ต้นทุนชีวิตคนเราไม่เท่ากัน
3 ปี เวลาหมุนไปเร็ว เสมอ ชีวิตวัยรุ่นหมดไป ตั้งแต่วินาทีที่ตัดสินใจ ลาออกจาก มหาลัย ดิ้นรนด้วยกำลังที่มี ใช้ชีวิตเสียศูนย์ ทำตัวเหลวแหลก ติดเหล้าติดเที่ยว ติดบุหรี่ ทำงานไม่เคยเหลือเงิน ติดลบทุกวัน เพราะ คิดอยู่ตลอดว่า 'ชีวิตไม่มีค่า ไม่เหลืออะไรดีๆในชีวิต' จากที่มีเพื่อนอยู่น้อยนิด ก็ยิ่งหายไป จนคนที่เรียกว่าเพื่อนจริงๆ แทบนับนิ้ว .. จนย้อนกลับมาคิด เป็นเราที่ตีตัวออกมา เพราะรู้สึกไม่คู่ควร ที่จะเป็นเพื่อนกับใคร ..
3 ปี ที่ไม่เคยนอนบ้าน กลับไป ได้แต่นอนบ้านคนอื่น เพราะรู้สึกไม่สมควรได้รับความรัก ความอบอุ่น
3 ปี. ที่ไม่เคยคุยกับพ่อแม่ ไม่เคยรับโทรศัพท์. เพราะทุกครั้งที่คุย จะจบลงด้วยน้ำตา า ได้แต่ส่งเงิน แทนคำพูด .. เรามักบอกตัวเองว่าไม่เหลือใคร แต่ เป็นเราที่กันทุกคน สร้างกำแพง ไม่ให้ใครเข้ามา เพราะ ไม่อยากให้ใครมีอิทฐิพลกับชีวิต เพราะกลัว เราอิจฉา คนมากมาย หลายคนกำลังได้ดีประสบความสำเร็จในชีวิตทีละก้าวๆ ในขณะที่เรา ยังอยู่จุดเดิม ยังไม่รู้ว่าชีวิตต้องการอะไร เพื่ออะไร
3 ปีที่เราเศร้า เสียใจ ร้องไห้ ผิดหวัง อ่อนแอ เหมือนเราใช้ อารมณ์ เหล่านี้มาทั้งชีวิต จน กลายเป็นคนเฉยชาต่อทุกๆสิ่งรอบข้าง จนหลายครั้งคิดจะไปพบจิตแพทย์ เคยอยากไปตายหลายครั้ง ไม่ใช่เพราะอยากประชด แต่เพราะ รู้สึกว่า พอเถอะ ชีวิตนี้พอแล้ว. นั่นแหละ ตอนนั้น เราคงได้ยิ้ม มีความสุขเสียที🙂.
จริงๆ หลายคนคง งง. ว่า นี่เรื่องมันยังไง. จุดเริ่มต้น และปัญหา มันมีค่ะ ว่างๆ เราจะมาเล่าให้ฟังนะค่ะ
ชีวิตหนึ่ง ต้องเจอมากแค่ไหน
3 ปี เวลาหมุนไปเร็ว เสมอ ชีวิตวัยรุ่นหมดไป ตั้งแต่วินาทีที่ตัดสินใจ ลาออกจาก มหาลัย ดิ้นรนด้วยกำลังที่มี ใช้ชีวิตเสียศูนย์ ทำตัวเหลวแหลก ติดเหล้าติดเที่ยว ติดบุหรี่ ทำงานไม่เคยเหลือเงิน ติดลบทุกวัน เพราะ คิดอยู่ตลอดว่า 'ชีวิตไม่มีค่า ไม่เหลืออะไรดีๆในชีวิต' จากที่มีเพื่อนอยู่น้อยนิด ก็ยิ่งหายไป จนคนที่เรียกว่าเพื่อนจริงๆ แทบนับนิ้ว .. จนย้อนกลับมาคิด เป็นเราที่ตีตัวออกมา เพราะรู้สึกไม่คู่ควร ที่จะเป็นเพื่อนกับใคร ..
3 ปี ที่ไม่เคยนอนบ้าน กลับไป ได้แต่นอนบ้านคนอื่น เพราะรู้สึกไม่สมควรได้รับความรัก ความอบอุ่น
3 ปี. ที่ไม่เคยคุยกับพ่อแม่ ไม่เคยรับโทรศัพท์. เพราะทุกครั้งที่คุย จะจบลงด้วยน้ำตา า ได้แต่ส่งเงิน แทนคำพูด .. เรามักบอกตัวเองว่าไม่เหลือใคร แต่ เป็นเราที่กันทุกคน สร้างกำแพง ไม่ให้ใครเข้ามา เพราะ ไม่อยากให้ใครมีอิทฐิพลกับชีวิต เพราะกลัว เราอิจฉา คนมากมาย หลายคนกำลังได้ดีประสบความสำเร็จในชีวิตทีละก้าวๆ ในขณะที่เรา ยังอยู่จุดเดิม ยังไม่รู้ว่าชีวิตต้องการอะไร เพื่ออะไร
3 ปีที่เราเศร้า เสียใจ ร้องไห้ ผิดหวัง อ่อนแอ เหมือนเราใช้ อารมณ์ เหล่านี้มาทั้งชีวิต จน กลายเป็นคนเฉยชาต่อทุกๆสิ่งรอบข้าง จนหลายครั้งคิดจะไปพบจิตแพทย์ เคยอยากไปตายหลายครั้ง ไม่ใช่เพราะอยากประชด แต่เพราะ รู้สึกว่า พอเถอะ ชีวิตนี้พอแล้ว. นั่นแหละ ตอนนั้น เราคงได้ยิ้ม มีความสุขเสียที🙂.
จริงๆ หลายคนคง งง. ว่า นี่เรื่องมันยังไง. จุดเริ่มต้น และปัญหา มันมีค่ะ ว่างๆ เราจะมาเล่าให้ฟังนะค่ะ