อยู่พร้อมหน้ากันทีไร มีเรื่องทะเลาะทุกที เบื่อ= =

สวัสดีค่ะ

เราบอกก่อนว่าเรารอเปิดเทอมมหาลัยปี1อยู่นะคะ

ช่วงเทศกาล หรือวันหยุดปลายสัปดาห์เนี่ย คนทำงานส่วนใหญ่ก็จะหยุดอยู่บ้านใช่มั้ยคะ ครอบครังเราก็เหมือนกันค่ะ แต่พ่อเราทำงานคนเดียว แม่ก็จะอยู่ที่บ้านตลอดอยู่แล้ว พี่ชายเราก็ไปเรียนมหาลัย ช่วงสงกราน์นี่ ทั้งพ่อ แม่ พี่ เราก็อยู่บ้านพร้อมหน้ากัน มันควรจะอบอุ่น เป็นช่วงเวลาที่ดีแต่...


ทะเลาะกันทุกวันเลยค่ะ= = ไม่เข้าใจว่าจะอะไรนักหนา

เราขอยกตัวอย่างเมื่อเช้านี้ เราเห็นว่ามันเลยวันสงกรานต์ที่จะมี3วันมาแล้ว เราก็ใส่เสื้อปกติของเรา พอเดินลงมา พ่อแม่ก็ทำหน้าเครียดๆ(บ้านเราจะออกแนวเครียดๆเป็นปกติอยู่แล้วค่ะ พ่อขับรถไม่ดี แม่ว่าพ่อ ก็เครียดกันทั้งรถ แม่เราจะขับรถเก่งกว่าพ่ออ่ะค่ะ พ่อก็ชอบบอกว่าแม่ดูถูกเรื่องขับรถ แต่ถ้าแม่ไม่พูด พ่อก็จะไม่รู้ทาง ส่วนแม่นี่ ไม่ได้พูดปกติ จะตวาดแบบ เลี้ยวขวา!!!!เลี้ยวสิ!!!!! แบบนี้อ่ะค่ะ จะขึ้นนอนก็ต้องขึ้นพร้อมกัน ใครขยับตัวจะทำอะไร พ่อแม่ต้องกระตุก ถามว่า หาอะไรอยู่ จะทำอะไร ที่แน่ๆที่มากับวัยทองคือ สองคนนี้ช่วงหลังจะบ่นหนักมากกกก)

ต่อนะคะ แล้วเราก็เลยบอกว่า เดี๋ยวขึ้นไปเปลี่ยนมั้ย จะได้ลายดอกเหมือนกัน แปปเดียวเอง แม่เราก็ยิ้มเหมือนช่างมันน่าา ไม่ต้องเปลี่ยนหรอก แต่ดูก็รู้ว่าไม่พอใจ(พอจะเก็ทมั้ยคะ คนโตมาด้วยกันจะรู้ได้ถึงพลังงานบางอย่าง 555) สักพัก พี่ชายเราก็ปรี๊ดแตก บอกว่า ทำไมเราใส่เสื้ออื่นได้ ทำไมแม่ต้องบังคับให้พี่ใส่ลายดอก เพราะเราชอบอาละวาดใช่มั้ย แม่ถึงตามใจเรา(ซึ่ง ณ จุดนี้ต้องขอลอกเลยว่า พี่เป็นคนที่แม่ไม่เคยแตะเล้ยยยย แล้วคนที่อาละวาดเก่งที่สุดก็ไม่ใช่ใครที่ไหน พี่นี่แหละ เราอาละวาดช่วงหลังเป็นเพราะเห็นว่าพี่อาละวาดแล้วพ่อแม่เลิกยุ่ง เราเลยจะลองบ้าง= =)

