สิ่งที่เลวร้ายที่สุดในการเดินทางคือไรกัน

ก่อนหน้านี้ใช้กระเป๋ากล้อง Backpack ธรรมดาราคาหลักพันต้นๆ ปัญหาที่เจอคือซิปพังเร็วมาก สายสะพายกดทับ ปวดไหล่มาก และสายก็ไม่ทนด้วยใช้ไปสักพักก็เริ่มปริ่ เริ่มขาด อารมณ์เหมือนใช้แล้วของไม่ตรงปกตามที่โฆษ

อย่างเช่นสายการบินกำหนดขนาดกระเป๋าสำหรับถือขึ้นเครื่องไว้ไม่เกิน 24*36*56 ซ.ม. ขนาดที่กำหนดมานี่รวมล้อ รวมหูหิ้วด้วยหรือเปล่าครับ แล้วขนาดกระเป๋าอย่างตัวอย่างนี้ที่ 56 ซ.ม. จริงๆ แล้วคือกระเป๋าขนาด

คือเราเจอคนประเภทนี้ พูดคำนึงก็ร้องเพลงใส่ เจอชื่อคนก็ร้อง เจอคำในป้ายร้านก็ร้อง เหมือนชีวิตคือมิวสิคัลทุกสถานการณ์ ทำอะไรก็ต้องมีเพลงประกอบตลอดเวลา แรก ๆ ก็ยังขำอยู่หรอก แต่หลัง ๆ มันเริ่มรู้สึกว่

อย่างเช่นที่เราจำได้มีสองเรื่อง คือ เรื่องแรก มารยาริษยา พระเอกเหมือนทะเลาะกับนางเอก แล้วมาเมาแล้วหลับนอนกับนางร้าย การที่นางร้ายทำทุกอย่างเพื่อครอบครองพระเอกก็ถือว่านางมีสิทธิ์ป่ะ กับอีกเรื่อง รักไร้

คือ นางเอกโดนเชิญไปงานเลี้ยงแล้วนางเอกก็ไปกับลูกชายนางเอกใส่ชุดสีเทาแล้วโดนไปรังแกกลางห้องโถงแล้วโดนนางร้ายกับเพื่อนนางร้ายเอาเค้กป้ายหน้าแล้วทำเป็นไม่กลัวเพราะแฟนนางใหญ่แล้วแฟนนางคือแฟนเก่านาง นางเอง

จุดเริ่มมาจาก 2 ทศวรรษก่อนที่เนปาล ล้มล้างระบบกษัตริย์ มาเป็นประชาธิปไตยในที่สุด สุดท้าย นักการเมือง คือตัวร้ายที่สุด เหลื่อมล้ำสุดๆ ครองอำนาจ ครองความร่ำรวย ประชาชนอดอยาก ใครที่บอกว่า ประชาธิปไตย แล