนใจ จนเราน้อยใจ และเราเป็นคนค่อนข้างเซนซิทีพ ร้องให้ง่าย บางทีมันก็ทำให้เราน้ำตาไหลออกมาเอง เขาเห็นเราร้องไห้เขาก็ถึงจะหยุดเล่น ทุกวันเวลาเขากลับจากทำงานมาถึงบ้านเขาต้องเปิดคอมเป็นอย่างแรก เล่นเกมส์ พอละจากเกมส์ในคอมก็มาเล่นเกมส์ในโทรศัพท์
จนมาเมื่อวานค่ะ ตอนเย็นหลังกินข้าว เรานั่งดูอะไรไปเรื่อยๆในคอม เขาก็เล่นเกมส์ในโทรศัพท์อยู่ และคราวนี้เรา ก็อยากไปคุยกับเขาบ้าง เราก็เรียกเขา เขาก็ตอบค่ะ แต่ไม่สนใจนะ มือก็กดโทรศัพท์ ตาก็จ้องโทรศัพท์ เราก็บอกว่า "พี่หยุดเล่นเกมส์ก่อนได้มั๊ย" เขาก็ตอบเรากลับมาว่า "ทำไมต้องหยุด หนูต้องเอาให้ได้อย่างใจทุกอย่างเลยหรอ" เราก็เลยเงียบค่ะ ตอนนั้นเราน้อยใจมากนะคะ แต่คือเค้าก็ไม่ได้สนใจอะไร ว่าเรารู้สึกยังไง เรามาถามเขาว่าไม่รู้เลยหรอว่าหนูเป็นอะไร และคือเขาบอกว่าเขารู้ว่าเราไม่พอใจ แต่เขาไม่อยากง้อ เขาอยากดัดนิสัยเรา ไม่อยากให้เราเอาแต่ใจ
เรายอมรับนะคะว่าในบางครั้งเรางี่เง่ากับเรื่องงนี้มาก เราทะเลาะกับเขาเรื่องเกมส์บ่อยมากๆ และมันก็จบลงที่การที่เขาบอกว่าเขาจะพยายามปรับตัว แล้วพอเวลาผ่านไป มันก็วนกลับมาที่เดิม เราพยายามคิดนะคะ ว่ามันเป็นสิ่งที่เขารักและชอบ เขาเล่นเกมส์แต่ก็ไม่ได้เสียการเสียงาน เราพยายามบอกตัวเองว่าเราต้องปรับความรู้สึกตัวเองให้รับให้ได้ บางทีเราก็ทำเป็นไม่สนใจ แต่เราก็ทำได้ไม่นาน เราก็จะเป็นเหมือนเดิม พอเราปล่อยให้เล่น ไม่ว่าอะไร เราคิดว่าเขาคงเกรงใจเราบ้าง คงเล่นแต่พอดี แต่กลับกลายเป็นว่าเขาเล่นเหมือนเดิม บางทีก็เยอะกว่าเดิม เพราะเห็นว่าเราทำเฉยๆ ไม่ว่า พอเราเห็นเขาเล่นเยอะเราก็เริ่มไม่พอใจ เริ่มหงุดหงิด คือทุกวันหลังเลิกงานเราเลิกงานเร็ว เราอยากกลับไปเจอเขา อยากอยู่ด้วยกัน อยากให้เขาถึงบ้านเร็วๆ แต่กลับกลายเป็นว่า พอเขามาถึงบ้านก็เปิดคอมเล่นเกมส์ เรียกกินข้าวกว่าจะลุกก็ต้องเรียกหลายๆ รอบ เราเบื่อค่ะ เบื่อกับการที่ต้องมาทะเลาะเรื่องเดิมๆ มันปวดหัว เสียใจ เสียสุขภาพจิต เราพยายามปรับตัวเองให้ยอมรับได้กับการที่เขาชอบเล่นเกมส์ แต่พอมากขึ้นๆ เรากลับทนไม่ไหว เรารู้สึกว่าเขาไม่ได้พยายามปรับตัวเองเหมือนกัน ทั้งเราและเขาจะวนกลับมาที่เดิมเสมอ
บางทีมันก็เหมือนว่าเราไม่มั่นใจในตัวเขาเต็มร้อยอะค่ะ เขาอยากมีลูกกับเรา พ่อแม่เรา พ่อแม่เขาก็อยากมีหลาน แต่เรายอมรับเลยนะคะว่าเราไม่กล้ามีค่ะ เรากลัวว่าถ้าเรามีลูกแล้ว และถ้าวันนึงเราทนไม่ได้ เรากับเขาจะไปกันต่อไม่ได้ และเราก็ไม่รู้ด้วค่ะว่าเราจะมั่นใจในตัวเขาอย่างสนิทใจได้เมื่อไร
คือเราไม่รู้เหมือนกันว่าเราจะต้องทำยังไงดี เพื่อที่จะให้มันดีขึ้นมามากกว่านี้
แฟนชอบเล่นเกมส์ แต่เราไม่ชอบคนเล่นเกมส์ เราสองคนก็เลยไม่เข้าใจกัน
แฟนเราเป็นคนที่ชอบเล่นเกมส์ ดูยูทูป เล่นหน้าคอม ชอบมากๆ ก่อนหน้าที่เขาจะแต่งงานเข้ามาอยู่ที่บ้านเรา เขาก็ชอบไปเล่นเกมส์กับเพื่อนเขา
