ท้อคะ โดนพ่อเมิน

สวัสดีคะ จขกท. เป็นนักเรียนมัธยม พยายามทำทุกอย่างให้การเรียนดีขึ้น
เรื่องของเรื่องคือในช่วงปิดเทอมนี้ จขกท. ไม่ได้ไปเรียนพิเศษที่ไหน อ่านหนังสือยู่ที่บ้านซึ่งวิชาที่อ่านเป็นวิชาที่ จขกท. อ่อนสุด
คือวิชา ภาษาอังกฤษ จขกท. พยายามทุกวิถีทางให้เก่งขึ้น ฟังเพลงสากลบ่อยๆ ดูหนังซีรี่ย์ที่มีซับ และอ่านบทเรียนที่จะเรียนในเทอมที่สองจนหมดทุกบท
ไม่เข้าใจก็แปลบ้างในเน็ต หาข้อมูลบ้าง จนตอนนี้จขกท. ว่าจะไม่เรียนพิเศษแล้วแต่จะกลับมาหัดด้วยตัวเองที่บ้านแทน
จขกท.ได้ไปปรึกษาพ่อ ซึ่งตอนแรกพ่อบอกว่าก็ดี แต่จู่ๆในเย็นวันนี้ จขกท. อยากเรียนพิเศษเหมือนเดิม ยิ่งเราเรียนมากมันก็ได้ตัวเราเองใช่ไหมคะ ?
การลงทุนด้านความรู้มันคุ้มค่าที่สุดใช่รึเปล่า จขกท.เลยไปปรึกษาพ่อใหม่ แต่สิ่งที่พ่อตอบกลับมาคือ
"แล้วแต่ลูกเลย จะเรียนไม่เรียนก็แล้วแต่ อยู่ที่ลูกนั้นแหละ "  แล้วพ่อทำท่าทางรำคาญ มันทำให้หนูรู้สึกบอกไม่ถูก เหมือนกับสตั้น ทำไรไม่ถูก อยากร้องไห้ อยากตะโกนออกไปดังๆ ไม่อยากเรียน ไม่อยากทำอะไรแล้ว ทั้งๆที่ค่าเรียนพิเศษก็เป็นเงินของ จขกท. สิ่งที่ จขกท ต้องการแค่คำแนะนำ  การสนับสนุน
หรือแค่ความคิดเห็น อยากให้เค้าเห็นความพยายาม  ไม่ใช่ทำท่ารำคาญแบบนี้ เมื่อก่อนเวลาที่ จขกท. ได้เกรดดีๆ หรือ ได้รางวัลทางวิชาการ พ่อ จขกท. ดีใจแล้วก็คอยสนับสนุนให้คำปรึกษามาตลอดคะ แต่ตอนนี้ไม่มีแล้ว..  ควรทำยังไงต่อไปดีคะ ขอคำแนะนำหรือกำลังใจหน่อยคะ T T