ถึงคุณ คุณกฤษกร...
กว่าจดหมายฉบับนี้จะส่งถึงคุณ ฉันทนาคงไม่ได้ยืนหยัดอยู่บนโลกใบนี้อีกแล้ว
แต่ถึงกระนั้น ฉันทนาก็ขอใช้โอกาสนี้ จรดแป้นพิมพ์ซัมซุง เขียนจดหมายรักถึงคุณ
คุณกฤษกรรู้ไหมคะ ตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้พบคุณ ฉันทนาก็ตกหลุมรักรอยยิ้มของคุณทันใด
ซอกฟันซี่นั้น ยามที่คุณคลี่ยิ้ม ทำให้ฉันทนาใจเต้นฉักฉักเหมือนเสียงหูดรถไฟที่วิ่งบนราง
แต่สุดท้าย รถไฟขบวนนั้น ที่ฉันทนานั่งโต้ลมจนผมเปียสองข้างกระพือพั่บๆ ก็ต้องตกราง
เมื่อพบว่า คุณกฤษกร ควงคู่มากับแฟนสาวสวย ร่างโปร่งระหง สูงยาว เข่าดี โปรไฟล์เลิศ
ยามนั้นเอง ที่ฉันทนารู้ตัวแล้วว่า สาวโรงงาน กับ สาวลูกเถ้าแก่โรงงาน มันต่างกันเช่นไร!
ทุกครั้ง ที่ได้พบหน้าคุณกฤษกร ฉันทนาอยากวิ่งหนีเหมือนนางเอกหนังอินเดียเป็นที่สุด
แต่ฉันทนาก็ได้แค่เก็บกดความรู้สึกนั้นไว้ ด้วยการก้มหน้าก้มตา เพราะกลัวคุณกฤษกรรู้ความในใจ
ฉันทนาวิ่งเข้าส้วมหลายครั้ง อ้างกับเถ้าแก่ว่าปวดขี้เพียงเพราะเขินอายคุณกฤษกร...
บัดนี้ถูกหักตังค์จนต้องกินแกลบ แต่ฉันทนาก็ทนได้ ขอแค่ไม่ให้คุณกฤษกรรู้ว่าฉันทนาใจเต้นตึกตัก
ขอโทษนะคะ ที่เวลาเจอคุณกฤษกร ฉันทนาทำหน้าบึ้งใส่ ฉันทนากลัว...กลัวแฟนคุณเข้าใจผิด
คิดว่าฉันทนาจะแย่งคุณมา ทั้งที่ความจริง ฉันทนาไม่เคยคิดแบบนั้นเลย ฉันทนาเป็นนางเอกนะคะ
ฉันทนาเลยได้แต่มองคุณกฤษกร แอบหลงรักคุณกฤษกรฝ่ายเดียวเรื่อยมา จนกระทั่งถึงวันนั้น...
วันที่ฉันทนาได้ข่าว ว่าคุณกฤษกรเลิกกับแฟน วันนั้นทำให้ฉันทนากดชักโครกไม่ลงทั้งวัน!
มือไม้มันสั่น ใจเต้นเหมือนอะดรีนาลีนมันพลุงพล่าน ฉันทนาทำอะไรไม่ถูกจริงๆ
ฉันทนาตั้งหน้าตั้งตารอพบคุณกฤษกร แต่พอได้เห็นเท่านั้น ฉันทนาก็แทบล้มตึง
คุณกฤษกรที่เคยฉีกยิ้มเริงร่า กลับนัยย์ตาหมองเศร้า จนฉันทนาอยากปลอบโยนคุณกฤษกรมาก
ทว่าฉันทนาก็ทำไม่ได้ ฉันทนาเป็นใครละคะ เป็นแค่คนที่เคยเห็นหน้ากันเท่านั้น อยากจะปลอบก็ไม่มีสิทธิ์
นั่นทำให้ฉันทนาหาเฟสของคุณกฤษกร แต่ฉันทนาไม่แอดไป ฉันทนาให้เพื่อนแอด
เพียงเพราะฉันทนาไม่อยากเผลอแท็กขายครีมอกฟูรูฟิตให้คุณกฤษกรไงละคะ
เห็นไหม ฉันทนาแคร์คุณมาก แต่ฉันทนาทำอะไรไม่ได้ ฉันทนาเลยได้แต่ส่องเฟสคุณกฤษกร
จนวันหนึ่ง วันที่คุณกฤษกรลบเฟสทิ้งแบบหลอกๆ ... หัวใจฉันทนาก็หล่นหายในทันที
คุณกฤษกรหายไป! ไปไหนไม่รู้ ฉันทนาส่องไม่ได้ วันนั้นเป็นอีกครั้ง ที่ฉันทนากดชักโครกไม่ลง
สุดท้ายต้องเรียกช่างมาซ่อม เพราะมันตัน มันเอ่อขึ้นมาเหมือนน้ำตาของฉันทนาในตอนนี้...
