แฟนผมเป็นคนดีมาก เค้ารักผมมาก ความรักของเค้าทำให้ผมรู้สึกได้ ว่า ผู้หญิงคนนี้เค้ารักเราจิงๆๆ แต่ผมอ่ะ ไม่รู้เลยว่าผมรักเค้ารึเปล่า ใช้ชีวิตเรื่อยเปื่อย จะทำอะไรก็ไม่เคยแคร์ ไม่สนใจ กินแต่เหล้า ไม่มีเวลาให้ จนทำแฟนผมร้องไห้เกือบทุกวัน แต่เค้าก็ไม่เลิกกับผม คือเค้า ทนมากๆๆ บางครั้งพ่อกับแม่ผม ก็ทักว่า สักวันเถอะ ทำตัวแบบนี้ แฟนจะไปมีคนใหม่ แล้วมันก็เกิดขึ้น ตอนนั้นผมไม่มีเวลาให้เลย ไม่ค่อยคุย เค้าก็แอบไปคุยกับผู้ชาย ผมก็รู้ ผมก็บอกให้หยุด แต่แฟนผมไม่หยุด ตอนนั้นผมก็ใช้แต่อารมณ์ ผมก็เลยรู้เลยว่าความรู้สึกเป็นไง เพราะ เค้าเริ่มไม่สนใจผมละ ผมก็รู้สึกเจ็บนิดๆๆ แต่ก็คุยกันต่อนะ แต่รู้สึกว่าไม่ค่อยเหมือนเดิม แต่ผ่านไปสักพัก ผมรู้ว่า แฟนผมไปมีอะไรกัน กับผู้ชายคนนั้น ตอนรู้ก็ไม่อยากเลิกกับแฟนเลย ก็บอกแฟนว่าหยุดได้ไหม เรารับได้ แฟนผมบอกว่าได้ พอผ่านไปสักพัก ก็ไปเอากันอีก ผมก็รับได้ ( ทั้งที่บอกเราว่าหยุดแล้ว ) และแล้วแฟนผมก็เลิกกับผู้ชายคนนั้นจริงๆๆ แล้วผมก็คิดว่า เอาว่ะ เริ่มใหม่ อีกสักครั้ง ให้อภัยแฟนไป เพราะเมื่อก่อนเค้าดีมาก ผมก็เลยคิดว่าจะหยุดกับคนนี้ จะดูแลเค้า เอาใจใส่ ทำให้เค้ามีความสุข แต่แล้ว ก็ไม่ทันอยู่ดี ทำดีเท่าไร เค้าก็ไม่เห็นค่า แล้วแฟนผมก็แอบไปคุยกับผู้ชายอีกคน จนได้คบกัน ตอนนั้นผมเสียใจมากอธิบายไม่ถูก ผมก็กลับไปถามเค้าว่า ทำไมไม่เลิก กับ เราก่อนที่จะไปคุยกัน เธอก็บอกแค่ว่า ขอโทษ แต่ผมก็ไม่โทษเค้าหรอก โทษตัวเองมากกว่า ที่ทำตัวไม่ดี ตั้งแต่แรก แต่ถ้าผู้หญิงเค้ากลับมาเราจะคืนดีด้วยไหม ตอนนี้เรารู้สึกว่ารักเค้ามากเลย
เรื่องนี้ใครผิด