เกลียด สถานะ "คนที่ไม่มีสถานะ"

ตอนนี้เราคุยกับพี่คนนึงได้ 10 เดือนแล้ว อายุเราห่างกันประมาณ 9 ปี แต่พี่เค้ามีแฟนแล้ว แรกๆที่คุย เค้าบอกว่า เลิกกันไปแล้ว แต่พอเอาเข้าจริงๆ เค้ายังไม่เลิกกัน  คุยได้ 2 อาทิตย์ถึงจะรู้ ว่า เค้ามีแฟนอยู่แล้ว แต่เราก็ยังยอมที่จะคุยต่อ จนมาถึงเดือนที่ 10 ตอนแรกๆ เค้าบอกเราว่า เค้าจะเลิกกับแฟนเค้า ถ้าได้เงินคืนครบ (แฟนเค้าติดเงิน 300,000 บ.)  เราก็ถามว่า เงินเยอะขนาดนั้น ทำไมไม่บอกผู้ใหญ่ให้รับรู้  เค้าก็ตอบเราว่า ถ้าพ่อแม่ฝั่ง ผญ. รู้ ก็คงต้องเลิกกันเลยแหละ  ได้ยินแบบนั้น เราก็เงียบ เราถามแบบนี้กี่ครั้ง เค้าก็ตอบแบบเดิม  บางครั้งถามไป เค้าก็อารมณ์เสียใส่ เงียบใส่  พี่เค้าคบกันมา ปีนี้ ปีที่ 4 แล้ว  พี่ ผญ. ต่างกับเรามากๆ  พี่เค้า ขาว สวย น่ารัก เปิดร้านขายกาแฟ ขายเสื้อผ้า อยู่แพร่ ซึ่งต่างกับเรามาก เราเป็นเด็กบ้านๆทำงานด้วย เรียนด้วย  เก็บเงินเก่ง  น่าตาก็งั้นๆ แหละ ทุกๆครั้งมักจะอิจฉา พี่ ผญ. นะ ที่เค้าได้ใจ พี่เค้าไป  เราเคยถามพี่เค้านะ ว่าเรากับเค้าอยู่ในสถานะไหน เค้าตอบมาว่า จะถามไปทำไม จะรู้ไปทำไม แล้วเค้าก็รมณ์เสียใส่เราอีก แค่ถามเฉยๆ เราก็ผิด เราเลยไม่พยายามที่จะถามอีก ถามไป 2 ครั้ง ก็ได้คำตอบเดิมๆ  แต่ก่อนเค้าเคยบอกเราว่า เราจะคุยกับใครก็ได้ คบใครก็ได้  ไม่ผิด แต่พอผ่านมาเริ่มเข้าเดือนที่ 8 พอมีพี่ที่ออฟฟิศไลน์มาคุยกับเรา พี่เค้าก็ถาม ว่าคุยกับใคร ทำไมเค้าไม่รู้ แล้วคุยทำไม บางครั้งพี่เค้าพูดเหมือนประมาณว่า อย่าให้รู้นะ ว่ามีใคร  ไม่รู้จะพูดคำพูดแบบนี้ออกมาทำไม  
ตลอดเวลาที่ผ่านมาก็ตัวติดพี่เค้าตลอด แฟนพี่เค้าอยู่ภาคเหนือ ส่วนตัวเค้าอยู่กรุงเทพ ห่างไกลกันพอสมควร แต่เค้าก็โทรคุยกันทุกวันนะ คอลบ้าง โทรบ้าง เรานี่ เป็นอากาศไปเลย555555    ส่วนมากเวลาเค้าคุยกัน  ก็คุยกันแปบๆ  อยู่ไหน  กินข้าวยัง ทำอะไรอยู่  ได้ยินพี่เค้าคุยกันที เราก็เงียบ เงียบ แล้วก็เงียบ เหมือนไร้ตัวตนไปเลย เจ็บ เจ็บมาก ไม่อยากได้ยิน ไม่อยากรับรู้ แต่ก็ยังทนอยู่กับสถานะ คนไม่มีสถานะ