แต่แล้วคุณกฤษกรก็กลับมา ... ฉันทนาดีใจมาก ดีใจจนเผลอกดแอดเฟสไป
แต่ดูสิ่งที่คุณกฤษกรทำกับฉันทนาสิคะ ไม่รับแอดฉันทนา ใช่สิ...ฉันทนามันแค่หญิงโรงงาน!
คนละโปร์ไฟล์ คุณจึงไม่สนใจ ตอนนั้นเอง ที่ฉันทนาอยากแท็กขายของอกฟูรูฟิตขึ้นมาทันใด
ฉันทนาเลยคิดตัดใจจากคุณกฤษกรตั้งแต่วันนั้น...นี่ก็หกเจ็ดเดือนมาแล้ว แต่ฉันทนาก็ยังไม่ลืมคุณกฤษกร
ฉันทนาไม่เคยทำได้เลย ไม่รู้ทำไม และตั้งแต่ตอนนั้น ฉันทนาก็ไม่ได้พบกับคุณกฤษกรอีก
ฉันทนารู้ ว่าบังอาจมากที่กล้าคิดถึงคุณกฤษกรอยู่อย่างนี้ แต่ทำไงได้ละคะ
ฉันทนาติดใจพุงของคุณกฤษกรแล้วนี่ เล่นมาเปิดให้ดูแบบนั้น ก็ไม่ต่างอะไรกับโดนน้ำมันพราย
และวันนี้ วันที่ฉันทนาจะขอเขียนจดหมาย เพื่อบอกรักและบอกลาคุณกฤษกร
ฉันทนาอยากบอกคุณกฤษกรว่า ฉันทนาเข้าใจคำว่ารักแรกพบ แจ่มแจ้งแล้วค่ะ
รอยยิ้มของคุณกฤษกรมีค่ากับฉันทนามาก เพราะมันทำให้อายุของฉันทนายาวขึ้น
ยิ้มบ่อยๆ เกรียนเยอะๆ อย่างที่เป็น น่ารักมากเลยละค่ะ
ฉันทนารู้นะคะ ว่าคุณกฤษกรเข้ามาส่องตู้ ปณ. พันทิปด้วย นั่นทำให้ฉันทนาเขียนจดหมาย
เพราะหวังว่าจะมีคนใจดีช่วยส่งมัน ถึงจอไอโฟน4 ไม่รู้ว่า sหรือไม่s ของคุณกฤษกรค่ะ
บอกไว้ตรงนี้ ว่าฉันทนาไม่หวังอะไรเลย นอกจากอยากเห็นคุณกฤษกรยิ้มให้ฉันทนา
อยากเห็นคุณกฤษกรมีความสุขกับรักครั้งใหม่ และลืมรักครั้งเก่าให้ได้ในเร็ววัน
สุดท้าย อย่าตามหาฉันทนานะคะ เพราะหลังจากนี้ ฉันทนาคงไม่มีตัวตนอีกแล้ว
และกว่าจดหมายฉบับนี้จะถึงคุณกฤษกร ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะถึงหรือไม่ ฉันทนาคงจากไปไกลลิบ
แต่อย่างน้อย แค่ฉันทนาได้บอกทิ้งไว้ ฉันทนาก็เป็นสุขแล้วค่ะ และฉันทนาคงไม่ได้เข้ามู้นี้อีกแล้ว
ลาก่อนและสวัสดี ศรีธัญญาค่ะ
ด้วยความแอบรักและหวังดี
ฉันทนา
แด่ตู้ ปณ. พันทิป จ่าหน้าซองถึง คุณกฤษกร วอนช่วยส่งจดหมายรักให้ฉันทนาที...
กว่าจดหมายฉบับนี้จะส่งถึงคุณ ฉันทนาคงไม่ได้ยืนหยัดอยู่บนโลกใบนี้อีกแล้ว
แต่ถึงกระนั้น ฉันทนาก็ขอใช้โอกาสนี้ จรดแป้นพิมพ์ซัมซุง เขียนจดหมายรักถึงคุณ
คุณกฤษกรรู้ไหมคะ ตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้พบคุณ ฉันทนาก็ตกหลุมรักรอยยิ้มของคุณทันใด
ซอกฟันซี่นั้น ยามที่คุณคลี่ยิ้ม ทำให้ฉันทนาใจเต้นฉักฉักเหมือนเสียงหูดรถไฟที่วิ่งบนราง
แต่สุดท้าย รถไฟขบวนนั้น ที่ฉันทนานั่งโต้ลมจนผมเปียสองข้างกระพือพั่บๆ ก็ต้องตกราง
เมื่อพบว่า คุณกฤษกร ควงคู่มากับแฟนสาวสวย ร่างโปร่งระหง สูงยาว เข่าดี โปรไฟล์เลิศ
ยามนั้นเอง ที่ฉันทนารู้ตัวแล้วว่า สาวโรงงาน กับ สาวลูกเถ้าแก่โรงงาน มันต่างกันเช่นไร!
ทุกครั้ง ที่ได้พบหน้าคุณกฤษกร ฉันทนาอยากวิ่งหนีเหมือนนางเอกหนังอินเดียเป็นที่สุด
แต่ฉันทนาก็ได้แค่เก็บกดความรู้สึกนั้นไว้ ด้วยการก้มหน้าก้มตา เพราะกลัวคุณกฤษกรรู้ความในใจ
ฉันทนาวิ่งเข้าส้วมหลายครั้ง อ้างกับเถ้าแก่ว่าปวดขี้เพียงเพราะเขินอายคุณกฤษกร...
บัดนี้ถูกหักตังค์จนต้องกินแกลบ แต่ฉันทนาก็ทนได้ ขอแค่ไม่ให้คุณกฤษกรรู้ว่าฉันทนาใจเต้นตึกตัก
ขอโทษนะคะ ที่เวลาเจอคุณกฤษกร ฉันทนาทำหน้าบึ้งใส่ ฉันทนากลัว...กลัวแฟนคุณเข้าใจผิด
คิดว่าฉันทนาจะแย่งคุณมา ทั้งที่ความจริง ฉันทนาไม่เคยคิดแบบนั้นเลย ฉันทนาเป็นนางเอกนะคะ
ฉันทนาเลยได้แต่มองคุณกฤษกร แอบหลงรักคุณกฤษกรฝ่ายเดียวเรื่อยมา จนกระทั่งถึงวันนั้น...
วันที่ฉันทนาได้ข่าว ว่าคุณกฤษกรเลิกกับแฟน วันนั้นทำให้ฉันทนากดชักโครกไม่ลงทั้งวัน!
มือไม้มันสั่น ใจเต้นเหมือนอะดรีนาลีนมันพลุงพล่าน ฉันทนาทำอะไรไม่ถูกจริงๆ
ฉันทนาตั้งหน้าตั้งตารอพบคุณกฤษกร แต่พอได้เห็นเท่านั้น ฉันทนาก็แทบล้มตึง
คุณกฤษกรที่เคยฉีกยิ้มเริงร่า กลับนัยย์ตาหมองเศร้า จนฉันทนาอยากปลอบโยนคุณกฤษกรมาก
ทว่าฉันทนาก็ทำไม่ได้ ฉันทนาเป็นใครละคะ เป็นแค่คนที่เคยเห็นหน้ากันเท่านั้น อยากจะปลอบก็ไม่มีสิทธิ์
นั่นทำให้ฉันทนาหาเฟสของคุณกฤษกร แต่ฉันทนาไม่แอดไป ฉันทนาให้เพื่อนแอด
เพียงเพราะฉันทนาไม่อยากเผลอแท็กขายครีมอกฟูรูฟิตให้คุณกฤษกรไงละคะ
เห็นไหม ฉันทนาแคร์คุณมาก แต่ฉันทนาทำอะไรไม่ได้ ฉันทนาเลยได้แต่ส่องเฟสคุณกฤษกร
จนวันหนึ่ง วันที่คุณกฤษกรลบเฟสทิ้งแบบหลอกๆ ... หัวใจฉันทนาก็หล่นหายในทันที
คุณกฤษกรหายไป! ไปไหนไม่รู้ ฉันทนาส่องไม่ได้ วันนั้นเป็นอีกครั้ง ที่ฉันทนากดชักโครกไม่ลง
สุดท้ายต้องเรียกช่างมาซ่อม เพราะมันตัน มันเอ่อขึ้นมาเหมือนน้ำตาของฉันทนาในตอนนี้...
