อือม... บางบริษัทเขาก็ดูเกรดนะ เขาเผื่อว่าถ้ามันฝึกงานใช้ได้ก็ติดต่อให้มาทำต่อเลยหลังเรียนจบ

แต่สำหรับโรงงานผมนะ เด็กฝึกงานที่อยากได้คือ พูดจารู้เรื่อง และสามารถปฏิบัติตามกฎของบริษัทได้
เหมือนธรรมดานะ แต่เชื่อมั้ยว่า แม้แต่พนักงานปกติบางคน ก็พูดไม่ค่อยจะรู้เรื่อง
คำว่าไม่รู้เรื่องนี่ไม่ได้หมายความว่าเป็นความดื้อด้านนะ
แต่ไม่เข้าใจว่าเราสั่งอะไรไปแล้วต้องทำอะไร และไม่สามารถจะอธิบายสิ่งที่เกิดขึ้นตรงหน้าได้
ผมไม่รู้ว่าสมัยนี้เขาเรียนภาษาไทยกันยังไง แต่ควรจะเน้นเรื่อง สรุปความ ย่อความ
ให้นักเรียนเขียนไดอารี่กันเยอะๆหน่อย แล้วก็ให้ใช้ภาษาไทยอย่างถูกต้อง ภาษาเขียนต้องถูกต้อง
เพราะถ้าใช้คำแสลงหรือใช้คำผิดๆ จะสื่อสารกันลำบาก
โดยเฉพาะเราสื่อสารกันด้วย อีเมล์ เปเปอร์ รายงานต่างๆ

คุณเชื่อมั้ย ผมแค่ถามว่า ตกลงสินค้าต้วนี้มีในสต๊อกมั้ย คำตอบแรกที่พนักงานบางคนที่พูดจาไม่รู้เรื่องจะพูดออกมา
ไม่ใช่ คำว่า มี หรือว่า ไม่มี นะครับ
เขาจะเล่าอะไรสักอย่าง แล้วก็ไม่สรุปด้วยนะว่า ตกลงสินค้ามีในสต๊อกมั้ย

ทำตามกฎของบริษัทได้ เช่น การแต่งกาย อันนี้สำคัญมาก
ก็เหมือนกับการเป็นนักศึกษานั่นแหละ ถ้าคุณแต่งชุดนักศึกษามีเข็มสถาบัน แต่แต่งตัวไม่เรียบร้อย
คนภายนอกมองเขาก็จะว่ากล่าวไปถึงสถาบันด้วย
บริษัทก็เหมือนกัน ถ้าคุณแต่งตัวแล้วมีชื่อบริษัทอยู่ด้วย ก็ควรแต่งให้ดี ตามกฎระเบียบ
รองเท้าเขาให้ใส่แบบไหน ควรใส่แบบนั้น
อย่ามาถามเรื่องมากจู้จี้จุกจิก เพราะเครื่องแบบพนักงานนั้น ไม่ใช่ว่านอนฝันแล้วก็คิดเอาว่าต้องแต่งอย่างไรนะครับ
มันต้องคิดแล้วคิดอีก แล้วก็ต้องเรียบร้อย ปลอดภัย มีเรื่องของความปลอดภัยมาเกี่ยวข้องด้วย

มาให้ตรงเวลางาน เลิกให้ตรงเวลางาน มันจะตาย ก็ควรจะไปทำงานกับที่บ้านนะครับ
อันนี้เบสิค ทำไม่ได้ อย่าไปทำงานเลย

เอาเบาะๆนะ

อ้อ... ไมโครซอฟท์ออฟฟิสทั้งหลาย เวิร์ด เอ๊กเซลล์ พาวเวอร์พอยท์ ต้องทำได้บ้างนะ
ไม่ใช่ปิดคอมพิวเตอร์ด้วยการกดปุ่ม... จะบ้าตาย
ลายมือ เขียนไม่สวยก็หัดให้มันอ่านออกบ้าง ไม่ใช่เละเทะมาเลย เหมือนไม่ต้องการให้ใครอ่านออก