แม่แสนดีมีหนี้ก้อนโตกับลูกชาย (ผมสงสารแม่มากๆครับ อ่านกระทู้นี้แล้วช่วยบอกผมที่ครับว่าผมควรทำอย่างไรดี)

ผมเป็นวัยรุ่นคนหนึ่งที่กำลังย่างเข้า20 ผมมีปัญหาที่ผมไม่รู้จะแก้ยังไงดี ตั้งแต่ช่วงม.ปลาย ผมได้รู้ว่าแม่ของผมติดหนี้สินเป็นจำนวนหนึ่ง มันอาจจะไม่เยอะสำหรับคนอื่น แต่สำหรับครอบครัวผมแล้วมันก็เยอะมาก แม่ผมทำงานอาชีพครู พอคุณตาผมไม่สบายหนักมาก คุณแม่ของผมเขาก็ได้ไปกู้เงินนอกระบบมา แม่ผมรักตามากๆ แม่ผมเป็นคริสต์ เขาทำงานให้พระที่โบถส์อารามคาแมล และเขาก็สอนผมให้เป็นคนที่กตัญญู แม่ผมมีพี่น้องอีก3คน แต่ดูเหมือนว่า คนอื่นๆเขาจะไม่ช่วยอะไรเลย ผมไม่เข้าใจเลยจริงๆ ทำไมคนื่นๆเขาไม่รักตาเหมือนแม่บ้างเลยหรอ? ประเด็นมันอยู่ที่หลังจากนั้น แม่ผมโดนกดขี่จากเจ้าหนี้ กดขี่โทรตาม ขู่นู่นนี่นั่น ดอกร้อยละ 15-20 ผมว่ามันบ้าไปแล้วมากๆ ต้องส่งทุกอาทิตย์ แม่ผมเก่งนะ เขาเลี้ยงผมลำพังแค่คนเดียว พร้อมกันหนี้สินหลักแสน เป็นเวลา4ปี แต่แม่ผมเขาก็ย้ำคำเดิมว่า "คนเราต้องรู้จักความกตัญญู รู้จักบุญคุณ" ซึ่งนั่นหมายความถึงเจ้าหนี้เราด้วยที่เขาให้มา แต่ผมไม่ชอบที่เขากดขี่ ข่มเหง โทรตามแม่ผมจนแม่ผมเครียดมากๆ เวลาแม่ไม่มีดอกไปส่งเขาก็ต้องหาคนหมุนไปหมุนมาจนทุกอย่างมันแย่ไปหมด ต้องไปยืมเจ้าหนี้คนเดิมเพื่อไปทับดอก แล้วเวลาแม่ผมไปยืมเขา เขาก็จะเหมือนบังคับให้เลี้ยงอาหาร ซื้อกระเป๋าให้ลูกเขา จากเงินที่เขาให้ยืม มันเหมือนกับให้เงินแม่ผม เพื่อมาใช้ประโยชญ์กับตัวเขาเอง และลูกหนี้เขาก็หนีหายกันไปหมด เพราะว่าเขาเป็นแบบที่ผมบอกไป แต่คำเดิมครับแม่ผมบอก "คนเราต้องรู้จักความกตัญญู รู้จักบุญคุณ" แม่ผมเป็นคนดีมากๆ จนกล้าใช้คำว่าดีเกินไปจริงๆ ทั้งๆที่แม่ผมเป็นหนี้สินก้อนโต แต่เวลาใครมีปัญหาแม่ผมก็พร้อมช่วยทุกคน อาทิเช่น เพื่อนครูแม่ผมเป็นหนี้การพนัน เขาก็ให้ยืม คนอื่นๆเป็นหนี้เพราะอะไรแบบนี้ผมรู้สึกว่าได้รับความช่วยเหลือแบบไม่แฟร์กับแม่ผมเลย แม่ผมเป็นดั่งแม่พระจริงๆนะครับ จนเวลาผ่านไปถึง ม.6 เรื่องราวต่างๆมันก็พีคขึ้นมากๆ แม่ผมเริ่มร้องไห้ให้ผมเห็น ให้ผมได้ยิน คนเป็นลูกอะครับ เห็นพ่อแม่ร้องไห้จะรู้สึกยังไงครับ บอกตรงๆผมแค้น ผมโกรธ เจ้าหนี้เราชอบกินเหล้าเมาแล้วมาข่มขู่เราอะครับ ผมก็ทำอะไรไม่ได้ แม่ผมก็หาทางต่อไป ต่อไป ต่อไป... จนกระทั่งผมได้เข้าศึกษาระดับมหาวิทยาลัย ผมได้ทุนเข้ามหาวิทยาลัยเอแบค ทุกอย่างดูราบรื่น มีเพื่อนที่ดี แต่หารู้ไม่ว่าผมต่ำต้อยกว่าพวกเขามาก มหาลัยผมของแพง ทุกอย่างแพงไปหมด ค่าใช้จ่ายมากขึ้น อยู่หออีก ผมเป็นเด็กกิจกรรม ได้รู้จักผู้คนจำนวนมาก ผมอยู่เอแบคแบบกึ่งดีกึ่งไม่ดี เพราะสังคมที่ผมอยู่ดีมากๆ ทุกคนเป็นที่ดีจริงๆ แต่ลึกๆในความรู้สึกผมมันมีเรื่องของแม่อยู่ ช่วงเข้ามหาลัย แม่ผมเริ่มโทรมาร้องไห้ เล่าเรื่องให้ฟังแบบถี่ขึ้นๆ ผมบอกตรงๆเลยว่าผมเรียนแบบไม่มีความสุขเลย ผมเรียนคอมอาร์ต มันเหมือนจะสนุก เหมือนจะมีความสุขแล้ว แต่มันต้องมีเรื่องนี้มาตลอด ก่อนขึ้นแสดงในงานวิชาแม่ผมโทรมาร้องไห้ ผมก็ร้องไห้ก่อนขึ้นเล่น ทรมานจริงๆ ก่อนสอบ แม่ไม่มีตังส่งดอก ผมก็ไปนั่งร้องไห้ในห้องสอบ สุดท้ายหรอครับ ผมหลุดทุน การเรียนตกครับ มันผิดที่ผมเองแหละที่ไม่แยกแยะ แต่มันอดไม่ได้จริงๆครับ ผมหลุดทุนแม่ผมก็จะพยายามส่งเรียนต่อให้ได้ ค่าเทอมแพงขึ้นมาก ผมสงสารแม่มาก และผมก็สู้กัดฟันเรียนมาเรื่อยๆ และเรื่องที่มันยังคงต้องหมุนเงิน มันก็ลามมาถึงสังคมผมครับ ผมจนตรอกมาหลายครั้ง บางที่ผมต้องเปิดใจกับเพื่อน เพื่อที่จะยืมตังเขามาส่งดอกให้แม่ อึดอักนะครับ และพอนานๆเข้า เพื่อนผมก็ต้องใช้ จนปัจจุบันนี้ยังไม่มีเงินคืนเขาเลยครับ ผมสู้กัดฟันเรียนมาได้ถึงปี2 เทอม1 การเรียนผมขึ้นมาดีมาก แต่  ณ จุดนั้นมันเป็นจุดที่พีคมากในชีวิต แม่ผมมีหนี้ก้อนโตแล้วครับมีตังติดตัว 800 เพราะส่งดอก ส่งต้น แม่ผมโทรมาร้องไห้อีกรอบ ครั้งนี้หนักจริงๆครับ ผมกลับไปหาแม่ แม่ผมบอกว่าจะไปคุยกับรุ่นพี่สนิทผมคนหนึ่ง เพราะว่าแม่ผมทำงานอีเว้นให้แม่เขา เรื่องราวมันก็เกิดขึ้นวันนี้แหละครับ แม่ผมไปเจอเขาพร้อมกับผมที่หอพี่ แม่ผมพูดออกมาเพียงแค่สามคำ แม่ก็ร้องไห้ให้ผมเป็น และพี่เห็น แม่เพียงต้องการคนที่ให้เงินมาโปะเจ้าหนี้คนนี้ เพราะมันแย่มากๆ อย่างน้อยก็ขอผ่อน ไม่ใช่หาได้มาเท่าไหร่ก็ส่งแต่ดอกๆ ไม่มีอันจะกิน สำหรับผมแล้วเจ้าหนี้คนนี้เลวจริงๆนะครับ แม่ผมก็เปิดใจกับพี่เขาเพราะต้องส่งต้นวันต่อมาแล้ว แม่ผมมีแผลที่หน้าแต่เขาเคยบอกว่าเขาแค่สะดุดล้ม แต่วันนี้แม่ผมบอกว่าเขาเครียดแล้วสลบ จึงมีแผล ผมเสียใจมากๆ และไม่มีใครจะช่วยเขาเลย ทั้งๆที่แม่ผมช่วยทุกคน ลูก หลาน ตา ยาย ช่วยหมดจริงๆ ขอทาน คนอื่นๆ ก็ช่วย สิ่งที่ผมไม่คิดว่าจะเห็นเลยคือ แม่ผมคุกเข่าไหว้รุ่นพี่ผม ความรู้สึกตอนนั้นผมชอคมากๆครับ เขาพูดว่าเขาเคยคิดจะฆ่าตัวตาย  ผมคิดในใจ ทำไมชีวิตกูเป็นแบบนี้? แม่ผมร้องไห้ตลอดการสนธนา ผมบอกแม่ให้ดรอปเรียนไปก่อน แม่ผมก็จะให้ผมเรียนต่อไปอีก ทั้งๆที่พรุ่งนี้จ่ายเป็นหมื่น และถึงวันที่9 ค่าเทอมก็เกือบๆแสน ผมมาอยู่จุดนั้ผมต้องทำยังไง อย่างนี้แม่ผมก็มีหนี้ก้อนโตตลอดเลยหรอ ตาจะไม่สบายอีกไหม อีกกี่ปีผมจะเรียนจบ แล้วญาติพี่น้องเมื่อไหร่จะเห็นใจกันบ้าง คำถามวกวนในหัว ผมกลับบ้านมาผมเล่นโทรศัพท์แม่ตอนนอน ก็มีไลน์ส่งมาให้คืนตังด้วยนะ สิ้นปีแล้ว ซักพักเจ้าหนี้โทรมาอีก ให้คืนเงิน3หมื่น พรุ่งนี้ตอนบ่าย2 ผมไม่ไหวแล้วครับ จิตตก ผมต้องทำยังไง?