...สวัสดีค่ะ เราอายุ 23 ปี เรียนครู ส่วนน้องเขา(แฟนเรา)อายุ 21 ปี เรียนตำรวจ เรากับแฟนเราตกลงกันเป็นแฟนตั้งแต่วันที่ 13 ธ.ค. 58 ^_^
เรื่องคือ เรารู้จักน้องเขาตั้งแต่ปลายปี 2555 แต่ช่วงนั้นคุยแบบพี่น้องเนื่องจากน้องเขามีแฟนอยู่แล้ว....เพื่อนๆ ของเรารู้ดีว่าเราปลื้มน้องเขามากแค่ไหน แค่น้องเขาขับรถผ่านเรายังเขิน วันเกิดเรา ต้นปี 2556 เพื่อนจัดเซอร์ไพรต์ชุดใหญ่ให้เราโดยพาน้องเขามาถือเค้กเซอร์ไพรต์วันเกิดเรา เรานี้อึ้งไปเลย!! และตั้งแต่นั้นมาเราสองคนคุยกันบ่อยขึ้นจนถึงปลายปีคุยกันน้อยลง และไม่คุยกันเลย ในเฟสบุ๊กก็ไม่ติดตาม บล็อคไลน์ จนมาถึงวันที่ 7 ต.ค. 2558 เราทักไปถามเพื่อนเรื่องสอบ แต่ทักผิดคน เราทักน้องเขาไปว่าเอาอะไรไปสอบพรุ่งนี้ น้องเขาตอบกลับมาว่า "เอาปากกาครับ^^" (คิดในใจ ตายละทักผิดคน...) จึงเป็นจุดเริ่มต้นของการคุยกันอีกครั้ง คุยกันบ่อยขึ้นเลยรู้ว่าน้องเขาเลิกกับแฟนไปนานแล้ว เเล้วเราก็เลิกไปนานเหมือนกัน ....(ต่างคนต่างเข้าใจกัน) จากวันนั้น เราจะคุยกันผ่านแชททุกวันเสาร์อาทิตย์ตลอด คุยกันแทบจะทั้งวันถ้าว่าง...วันอาทิตย์น้องเขาจะเดินทางกลับกองร้อย เราก็คุยกันให้กำลังใจกันและกันมาตลอด จันทร์ถึงศุกร์น้องเขาจะส่งโทรศัพท์(กฏของกองร้อยห้ามใช้โทรศัพท์) ทุกคืนเราจะส่งข้อความไปบอกฝันดีตลอด...เวลาอยู่บ้าน ไปไหนมาไหนน้องเขาจะแชทมาบอกพร้อมรูปภาพในสถานการณ์ต่างๆ ...เย็นวันเสาร์เราไปตลาดโดยไม่ได้บอกน้องเขา ไม่ตอบเเชท ไม่ออนเฟส น้องเขาเลยทักเพื่อนเราไปหลายคนเพื่อขอเบอร์เรา...และส่งข้อความมาในแชท เรานิตกใจเลย นิน้องเขาเป็นห่วงกลัวเราหายไปจริงหรอ??? เราจึงตอบเเชทและแลกเอบร์กันไว้ จนถึงวันอาทิตย์ที่ 13 ธ.ค. 2558 ซึ่งน้องเขาต้องเดินทางกลับกองร้อย น้องเขาโทรหาเรา คำแรกที่พูดคือ "พี่เป็นแฟนกันไหม ผมแน่ใจแล้ว" เราไม่ตอบ เพราะอึ้งไปหลายวิ จึงถามกลับไปว่า พูดจริงหรือเล่นเนี้ยย จะแกล้งพี่หรอ? น้องเขาเลยตอบมาว่า"เป็นแฟนกับผมไหม ผมมั่นใจว่าผมรักพี่" เราเลยตอบว่า ตั้งแต่วันนี้ไป พี่มีแฟนแล้วนะ ^_^
