วันฟ้าใส

กระทู้สนทนา
============
    วันฟ้าใส
============



                 เช้านี้อากาศสดชื่นแจ่มใสเหลือเกินท้องฟ้าสวยและใสไร้ปุยเมฆแต่งแต้ม

               เด็กหญิงอายุประมาณห้าหกขวบ กำลังน่ารักน่าอุ้มกับชุดนักเรียนอนุบาล นัยน์ตาแจ่มใสเป็นประกาย ผิวแก้มเนียนบาง แบบเด็กๆในมือมีตุ๊กตาหมีแสนรัก สนามหญ้าหน้าบ้านมีใบไม้ใบหญ้าอุ้มหยาดน้ำค้างพราวพรายราวเกล็ดไข่มุกประกายวับวาวใสจิ๋ว และกับลูกสุนัขวัยซนขนปุกปุยกำลังกระโดดโลดเต้นไปมาอย่างสนุกสนาน ผีเสื้อฝูงหนึ่งโบยบินอยู่รอบแปลงดอกไม้หลากสีสดสวยหน้าบ้านห่างออกไปไม่มากนัก

             “ไหนๆๆมือซ้ายยกขึ้นสวัสดีสิ” ใบหน้าใสๆนั้นออกอาการดุเข้มแบบประสาเด็กๆ ขณะพยายามสอนลูกหมาตัวน้อยให้รู้จักกับมรรยาทแบบมนุษย์

              “สวัสดีต้องยกขาแบบนี้”

              มือน้อยจับขาหน้าลูกหมาน่ารักสีขาวยกขึ้น ส่ายไปมา ลูกหมาตัวน้อยดูเหมือนไม่รู้เรื่องหรอกว่าเจ้านายขนาดกะทัดรัดของมันกำลังพยายามทำอะไรอยู่ แต่มันก็พยายามเอาใจด้วยการส่ายหางไปมาแบบไม่คิดชีวิต ปากมอมๆเลียมือน้อยๆที่จับขาหน้าของมันอยู่อย่างเอาใจ

              “ลูกจ้ะ” เสียงผู้เป็นแม่ดังมาจากหน้าต่างห้องครัว “รีบมาทานข้าว เดี๋ยวคุณพ่อจะไปส่งที่โรงเรียนแล้วนะจ้ะ”

              “รอเดี๋ยวค่ะแม่” แม่หนูหันไปร้องบอก มือยังจับหัวลูบหลังลูกหมาตัวน้อยอย่างรักใคร่ เจ้าหมาตัวน้อยมีท่าทางดีใจและมีความสุขกับมิตรภาพตามประสาหมา พอมองเห็นเด็กหญิงวิ่งเข้าไปในบ้านได้แต่ทำตาระห้อย เห่าตามสองสามครั้ง แต่ก็ยอมรับสภาพโดยดี หันไปวิ่งเล่นหน้าบ้านแทน เพราะรู้ว่าบ่ายๆ เจ้านายตัวน้อยจะกลับมาวิ่งเล่นกันสนุกสนานเหมือนเดิม

              “แม่คะ หนูจะรีบกลับมาหาแม่ บอกคุณพ่อให้ไปรับหนูเร็วๆนะคะ”    เสียงใสๆอ้อนผู้เป็นแม่ ผู้ก้มตัวลงหอมแก้มใสๆของลูกสาวอย่างแสนรัก

              “แม่จะทำขนมอร่อยๆไว้ลูกทานตอนเย็นนะจ้ะ”

              “ขอบคุณค่ะแม่ หนูรักแม่ที่สุดเลย”

              “แม่ก็รักลูกจ๊ะ แต่เอาล่ะ ไปโรงเรียนได้แล้ว มามะ...ให้แม่หอมแก้มน่ารักๆก่อน”

              หางเปียยาวๆไหวแกว่งไกวไปมาตามจังหวะการเดิน มือน้อยๆเกาะมือผู้เป็นพ่อตามความเคยชินและตามประสาเด็กๆตุ๊กตาหมีน่ารักยังถูกหิ้วไปด้วยแบบไม่ยอมปล่อย หลังสะพายกระเป๋านักเรียนแถมด้วยกระติกน้ำเล็กๆลายการ์ตูน  ผู้เป็นแม่มองผ่านหน้าต่างอย่างปลื้มใจและมีความสุข ครอบครัวน้อยๆแต่อบอุ่นอันประกอบด้วย พ่อแม่ลูก และลูกหมาน้อยน่ารักตัวหนึ่งซึ่งตอนนี้กำลังกระโดดโลดเต้นตามไปอย่างไม่รู้ประสีประสา เจ้าหมาน้อยรู้ว่าตอนเย็นเจ้านายตัวน้อยจะกลับมา กอดมัน อุ้มไว้ในวงแขน อาจแกล้งตบหัวลูบหลังบ้างแต่มันก็เรียนรู้ว่า นั่นล่ะคือความรักที่จริงใจของเจ้านายตัวน้อย




              อากาศเช้านี้ดีเหลือเกิน ฟ้าสีครามเริ่มแต่งแต้มเมฆขาวลอยฟ่อง และสายลมเย็นเฉื่อยฉิว
             และโดยไม่คาดฝัน ปราศจากวี่แววและการเตือนภัย แสงสว่างจ้าที่ร้อนแรงยิ่งกว่าแสงอาทิตย์หลายหมื่นเท่าก่อกลุ่มไฟนรกประลัยกัลป์รูปดอกเห็ดพวยพุ่งขึ้นบนท้องฟ้าติดตามด้วยเสียงกึกก้องกัมปนาทสะท้านสะเทือนราวโลกจะแตกเป็นผุยผง คลื่นแห่งความวิบัติกวาดล้างแผ่อาณาเขตไปไกล  แรงทำลายมหาศาลแห่งระเบิดไฮโดรเจนลูกนั้น ทำลายชีวิต ความหวัง และความฝันของผู้คนแถวนั้นละลายหายสูญไปในเสี้ยววินาที


           ไม่เหลือแม้แต่ตุ๊กตาหมี หรือลูกสุนัขตัวน้อยตัวนั้น




            จบแล้วครับ^^
            ขอบคุณทุกท่านที่แวะมาในวันฟ้าใสครับ

แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่