คิดว่าผมยังควรให้โอกาสกับเธออีกไหมครับ?

สวัสดีครับ คำถามก็ตามชื่อกระทู้เลยครับ ย้อนกลับไปตอน ม.ต้น ผมเคยคบผู้หญิงคนนึง แต่ตอนนั้นผมติดเกมและติดเพื่อนมากครับ รู้สึกว่ามีแฟนก็ไม่ได้ให้ความสนใจหรือใส่ใจอะไรเธอเลย ผมทำเธอเสียใจบ่อยมาก จนถึงจุดนึง ที่ผมขอเลิกกับเธอ เพราะ ผมอยากให้เธอไปเจอคนที่ดีกว่า อยากให้เธอได้คบกับคนที่เค้าใส่ใจเธอจริงๆ ซึ่งตอนนั้นเราก็เลิกกันครับ ก่อนที่เธอจะไป เธอบอกผมว่า "เราจะรอนาย และเราจะไม่ชอบใครอีก" ครับ หลังจากนั้นมา ผมก็ไม่ได้คบใคร เพราะชีวิตผมค่อนข้างหมกมุ่นกับการเล่นเกมครับ แต่ผมก็คอยเฝ้ามองดูเธอห่างๆ เสมอ เอาเฟสเพื่อนไปส่องหน้าวอลเสมอครับ จนกระทั่งมาวันนึง ผมก็เห็นว่าเธอคบกับผู้ชายคนนึง ทั้งที่เคยบอกว่า จะรอผม อันนี้ผมก็เข้าใจนะ ว่าบางครั้ง พอความรักหมดลงจะให้มารอกันตลอดมันก็ไม่ใช่ เธอคบกับเค้ามาได้สักพักใหญ่ๆ เธอก็โทรมาร้องไห้กับผม บอกว่า เธอเลิกกับเค้าแล้ว เค้ามีคนอื่น บลาๆ ผมก็ทำได้แค่ปลอบเท่านั้น ตอนนั้นผมก็ยังรักเธอนะครับ วันนึงที่ผมเดินกลับบ้านกับเธอ เธอบอกผมว่า เธอไม่ได้รักผมแล้ว แต่พอผ่านมาได้ 1 อาทิตย์ เธอกลับบอกว่า ตอนนี้เธอรักผม ซึ่งตอนนั้นผมไม่เชื่อครับ ผมไม่เชื่ออยู่แล้ว พึ่งเลิกกับแฟนมาได้สักพัก พอคุยกัน ผ่านมาอาทิตย์เดียว บอกรักแล้ว และผมก็คุยกับเธอมาเรื่อยๆ โดยเธอพยายามจะให้ผมบอกทุกคนว่าผมเป็นแฟนเธอ แต่ผมก็บอกแล้วว่าแค่ดูใจกันเฉยๆ ก็พอ คือ ฟิลมันเหมือนคนเป็นแฟนกันอ่ะแหละครับ แต่แค่ยังไม่ใช่แฟน ผมยังลืมอะไรหลายๆ อย่างไม่ได้ ทั้งที่บอกว่าไม่รักผมแล้ว แต่อยู่ๆ กลับมาบอกว่ารักผม บอกจะรอ แล้วก็ไปมีคนใหม่ มีครั้งนึงผมเคยกลับไปขอคืนดีด้วย เธอก็บอกว่า ตอนนี้เธอรักเค้า ไม่ได้รักผมอีกแล้ว หลังจากนั้นพอผมพูดเรื่องนี้ เธอก็จะบอกเสมอว่า เธอไม่ได้รักเขาคนนั้นแล้ว เธอเกลียดเขา และตอนนี้เธอก็รักผม ให้ผมเชื่อใจเธอ ตอนแรกผมก็ไม่เชื่อ แต่ผมก็พยายามเชื่อ เพราะสิ่งที่ผมกับเธอทำร่วมกันตลอดหลายๆ เดือน มันค่อนข้างโอเคเลย