....ตั้งแต่วันนั้นมาทุกๆวันหยุดที่เราว่างตรงกัน เราจะไปเที่ยว เดินเล่น ใช้เวลาอยู่ด้วยกันตลอด ยิ่งเดินด้วยกันบ่อยรูปคู่ก็เกิดขึ้น เราเลยอัพลงเฟสบุ๊ก ทำให้ หลายๆคนถามเราว่า"คบกับเด็ก จะไปถึงไหน ไม่ใช่คบเอามาเป็นลูกหรอ" แต่เราก็เฉยๆ ไม่ตอบอะไร เพราะเราคบกับเขา เรามีความสุขตลอด ไม่เคยทะเลาะกัน ทุกอย่างเราแทบไม่ได้ทำเลย เขาดูแลเราดีมาก เวลาเราบ่นว่าหิวเขาจะรีบออกไปซื้อของกินมาให้ คอยเช๊คโน้นนี่นั่น วันหยุดยังต้องมาช่วยเราทำงานของโรงเรียนทั้งๆที่เขาก็เหนื่อยกว่าเราด้วยซ้ำ ยิ่งเราโพสในเฟสแล้วแท็กเขามากเท่าไร คำถามต่างๆ ก็ตามมา ว่าเลี้ยงเด็กบ้าง กินเด็กบ้าง...ทั้งที่เขาเป็นคนเลี้ยงเรา เดินด้วยกันก็ถามว่ามากับน้องหรอ พูดกันอยู่แบบนั้นบ่อยๆ เราเลยสงสัยว่า เราแค่เกิดก่อนผู้ชายที่เป็นแฟนเรา เดินด้วยกันดูแลกันและกัน มันแปลกตรงไหน เราเคยคบกับรุ่นพี่ เราอึกอัดไม่เป็นตัวของตัวเอง แต่เราคบกับคนนี้ทุกอย่างเราเป็นเรา แต่ทำไมคนรอบข้างเราหรือคนที่รู้จักคู่ของเราจึงมองว่ามันแปลก "มันผิดมากเลยหรอ? ที่เรามีแฟนเป็นรุ่นน้อง"
แปลกไหม? ที่ผู้หญิงมีแฟนเป็นรุ่นน้อง
เรื่องคือ เรารู้จักน้องเขาตั้งแต่ปลายปี 2555 แต่ช่วงนั้นคุยแบบพี่น้องเนื่องจากน้องเขามีแฟนอยู่แล้ว....เพื่อนๆ ของเรารู้ดีว่าเราปลื้มน้องเขามากแค่ไหน แค่น้องเขาขับรถผ่านเรายังเขิน วันเกิดเรา ต้นปี 2556 เพื่อนจัดเซอร์ไพรต์ชุดใหญ่ให้เราโดยพาน้องเขามาถือเค้กเซอร์ไพรต์วันเกิดเรา เรานี้อึ้งไปเลย!! และตั้งแต่นั้นมาเราสองคนคุยกันบ่อยขึ้นจนถึงปลายปีคุยกันน้อยลง และไม่คุยกันเลย ในเฟสบุ๊กก็ไม่ติดตาม บล็อคไลน์ จนมาถึงวันที่ 7 ต.ค. 2558 เราทักไปถามเพื่อนเรื่องสอบ แต่ทักผิดคน เราทักน้องเขาไปว่าเอาอะไรไปสอบพรุ่งนี้ น้องเขาตอบกลับมาว่า "เอาปากกาครับ^^" (คิดในใจ ตายละทักผิดคน...) จึงเป็นจุดเริ่มต้นของการคุยกันอีกครั้ง คุยกันบ่อยขึ้นเลยรู้ว่าน้องเขาเลิกกับแฟนไปนานแล้ว เเล้วเราก็เลิกไปนานเหมือนกัน ....(ต่างคนต่างเข้าใจกัน) จากวันนั้น เราจะคุยกันผ่านแชททุกวันเสาร์อาทิตย์ตลอด คุยกันแทบจะทั้งวันถ้าว่าง...