สวัสดีครับ
ผมเป็นนักโทษคดีฆาตกรรม ผมติดอยู่ที่นี้มาสองปีแล้ว โทษของผมคือขั่งลืม ตั้งแต่ผมมาอยู่ที่นี้มีคนตายเป็นจำนวนมากทั้งนักโทษและผู้คุ่ม สภาพศพทุกศพ จะมีดวงตาของเจ้าของวางไว้ข้างๆตลอด แต่ก็ไม่มีใครรู้ว่าใครเป็นคนฆ่าคนพวกนี้ นอกจากผมที่เขียนเรื่องราวนี้ขึ้นมา ผมอยู่ในคุกแบบสบายทำตามคำสั่งผู้คุ่มทุกอย่างแต่ก็แปลกผู้คุ่มที่ใช้งานผมหรือมาคุยกับผม มักจะตายภายในสี่ชั่วโมง อยู่ในคุกผมมักหยิบของแข็งสักอย่างเอามาถู่ให้แหลมแล้วทิ่งไป พออีกวันก็มีคนตาย ผมรู้สึกสงสารคนพวกนี้มากที่ต้องมาตายในคุก แต่ก็ต้องปล่อยไป ผมนอนในห้องสักพักก็ไปเห็นช่องอะไรสักอย่างผมจึงรุกขึ้นเดินไปดูจึกได้เห็นช่องขนาดใหญ่ผมเดินไปจนสุดก็ได้เห็นผู้คุมยืนเยี่ยวอยู่ผมจึงปาก่อนหินใส่หัวเพื่อให้ตกใจ แต่ไม่ได้เป็นอย่างที่คิดมันเดินมาทางผม ผมตกใจมากไม่รู้ว่าจะทำไงดีจึงรอให้มันเดินมาใกล้เมื่อได้จังหวะนั้นมันก็ได้ล้มลงไปนอน ผมยืนงงว่ามันเป็นไรจึงกลับเข้าไปนอน พอตื่นขึ้นมาก็ได้มีข่าวลือว่ามีผู้คุมตายอีกคน สวนผมก็นั่งกินข้าวเช้าแล้วไปนอน ผมคิดว่าผมฝันไป มันคงไม่ใช้ผม...
งงดิ งงสิท่า ว่าอ่านไร อยากเอา10นาทีของกูคืนมาสิท่า ผมเองก็เหมือนกัน
ปล.เด็กหัดเขียน
คิดว่าฝันไป
ผมเป็นนักโทษคดีฆาตกรรม ผมติดอยู่ที่นี้มาสองปีแล้ว โทษของผมคือขั่งลืม ตั้งแต่ผมมาอยู่ที่นี้มีคนตายเป็นจำนวนมากทั้งนักโทษและผู้คุ่ม สภาพศพทุกศพ จะมีดวงตาของเจ้าของวางไว้ข้างๆตลอด แต่ก็ไม่มีใครรู้ว่าใครเป็นคนฆ่าคนพวกนี้ นอกจากผมที่เขียนเรื่องราวนี้ขึ้นมา ผมอยู่ในคุกแบบสบายทำตามคำสั่งผู้คุ่มทุกอย่างแต่ก็แปลกผู้คุ่มที่ใช้งานผมหรือมาคุยกับผม มักจะตายภายในสี่ชั่วโมง อยู่ในคุกผมมักหยิบของแข็งสักอย่างเอามาถู่ให้แหลมแล้วทิ่งไป พออีกวันก็มีคนตาย ผมรู้สึกสงสารคนพวกนี้มากที่ต้องมาตายในคุก แต่ก็ต้องปล่อยไป ผมนอนในห้องสักพักก็ไปเห็นช่องอะไรสักอย่างผมจึงรุกขึ้นเดินไปดูจึกได้เห็นช่องขนาดใหญ่ผมเดินไปจนสุดก็ได้เห็นผู้คุมยืนเยี่ยวอยู่ผมจึงปาก่อนหินใส่หัวเพื่อให้ตกใจ แต่ไม่ได้เป็นอย่างที่คิดมันเดินมาทางผม ผมตกใจมากไม่รู้ว่าจะทำไงดีจึงรอให้มันเดินมาใกล้เมื่อได้จังหวะนั้นมันก็ได้ล้มลงไปนอน ผมยืนงงว่ามันเป็นไรจึงกลับเข้าไปนอน พอตื่นขึ้นมาก็ได้มีข่าวลือว่ามีผู้คุมตายอีกคน สวนผมก็นั่งกินข้าวเช้าแล้วไปนอน ผมคิดว่าผมฝันไป มันคงไม่ใช้ผม...
งงดิ งงสิท่า ว่าอ่านไร อยากเอา10นาทีของกูคืนมาสิท่า ผมเองก็เหมือนกัน
ปล.เด็กหัดเขียน