เราเป็นลูกชาวบ้านธรรมดาๆ พ่อแม่แยกทางกัน แม่เราหาเช้ากินค่ำ เป็นแบบนี้มาจนจบ ม.6
พอเข้ามหาลัยเราเจอสังคมที่กว้างขึ้น เราอยู่ในกลุ่มคนที่มีฐานะกันทุกคน ไม่ว่าเขาอยากกินอะไรเขาก็ไปกิน เขาอยากไปเที่ยวไหนเขาก็ไปกัน แต่...เราไม่ได้มีอย่างเขา เราอึดอัดนะที่อยู่ในสถานะแบบนี้ เวลาเขาป่วยเขาไปโรงพยาบาลเอกชน เหมือนพวกเขาใช้ชีวิต ใช้เงินโดยไม่ต้องคิดว่า พรุ่งนี้จะมีใช้ไหม ซึ่งทุกอย่างที่เขาทำตรงข้ามกับเราหมดทุกอย่าง (แต่พวกเขาไม่เคยดูถูกเรา เขาชวนเราไปทุกที่ ที่เขาไป แต่เราอึดอัด เพราะเราไม่ได้มีอย่างที่เขามี)
เราจะกิน จะใช้ จะเที่ยว เราคิดแล้วคิดอีกว่าเงินเราจะพอให้จนสิ้นเดือนไหม ไหนจะครอบครัวที่เราต้องดูแลอีกล่ะ
สังคมรอบข้างเขามีกันทั้งนั้นยกเว้นเรา แล้วมีคนเข้ามาชอบเราก็อยู่ในสังคมแบบนั้นด้วย เหมือนเราต่างจากเขามาก จนทำให้เราไม่อยากคุยกับเขา กลัวเขารับเราไม่ได้นี่เรื่องสำคัญเลย แต่ถามว่าคุยด้วยแล้วมีความสุขไหม ตอบเลยว่ามาก เขายังไม่รู้ฐานะของเรา เขาไม่รู้เรื่องครอบครัวของเรา เพราะเขาไม่เคยถาม แต่ถ้าถาม...เราจะกล้าตอบเขาไหม...เรากลัวเขารับเราไม่ได้ แล้วเราจะต้องเลิกคุยกัน
เราไม่รู้จะทำยังไงต่อไปดี เหมือนเราแตกต่างจากพวกเขามาก ขอคำแนะนำ...และวิธีปฏิบัติตัวหน่อยว่าเราควรอยู่ตรงไหน ทำยังไง เราคิดไม่ออก...ขอเพิ่มเติมด้วยนะค่ะ เวลาเราเจอคนที่เราชอบเราต้องทำยังไงไม่ให้เขินเขาดี...แล้วเราต้องทำยังไงเพื่อเลิกคิดเรื่องปมด้อยของเราออกไปได้...หรือเราต้องเดินออกจากกลุ่มเพื่อนของเราดี...ขอบคุณล่วงหน้าสำหรับคำปรึกษานะค่ะ...
ด้อย...ปมด้อย...
พอเข้ามหาลัยเราเจอสังคมที่กว้างขึ้น เราอยู่ในกลุ่มคนที่มีฐานะกันทุกคน ไม่ว่าเขาอยากกินอะไรเขาก็ไปกิน เขาอยากไปเที่ยวไหนเขาก็ไปกัน แต่...เราไม่ได้มีอย่างเขา เราอึดอัดนะที่อยู่ในสถานะแบบนี้ เวลาเขาป่วยเขาไปโรงพยาบาลเอกชน เหมือนพวกเขาใช้ชีวิต ใช้เงินโดยไม่ต้องคิดว่า พรุ่งนี้จะมีใช้ไหม ซึ่งทุกอย่างที่เขาทำตรงข้ามกับเราหมดทุกอย่าง (แต่พวกเขาไม่เคยดูถูกเรา เขาชวนเราไปทุกที่ ที่เขาไป แต่เราอึดอัด เพราะเราไม่ได้มีอย่างที่เขามี)
เราจะกิน จะใช้ จะเที่ยว เราคิดแล้วคิดอีกว่าเงินเราจะพอให้จนสิ้นเดือนไหม ไหนจะครอบครัวที่เราต้องดูแลอีกล่ะ
สังคมรอบข้างเขามีกันทั้งนั้นยกเว้นเรา แล้วมีคนเข้ามาชอบเราก็อยู่ในสังคมแบบนั้นด้วย เหมือนเราต่างจากเขามาก จนทำให้เราไม่อยากคุยกับเขา กลัวเขารับเราไม่ได้นี่เรื่องสำคัญเลย แต่ถามว่าคุยด้วยแล้วมีความสุขไหม ตอบเลยว่ามาก เขายังไม่รู้ฐานะของเรา เขาไม่รู้เรื่องครอบครัวของเรา เพราะเขาไม่เคยถาม แต่ถ้าถาม...เราจะกล้าตอบเขาไหม...เรากลัวเขารับเราไม่ได้ แล้วเราจะต้องเลิกคุยกัน
เราไม่รู้จะทำยังไงต่อไปดี เหมือนเราแตกต่างจากพวกเขามาก ขอคำแนะนำ...และวิธีปฏิบัติตัวหน่อยว่าเราควรอยู่ตรงไหน ทำยังไง เราคิดไม่ออก...ขอเพิ่มเติมด้วยนะค่ะ เวลาเราเจอคนที่เราชอบเราต้องทำยังไงไม่ให้เขินเขาดี...แล้วเราต้องทำยังไงเพื่อเลิกคิดเรื่องปมด้อยของเราออกไปได้...หรือเราต้องเดินออกจากกลุ่มเพื่อนของเราดี...ขอบคุณล่วงหน้าสำหรับคำปรึกษานะค่ะ...