แต่แล้วคุณกฤษกรก็กลับมา ... ฉันทนาดีใจมาก ดีใจจนเผลอกดแอดเฟสไป
แต่ดูสิ่งที่คุณกฤษกรทำกับฉันทนาสิคะ ไม่รับแอดฉันทนา ใช่สิ...ฉันทนามันแค่หญิงโรงงาน!
คนละโปร์ไฟล์ คุณจึงไม่สนใจ ตอนนั้นเอง ที่ฉันทนาอยากแท็กขายของอกฟูรูฟิตขึ้นมาทันใด
ฉันทนาเลยคิดตัดใจจากคุณกฤษกรตั้งแต่วันนั้น...นี่ก็หกเจ็ดเดือนมาแล้ว แต่ฉันทนาก็ยังไม่ลืมคุณกฤษกร
ฉันทนาไม่เคยทำได้เลย ไม่รู้ทำไม และตั้งแต่ตอนนั้น ฉันทนาก็ไม่ได้พบกับคุณกฤษกรอีก
ฉันทนารู้ ว่าบังอาจมากที่กล้าคิดถึงคุณกฤษกรอยู่อย่างนี้ แต่ทำไงได้ละคะ
ฉันทนาติดใจพุงของคุณกฤษกรแล้วนี่ เล่นมาเปิดให้ดูแบบนั้น ก็ไม่ต่างอะไรกับโดนน้ำมันพราย
และวันนี้ วันที่ฉันทนาจะขอเขียนจดหมาย เพื่อบอกรักและบอกลาคุณกฤษกร
ฉันทนาอยากบอกคุณกฤษกรว่า ฉันทนาเข้าใจคำว่ารักแรกพบ แจ่มแจ้งแล้วค่ะ
รอยยิ้มของคุณกฤษกรมีค่ากับฉันทนามาก เพราะมันทำให้อายุของฉันทนายาวขึ้น
ยิ้มบ่อยๆ เกรียนเยอะๆ อย่างที่เป็น น่ารักมากเลยละค่ะ
ฉันทนารู้นะคะ ว่าคุณกฤษกรเข้ามาส่องตู้ ปณ. พันทิปด้วย นั่นทำให้ฉันทนาเขียนจดหมาย
เพราะหวังว่าจะมีคนใจดีช่วยส่งมัน ถึงจอไอโฟน4 ไม่รู้ว่า sหรือไม่s ของคุณกฤษกรค่ะ
บอกไว้ตรงนี้ ว่าฉันทนาไม่หวังอะไรเลย นอกจากอยากเห็นคุณกฤษกรยิ้มให้ฉันทนา
อยากเห็นคุณกฤษกรมีความสุขกับรักครั้งใหม่ และลืมรักครั้งเก่าให้ได้ในเร็ววัน
สุดท้าย อย่าตามหาฉันทนานะคะ เพราะหลังจากนี้ ฉันทนาคงไม่มีตัวตนอีกแล้ว
และกว่าจดหมายฉบับนี้จะถึงคุณกฤษกร ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะถึงหรือไม่ ฉันทนาคงจากไปไกลลิบ
แต่อย่างน้อย แค่ฉันทนาได้บอกทิ้งไว้ ฉันทนาก็เป็นสุขแล้วค่ะ และฉันทนาคงไม่ได้เข้ามู้นี้อีกแล้ว
ลาก่อนและสวัสดี ศรีธัญญาค่ะ
ด้วยความแอบรักและหวังดี
ฉันทนา