ผมรู้สึกว่า เธอคงรักผมจริงๆ และเธอคงลืมเขาได้แล้วอย่างที่เธอพูด แต่ข้อเสียของเธอคือ เธอเป็นคนใจร้อนครับ เอาแต่ใจ อยากได้อะไรก็ต้องได้ ต้องการให้ผมรายงานตลอดว่าทำอะไรอยู่ที่ไหนยังไง ขี้งอน สารพัดอ่ะครับ เหมือนผู้หญิงทั่วไปนั่นแหละ เพียงแต่บางอย่างมันอาจจะหนักกว่า ซึ่งผมก็พยายามอธิบายเหตุผลให้เธอฟังตลอด พยายามพูดดีๆ ด้วยตลอด เพื่อให้เธอเข้าใจ เธอก็บอกว่า เธอจะปรับปรุงตัวเองครับ เธอบอกแบบนี้มาเรื่อยๆ จนมาถึงจุดนึง ที่ผมพาเธอมาที่บ้าน แล้วที่บ้านเค้าไม่ชอบเธอ คนรอบข้างผมก็ไม่ชอบเธอ ไม่มีใครชอบเธอเลยครับ ทุกคนไม่อยากให้เราคบกัน เพราะ เธอไม่โอเค และไม่เหมาะกับผม ซึ่งเรื่องนี้ผมก็ไม่ได้สนใจอะไรมากนัก เพราะคนอื่นจะมองยังไงมันไม่สำคัญเท่าเรามองกันยังไง แต่ปัญหาก็คือ เธอไม่เคยปรับเปลี่ยนตัวเองเลย เธอบอกว่าเปลี่ยนแล้ว แค่ผมไม่เคยสังเกตุ เราทะเลาะกันหนักมากครับ เธอพูดประมาณว่า ผมไม่ให้ความสนใจเธอ ผมไม่เคยเข้าใจอะไรเธอเลย ทั้งที่จริงๆ ผมก็เข้าใจเธอตลอด และผมก็พูดดีๆ กับเธอตลอดมา แต่ทำไมอะไรๆ มันถึงไม่แย่ขึ้นเลย จนเมื่อวาน เธอมาร้องไห้ใส่ผม บอกโอกาสแค่นี้ให้กันไม่ได้หรอ ซึ่งจริงๆ แล้ว ผมพร้อมให้โอกาสเธอเสมอครับ ถ้าเธอคิดจะเปลี่ยนตัวเองจริงๆ คือผมอยากจะบอกว่า เรื่องที่เธอควรจะเปลี่ยน มันคือนิสัยแย่ๆ ของเธอนั่นแหละครับ คนรอบข้างเธอหลายคนก็รู้สึก แต่เค้าไม่พูดอะไร ผมรักเธอมาก ผมจึงพูด ผมไม่อยากให้คนอื่นมาว่าคนที่ผมรัก หลังจากเรานั่งคุยกัน เธอก็บอก เธอขอโอกาส และเธอจะทำให้ได้แบบที่เธอพูด มาวันนี้ครับ ผมได้รู้ความจริงอะไรบางอย่าง เธอไม่ได้ลืมเขาคนนั้นครับ เธอยังสนใจเขาอยู่ ทั้งที่เขาก็มีแฟนไปแล้ว ซึ่งเขาก็สนใจเธออยู่เหมือนกัน คือต่างคนต่างสนใจครับ ซึ่งอันนี้ไม่เท่าไหร่เท่า เธออ่อยเขาด้วย เธออ่อยเขาเพราะอยากให้เขาเลิกกับคนที่เขาคบ คือ ผมรู้สึกว่าเหตุผลมันแปลกๆ นะครับ เขาคบกันก็ดีอยู่แล้ว ทำไมต้องไปยุ่งด้วย แถมที่สำคัญ มีการชวนมาบ้านด้วย อันนี้หนักมาก คือ ต่อให้เรื่องที่ชวนมาบ้านยังไม่เกิดขึ้น แต่ถ้ามาแล้วไงต่อครับ นี่คือสิ่งที่เธอบอกผมตลอดมาหรอครับ ว่าเธอรักผม เธอลืมเขาแล้ว เธอแคร์ผมมาก เธอไม่เคยคิดจะมองใคร ไม่เคยคิดจะเลิก แต่การกระทำของเธอแบบนี้มันใช่หรอครับ ทุกคนที่อ่านอาจจะคิดว่าผมพิมพ์เข้าข้างตัวเองไปขนาดนั้นเลยไหม ผมดีขนาดนั้นเลยหรอ จริงๆ แล้ว ผมเผื่อใจเลิกกับเธอไว้แล้วครับ ถ้าเราไปด้วยกันไม่รอด ก็ควรจะเลิก มุมมองความรักของผมมันคือ ทั้ง 2 ต้อง happy ทั้งคู่ ถ้าคุยกันดีๆ แล้วมันไม่มีอะไรดีขึ้น เปลี่ยนวิธีก็รอแล้วอะไรก็แล้ว มันยังไม่ดีอีก ก็บายเถอะครับ ต่อให้รักแค่ไหน แต่ถ้ารักไปเจ็บไป มันก็ไม่โอเคอยู่ดี ผมเคยถ่ายรุปคู่กับ ญ ขึ้น IG บ่อยๆ ครับ แต่ส่วนใหญ่เป็นแค่รุ่นพี่ หรือรุ่นน้อง หรือนักแสดงที่ชอบครับ ไม่ได้สนิทสนมอะไรขนาดนั้น อ้อ มีครั้งนึงครับ ตอนที่เธอเลิกกับเขาใหม่ๆ เธอบอกว่าเคยสัญญาว่าถ้าเลิกกันเขาต้องซื้อตุ๊กตาให้ ซึ่งเธอก็มาบอกผม ผมก็ไม่ได้ว่าอะไร แต่ประเด็นคือ ดูเธอจะชอบมันมากด้วยครับ จนถึงจุดนี้ ตุ๊กตาตัวนั้นก็ยังอยู่ดีมีสุข ส่วนตุ๊กตาตัวแรกที่ผมซื้อให้ ผ่านไปวันเดียว เธอทำหายครับ ตัวต่อมา ตอนนี้มันก็ไม่อยู่กับเธอแล้วครับ คือ ผมไม่เข้าใจจริงๆ ว่าถ้าทำกันขนาดนี้ หลายเรื่องขนาดนี้ ทำไมถึงยังต้องยื้อผมไว้ด้วย เมื่อไหร่เธอจะเข้าใจว่าผมต้องทนอะไรหลายๆ อย่างมาเป็นปี ทั้งที่ผมยังไม่ได้ขอเธอเป็นแฟนจริงๆ จังๆ ด้วยซ้ำ ทำไมต้องร้องไห้ใส่ผม และทำให้ผมรู้สึกว่าตัวเองเป็นคนผิดตลอดเวลา ทำไมเธอยังต้องขอโอกาสอีก ทำไมเธอบอกผมว่า มีอะไรก็ให้พูดกับเธอ บอกกับเธอ แต่พอเธอ เธอกลับไม่บอกผม ทำไมต้องให้ผมรู้ด้วยตัวเองตลอด แล้วพอผมรู้ด้วยตัวเอง ผมจะไปโวยใส่เธอ เธอก็ทำเหมือนเธอไม่ได้ผิดอะไร ไม่รู้สิครับ ตอนนี้ผมรู้สึกเหนื่อยมากเลย ใกล้ปีใหม่แล้วด้วย ผมอยากทิ้งอะไรไม่ดีๆ ไว้ปีนี้เหลือเกิน ขอบคุณทุกคนที่อ่านมาจนถึงตรงนี้นะครับ งั้นถ้าทุกคนมีความเห็นยังไงก็ช่วยบอกผมหน่อยนะครับ ว่าผมยังควรให้โอกาสกับเธออีกไหม หรือผมควรจะหยุดสักที?