เราก็ได้ยินแม่พูดว่า แม่ก็อยากจะด่า(ชื่อเรา)อยู่เหมือนกัน อยู่ดีๆก็แต่งตัวแบบนั้น ไม่ถามใครซักคน(ก็มันเลยสงกรานต์แล้วไงงงง) เราที่ได้ยินเลยเปิดประตูเข้าไปในบ้าน แล้วบอกว่า ก็เมื่อกี้จะไปเปลี่ยนแล้ว ก็เห็นพูดว่าดีแล้ว สวยแล้ว ไม่ต้องเปลี่ยน ทำไมไม่พูดตรงๆ แม่ก็ทำน้ำตารื้นๆ แล้วบอกว่า แค่เรื่องเสื้อเนี่ย ทำไมต้องมีเรื่อง แม่ไม่อยากขัดใจ(ชื่อเรา)เพราะกลัวจะหงุดหงิด(เราก็คิดในใจ ให้เราหงุดหงิดเหอะ เพราะถ้าแม่กับพ่อหงุดหงิด มันจะทั้งวัน= = ซึ่งแม่ก็หงุดหงิดเป็นที่เรียบร้อย) ซักพักแม่ก็เริ่มเหวี่ยง แล้วพ่อก็บอกว่า หยุดทั้งที อยากพักให้มีความสุข(โถ่ คุณขาาา ใครขัดความสุขคุณคะ ปกติพ่อเราจะเบื่อเวลาแม่เราพูดมาก แต่เวลาบ่นแม่เราก็จะบ่นเวลาแม่อยู่ห่างๆ เอาให้ลูกๆพอได้ยิน พอแม่เดินมาก็จะยิ้มให้แม่ เราก็เบื่ออะ ไม่พอใจทำไมไม่คุยกัน ตูเกี่ยวไร พูดให้ฟังทำไม เหมือนคุยกับส้วม ไรงี้หรอ)

ไปๆมาๆ พ่อก็ไปเริ่มขุด และในที่สุด ความผิดเรื่องเสื้อก็เหมือนจะตกเป็นของเรา คุณพระ!!!!!! เรางงจนต้องถามแม่ว่า เกี่ยวอะไร เหตุผลก็ แม่กลัวเราหงุดหงิด(แบบที่เขียนไปข้างต้นน่ะค่ะ) แล้วแม่ก็บอกว่า แล้วจะให้แม่ทำยังไง จะให้พี่ชายเราไปเปลี่ยนเป็นเสื้อปกติ พี่ชายเราก็ไม่ยอมแล้ว บอกว่าช่างมัน ไปกินเลยดีกว่า เราก็เลยบอก งั้นเราไปเปลี่ยนเองไง ไม่เห็นต้องยุ่งยาก แม่ก็บอกว่า ไม่ต้องแล้ว(เราคิดในใจแบบ โอเอมจี= =)

พ่อกับแม่เลยให้เรากับพี่ลงจากรถแล้วไปกินข้าวกันสองคน

ตอนกลางวันกลับมาที่บ้าน เก็บเสื้อผ้าไปไหนกันก็ไม่รู้ เราไม่ชินนิดหน่อย แต่บางทีก็แอบคิดว่า ไม่อยู่ก็ดีนะ จะได้ไม่ต้องทะเลาะ ทุกวันนี้แค่หายใจผิดจังหวะก็อาจจะโดนด่า 55555

แต่เราบอกเลย ถ้าพ่อแม่จะเล่นเกม หนีลูกนิสัยไม่ดีไปเที่ยวกันเถอะะะะะ


ไม่สำเร็จหรอกค่ะ ยังไงพ่อกับแม่ก็ต้องทะเลาะกันไปในรถอยู่ดี อาจจะเรื่องพ่อขับไม่ดี พ่อจำทางไม่ได้ แม่ตวาดพ่อ พ่อหงุดหงิดแต่ไม่ยอมรับว่าหงุดหงิดเรื่องอะไร

ถึงตอนนั้นเค้าสองคนอาจจะรู้ก็ได้นะคะ ว่าปัญหามันอยู่ที่ใครกันแน่
แก้ไขข้อความเมื่อ

แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่