วันอาทิตย์น้องเขาจะเดินทางกลับกองร้อย เราก็คุยกันให้กำลังใจกันและกันมาตลอด จันทร์ถึงศุกร์น้องเขาจะส่งโทรศัพท์(กฏของกองร้อยห้ามใช้โทรศัพท์) ทุกคืนเราจะส่งข้อความไปบอกฝันดีตลอด...เวลาอยู่บ้าน ไปไหนมาไหนน้องเขาจะแชทมาบอกพร้อมรูปภาพในสถานการณ์ต่างๆ ...เย็นวันเสาร์เราไปตลาดโดยไม่ได้บอกน้องเขา ไม่ตอบเเชท ไม่ออนเฟส น้องเขาเลยทักเพื่อนเราไปหลายคนเพื่อขอเบอร์เรา...และส่งข้อความมาในแชท เรานิตกใจเลย นิน้องเขาเป็นห่วงกลัวเราหายไปจริงหรอ??? เราจึงตอบเเชทและแลกเอบร์กันไว้ จนถึงวันอาทิตย์ที่ 13 ธ.ค. 2558 ซึ่งน้องเขาต้องเดินทางกลับกองร้อย น้องเขาโทรหาเรา คำแรกที่พูดคือ "พี่เป็นแฟนกันไหม ผมแน่ใจแล้ว" เราไม่ตอบ เพราะอึ้งไปหลายวิ จึงถามกลับไปว่า พูดจริงหรือเล่นเนี้ยย จะแกล้งพี่หรอ? น้องเขาเลยตอบมาว่า"เป็นแฟนกับผมไหม ผมมั่นใจว่าผมรักพี่" เราเลยตอบว่า ตั้งแต่วันนี้ไป พี่มีแฟนแล้วนะ ^_^
....ตั้งแต่วันนั้นมาทุกๆวันหยุดที่เราว่างตรงกัน เราจะไปเที่ยว เดินเล่น ใช้เวลาอยู่ด้วยกันตลอด ยิ่งเดินด้วยกันบ่อยรูปคู่ก็เกิดขึ้น เราเลยอัพลงเฟสบุ๊ก ทำให้ หลายๆคนถามเราว่า"คบกับเด็ก จะไปถึงไหน ไม่ใช่คบเอามาเป็นลูกหรอ" แต่เราก็เฉยๆ ไม่ตอบอะไร เพราะเราคบกับเขา เรามีความสุขตลอด ไม่เคยทะเลาะกัน ทุกอย่างเราแทบไม่ได้ทำเลย เขาดูแลเราดีมาก เวลาเราบ่นว่าหิวเขาจะรีบออกไปซื้อของกินมาให้ คอยเช๊คโน้นนี่นั่น วันหยุดยังต้องมาช่วยเราทำงานของโรงเรียนทั้งๆที่เขาก็เหนื่อยกว่าเราด้วยซ้ำ ยิ่งเราโพสในเฟสแล้วแท็กเขามากเท่าไร คำถามต่างๆ ก็ตามมา ว่าเลี้ยงเด็กบ้าง กินเด็กบ้าง...ทั้งที่เขาเป็นคนเลี้ยงเรา เดินด้วยกันก็ถามว่ามากับน้องหรอ พูดกันอยู่แบบนั้นบ่อยๆ เราเลยสงสัยว่า เราแค่เกิดก่อนผู้ชายที่เป็นแฟนเรา เดินด้วยกันดูแลกันและกัน มันแปลกตรงไหน เราเคยคบกับรุ่นพี่ เราอึกอัดไม่เป็นตัวของตัวเอง แต่เราคบกับคนนี้ทุกอย่างเราเป็นเรา แต่ทำไมคนรอบข้างเราหรือคนที่รู้จักคู่ของเราจึงมองว่ามันแปลก "มันผิดมากเลยหรอ? ที่เรามีแฟนเป็นรุ่นน้อง"