  ไปอยู่ห้องพี่เค้า 2-3 เดือนได้แล้วมั้ง  ซักผ้าให้ ทำความสะอาดห้อง ทำนู้น นี่ นั่น ดูแลพี่เค้าทุกอย่าง แต่ก็นะ มันก็เท่านั้นแหละ นอนมองหน้าพี่เค้าทุกวัน ได้แต่ถามตัวเองว่า ทนอยู่ไปทำไม ถึงเค้าจะอยู่ตรงหน้าเรา แต่ก็คว้าใจเค้ามากอดไม่ได้อยู่ดี  จะเดินหนีออกไปตอนนี้ก็ทำไม่ได้ เพราะใจ มันรักเค้าไปแล้ว  ตอนนี้ทำได้เพียงค่อยๆถอยความรู้สึกดีๆที่มีให้เค้าออกมา เดี๋ยวประมาณต้นเดือนหน้านี้ พี่เค้าก็ย้ายกลับไปทำงานที่บ้าน  (บ้านพี่เค้าอยู่พังงา)  เราก็ถามพี่เค้านะ ว่า จะย้ายกลับบ้าน บอกพี่คนนั้นรึยัง ไม่บอกเดี๋ยวก็ทะเลาะกันอีก  พี่เค้าบอกว่า ยัง  ไม่รู้จะบอกไปทำไม บอกไปก็ไม่มีผลอะไร เพราะอยู่ห่างกัน
แต่ที่ไหนได้ เราไปเจอแชทที่เค้าคุยกัน   ก่อนหน้านี้เค้าบอกแฟนเค้าไปแล้ว ว่า จะย้ายกลับไปทำงานที่บ้าน แถมมีข้อความแบบ คิดถึงเฉยๆ ,  ไม่หิวก็ต้องกินข้าวนะ แล้วกินยา เดี๋ยวไม่หาย  , รักมากๆๆๆๆ  , ยังมีอาการหึงหวงใส่ด้วย  นี่ คงไม่ใช่ อาการของคนที่เลิกรักกันแล้วใช่ไหม
เห็นแบบนั้น เราก็ยิ่งเงียบ ยิ่งเจ็บ ทำไรไม่ได้ นอกจากหายไปเงียบๆ พอจะหายไป พี่เค้าก็โทรมา ถาม ว่า เราหายไปไหน พยายามคุย นู้น นี่ นั่น เพื่อให้เรารู้สึกกับพี่เค้าเหมือนเดิม แล้วเราก็กลับมารู้สึกแบบเดิมจริงๆ  
ตอนนี้คงได้แต่รอเวลาให้ถึงต้นเดือน ให้ถึงเวลาที่พี่เค้าจะย้ายกลับไป เราจะได้ไม่ต้องมาเจอกันอีก  ถึงเวลานั้นเราคงหายไปจากชีวิตเค้าเงียบๆ   แต่ตลอดเวลา พี่เค้าก็ยังพูดนะ ว่า เค้าจะขึ้นมาหาเราบ่อยๆ มาแข่งบอล เดี๋ยวมาหา มานอนด้วย
เราก็ได้แต่เงียบ เพราะสิ่งที่จะทำหลังจากนี้ พี่เค้ายังไม่รู้     ได้แต่พูดขอโทษ พี่ ผญ. อยู่ในใจ ว่า ขอโทษๆๆๆ ที่เข้ามาเป็นส่วนเกิน  แอบบอกได้แค่ในใจว่า จับมือกันให้แน่นๆต่อไปนะคะ
ใกล้ถึงเวลาที่ต้องกลับมารักตัวเองแล้ว ต้องคืนเค้ากลับไปหาเจ้าของเค้า

แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่