หลังเลิกงานก็ไปร้านเกมส์ มาช่วงหลังๆ ที่เริ่มคบกับเราเขาก็ไม่ค่อยไปร้านเกมส์ แต่ก็เล่นที่บ้านแทน คือเปิดสไกป์กับเราแล้วก็เล่นไปด้วย
จนมาแต่งงานกับเรา เขาก็ยังเล่นอยู่ เรายอมรับนะคะว่าเราไม่ชอบเวลาเขาเล่นเกมส์ เพราะทุกครั้งที่เล่นเหมือนเขาเข้าไปอยู่ในโลกของเกมส์ค่ะ เราเรียก เราถาม เราพูดด้วยก็เฉย ไม่ตอบ ไม่สนใจ จนเราน้อยใจ และเราเป็นคนค่อนข้างเซนซิทีพ ร้องให้ง่าย บางทีมันก็ทำให้เราน้ำตาไหลออกมาเอง เขาเห็นเราร้องไห้เขาก็ถึงจะหยุดเล่น ทุกวันเวลาเขากลับจากทำงานมาถึงบ้านเขาต้องเปิดคอมเป็นอย่างแรก เล่นเกมส์ พอละจากเกมส์ในคอมก็มาเล่นเกมส์ในโทรศัพท์
จนมาเมื่อวานค่ะ ตอนเย็นหลังกินข้าว เรานั่งดูอะไรไปเรื่อยๆในคอม เขาก็เล่นเกมส์ในโทรศัพท์อยู่ และคราวนี้เรา ก็อยากไปคุยกับเขาบ้าง เราก็เรียกเขา เขาก็ตอบค่ะ แต่ไม่สนใจนะ มือก็กดโทรศัพท์ ตาก็จ้องโทรศัพท์ เราก็บอกว่า "พี่หยุดเล่นเกมส์ก่อนได้มั๊ย" เขาก็ตอบเรากลับมาว่า "ทำไมต้องหยุด หนูต้องเอาให้ได้อย่างใจทุกอย่างเลยหรอ" เราก็เลยเงียบค่ะ ตอนนั้นเราน้อยใจมากนะคะ แต่คือเค้าก็ไม่ได้สนใจอะไร ว่าเรารู้สึกยังไง เรามาถามเขาว่าไม่รู้เลยหรอว่าหนูเป็นอะไร และคือเขาบอกว่าเขารู้ว่าเราไม่พอใจ แต่เขาไม่อยากง้อ เขาอยากดัดนิสัยเรา ไม่อยากให้เราเอาแต่ใจ
เรายอมรับนะคะว่าในบางครั้งเรางี่เง่ากับเรื่องงนี้มาก เราทะเลาะกับเขาเรื่องเกมส์บ่อยมากๆ และมันก็จบลงที่การที่เขาบอกว่าเขาจะพยายามปรับตัว แล้วพอเวลาผ่านไป มันก็วนกลับมาที่เดิม เราพยายามคิดนะคะ ว่ามันเป็นสิ่งที่เขารักและชอบ เขาเล่นเกมส์แต่ก็ไม่ได้เสียการเสียงาน เราพยายามบอกตัวเองว่าเราต้องปรับความรู้สึกตัวเองให้รับให้ได้ บางทีเราก็ทำเป็นไม่สนใจ แต่เราก็ทำได้ไม่นาน เราก็จะเป็นเหมือนเดิม พอเราปล่อยให้เล่น ไม่ว่าอะไร เราคิดว่าเขาคงเกรงใจเราบ้าง คงเล่นแต่พอดี แต่กลับกลายเป็นว่าเขาเล่นเหมือนเดิม บางทีก็เยอะกว่าเดิม เพราะเห็นว่าเราทำเฉยๆ ไม่ว่า พอเราเห็นเขาเล่นเยอะเราก็เริ่มไม่พอใจ เริ่มหงุดหงิด คือทุกวันหลังเลิกงานเราเลิกงานเร็ว เราอยากกลับไปเจอเขา อยากอยู่ด้วยกัน อยากให้เขาถึงบ้านเร็วๆ แต่กลับกลายเป็นว่า พอเขามาถึงบ้านก็เปิดคอมเล่นเกมส์ เรียกกินข้าวกว่าจะลุกก็ต้องเรียกหลายๆ รอบ เราเบื่อค่ะ เบื่อกับการที่ต้องมาทะเลาะเรื่องเดิมๆ มันปวดหัว เสียใจ เสียสุขภาพจิต เราพยายามปรับตัวเองให้ยอมรับได้กับการที่เขาชอบเล่นเกมส์ แต่พอมากขึ้นๆ เรากลับทนไม่ไหว เรารู้สึกว่าเขาไม่ได้พยายามปรับตัวเองเหมือนกัน ทั้งเราและเขาจะวนกลับมาที่เดิมเสมอ
บางทีมันก็เหมือนว่าเราไม่มั่นใจในตัวเขาเต็มร้อยอะค่ะ เขาอยากมีลูกกับเรา พ่อแม่เรา พ่อแม่เขาก็อยากมีหลาน แต่เรายอมรับเลยนะคะว่าเราไม่กล้ามีค่ะ เรากลัวว่าถ้าเรามีลูกแล้ว และถ้าวันนึงเราทนไม่ได้ เรากับเขาจะไปกันต่อไม่ได้ และเราก็ไม่รู้ด้วค่ะว่าเราจะมั่นใจในตัวเขาอย่างสนิทใจได้เมื่อไร
คือเราไม่รู้เหมือนกันว่าเราจะต้องทำยังไงดี เพื่อที่จะให้มันดีขึ้นมามากกว่านี้