ไดอารี่หมอดู โดย คุณหมอพีร์ ค่ะ   

จาก หนังสือธรรมะใกล้ตัว ฉบับที่ 153 ค่ะ


สิงหาคม ๒๕๕๕

สวัสดีทุกคนที่อ่านไดอารี่หมอดูค่ะ

สำหรับอาทิตย์ที่ผ่านมามีแต่งานบุญค่ะ เลยเอาบุญมาฝากกันนะคะ เมื่อพฤหัสบดีที่ผ่านมาได้ร่วมกันกับรุ่นพี่ทำก๋วยเตี๋ยวเลี้ยงเด็กที่โรงเรียนชลบุรีประมาณสองร้อยกว่าคนค่ะ เด็กอนุบาลเราเลี้ยงเป็นไก่ทอด เด็ก ๆ น่ารักมากเลยค่ะ ทานกันไม่หมดก็แอบเอาใส่กระเป๋าเสื้อเก็บไว้กินทีหลัง น่ารักมากเลย ส่วนรุ่นพี่ ป.๑ถึง ป.๖ เลี้ยงก๋วยเตี๋ยว ถ้าทานไม่อิ่มสามารถขอสองได้ เลี้ยงคุณครูที่โรงด้วยค่ะ แถมยังทำหมูทอดกระเทียมพริกไทยทิ้งไว้ให้คุณครูที่ทำงานตอนเย็นด้วยค่ะ อนุโมทนากันได้นะคะ ถ้าใครอยากเลี้ยงข้าวเด็ก ๆ แต่ไม่รู้จะทำที่ไหนดี อยากทำที่นี้บ้างก็ติดต่อสอบถามกันมาได้นะคะ ที่ชลบุรีเองค่ะ เด็กที่ลำบากยังมีอีกเยอะค่ะ ตอนวันที่เลี้ยงข้าวมีเด็กคนหนึ่งเธอน่ารักมาก มาช่วยเก็บขยะช่วยผู้ใหญ่จัดการเก็บของ เพื่อนพีร์สัมภาษณ์น้องว่าทำไมไม่ไปเล่นกับเพื่อน น้องบอกว่าเพื่อน ๆ ไม่เล่นกับหนู ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม เลยมาช่วยงานคุณครูแทน ถ้าว่างก็จะไปอ่านหนังสือที่ห้องสมุด เธอพยายามอยู่ให้ได้ด้วยตัวเอง แถมยังบอกอีกว่าไม่โกรธเพื่อนที่เพื่อนทำแบบนี้กับเธอ วันนั้นเธอแต่งเครื่องแบบชุดเนตรนารี แต่เป็นเหมือนชุดที่ต้องรับต่อมาอีกที ว็อกเกิ้ลที่ใช้มัดผ้าพันคอก็ใช้เป็นหนังยางแทน คิดกันไว้ว่าคราวหน้าจะรวมเงินกับเพื่อนมาให้ทุนการศึกษาและซื้อชุดนักเรียนให้เธอ เพื่อนพีร์กับพีร์เลยให้เงินเธอไป บอกให้เก็บไว้กินขนมนะ เธอบอกว่าขอบคุณค่ะ หนูจะเก็บไว้เป็นทุนการศึกษา น่ารักมากเลยค่ะ เธอน่าจะอยู่ประมาณป.๕ แน่เลยค่ะ กะว่าเดือนหน้านี้จะรวมเงินกับกลุ่มเพื่อนไปให้ทุนการศึกษาเธอพร้อมกับเด็กคนอื่น ๆ ด้วย จุดหนึ่งสำหรับน้องคนนี้เธอมีวิบากเรื่องเพื่อนในลักษณะที่เหมือนที่พีร์เคยเขียนไว้ที่ฉบับ ๑๕๒ ค่ะ

พอเด็กทานข้าวเสร็จ กลุ่มเพื่อนพีร์ที่อยู่ข้าง ๆ ได้ยินคนเขาคุยกันว่ามาเลี้ยงข้าวเด็กอย่างนี้จะลงสมัครอบต.หรือเปล่าเนี่ย พวกเราขำกันมากเลยค่ะ สงสัยจะมีคนมาทำแบบนี้เยอะเลยคิดว่าทุกคนจะเป็นเหมือนกัน

การไปทำบุญที่ผ่านการสัมผัสจากตัวเองดีกว่าการทำบุญโดยตัดจากบัตรเครดิตนะคะ เพราะตัดจากบัตรเราจะจำไม่ได้เลยค่ะว่าความสุขที่ได้เป็นความรู้สึกยังไง ต่างจากการที่ได้ทำเอง เพราะจะจำได้มากกว่า สิบปีผ่านไปยังไม่ลืม จำได้ทุกรายละเอียด บุญตามมาให้ผลหลังจากทำบุญอย่างต่อเนื่องค่ะ มีความสุขเองยังไม่พอ เล่าให้เพื่อนฟังอย่างเต็มปากเต็มคำ เพื่อนมีความสุขตามกันอีกมากมาย หลาย ๆ คนอย่ามัวแต่คิดว่าจะทำ ต้องลงมือเลยค่ะ แล้วจะประทับใจอย่างลืมไม่ได้ อย่าให้เวลาผ่านไปกว่านี้เลยค่ะ แล้วจะรู้ค่ะว่าบุญที่ตามให้ผลอย่างต่อเนื่องเป็นยังไง มูลนิธิต่าง ๆ ที่รอความช่วยเหลือมีอีกเยอะค่ะ จะลองค้นทางอินเตอร์เน็ตดูเป็นข้อมูลเบื้องต้นก่อนก็ได้นะคะ