นิยาย y เลิฟชิกเดอะซี่รี่ สื่อรัก

กระทู้สนทนา
ฉันเฝ้าเดินทางไปด้วยใจหวาดหวั่น
ไม่รู้จุดหมายปลายทางใดๆ
จะมีความรักอยู่ที่ปลายทางไหม จะมีไหม
ใครสักคนที่เป็นแบบฉัน ที่ยังคอยค้นหาว่ารักคืออะไร
ฉันกำลังหลงทางอยู่ท่ามกลางความอ้างว้าง
มองไม่เห็นแม้แต่แสงดาว
จนวันที่มีเธอจับมือฉันไว้ เปิดประตูสู่โลกใบใหม่
ไปดินแดนที่ห่างไกล ที่ฉันไม่เคยพบเจอ

เธอทำให้ฉันรู้ ว่ารักจริงๆ มันคืออะไร
เพิ่งรู้ว่าเพราะอะไรที่ใจต้องสั่นแบบนี้
สั่นแบบนี้ ทุกครั้งที่เราใกล้กัน
เธอทำให้ฉันรู้ ว่าความอบอุ่นมันเป็นอย่างไร
ต่อให้ดวงอาทิตย์จะมืดมิดลับลาไป
แค่มีเธอใกล้ กอดฉันไว้ แค่นี้ฉันก็อุ่นใจมากมาย

ฉันกำลังหลงทางอยู่ท่ามกลางความอ้างว้าง
มองไม่เห็นแม้แต่แสงดาว
จนวันที่มีเธอจับมือฉันไว้ เปิดประตูสู่โลกใบใหม่
ไปดินแดนที่ห่างไกล ที่ฉันไม่เคยพบเจอ

เธอทำให้ฉันรู้ ว่ารักจริงๆ มันคืออะไร
เพิ่งรู้ว่าเพราะอะไรที่ใจต้องสั่นแบบนี้
สั่นแบบนี้ ทุกครั้งที่เราใกล้กัน
เธอทำให้ฉันรู้ ว่าความอบอุ่นมันเป็นอย่างไร
ต่อให้ดวงอาทิตย์จะมืดมิดลับลาไป
แค่มีเธอใกล้ กอดฉันไว้ แค่นี้ฉันก็อุ่นใจมากมาย

อยากรู้ มานานแสนนาน ค้นหาคำตอบอย่างไรไม่เคยเจอ
ยิ่งค้นหาเท่าไร ยิ่งไกลออกไปเท่านั้น
ฉันเฝ้าเดินทางไปด้วยใจหวาดหวั่น
ไม่รู้ว่าจุดหมายปลายทางใดๆ
จะมีความรักอยู่ที่ปลายทางไหม จะมีไหม
ใครสักคนที่เป็นแบบฉัน ที่ยังคอยค้นหาว่ารักคืออะไร
ฉันกำลังหลงทางอยู่ท่ามกลางความอ้างว้าง
มองไม่เห็นแม้แต่แสงดาว
{...อ้างอิง  http://sz4m.com/t10056 }
มาแล้วๆตื่นเต้นจังวะ สายตาผมจ้องมองหน้าจอสี่เหลี่ยมตาแทบไม่กระพริบ เสียงเพลงประกอบซี่รี่เรื่องโปรดดังกระหึ่ม!!
สะใจผมมาก ถึงผมจะดูอยู่ห้องเช่า
และเปิดเสียงดังจนขี้หูลุกขึ้นมาเต้นเป็นจังหวะกวนบาทา
ก็ไม่ต้องห่วงว่าใครจะมาเคาะประตูหน้าห้องด่าพ่อล้อแม่ผมหรอกนะครับ
เพราะดูผ่านโน้ตบุ๊คเสียบสายหูฟังเรียบร้อยนั่นเอง
5555555  
นี่เป็นนิยายเรื่องโปรดของผม ตั้งแต่ได้ข่าวว่าเขาจะหยิบมาทำซี่รี่นี่
นับวันรอตามติดมันทุกช่องทางเลยนะ ผมงี้เตรียมพร้อมเลยสำหรับวันแรก
หนังสือนิยายสองเล่มวางข้างตัว ก่อนหน้านั้นก็อ่านเอาความฟินไว้แล้วครับผม

โอ้ย!! ยอมรับเลยว่าลุ้นมากมายจริงๆกะอีพีแรก  ปุณโน่กำลังมีชีวิตมีตัวตนให้สัมผัสได้ในอีกมิติหนึ่งแล้ว  
เอ๋!?เปิดตัวมากะงานวันเกิดเอม ไม่ตรงกะนิยาย
แต่หยวนๆให้ทีมงานก็แล้วกันคงต้องขยายบทให้เหมาะกะตัวซี่รี่ละมั้ง
แต่ว่านะภาพมันจะสั่นไปไหนเนี้ย!?
เฮ้อ….!!
ดูไปเรื่อยๆก็ไม่เห็นจะทำตามบทนิยายสักที  อีพีแรกนี่มันยังไงกัน งงแล้วนะ
ดีหน่อยน้องกัปตันที่แสดงเป็นโน่ ทะเล้นกวนๆยังกะโน่ในจินตนาการ
ที่ผมมโนเอาไว้ตอนอ่านหนังสือหลุดออกมาเลย ปุณนี่ไม่ค่อยตรงเท่าไหร่!!
เฟลนิดหน่อย
นั่งดูผ่านไปสักพักผมก็รับรู้ได้ถึงการมาถึงของคนที่ผมไม่พึงประสงค์ที่สุด
การนั่งลงข้างๆ
พร้อมกับดึงสายหูฟังออกไปเสียบหูเจ้าตัวของอีกฝ่าย
ทำให้ตัวผมเกร็งขึ้นมาแบบไม่มีปี่มีขุ่ย
“ ไหน พี่บอยดูเรื่องอะไร?ขอดูด้วยคน ”
น้ำเสียงเรียบสนิทบวกหน้านิ่งๆอย่างกะท่านเคาท์ของบี
โทนบรรยากาศเย็นๆที่หมุนรอบตัวชวนขนลุกนี่อีก ยิ่งทำให้ผมสมาธิหลุด
แต่จะให้ขยับตัวหนีก็ใช่ที่ จะไล่ให้อีกคนไปก็ใช่เรื่อง ในเมื่อเราเป็นลูกพี่ลูกน้องกัน
บีเป็นลูกชายพี่สาวแม่ แต่อายุน้อยกว่าผมสองปี มาเป็นรูมเมทผม
เพราะสอบติดปีหนึ่งมอเดียวกันกับที่ผมเรียนอยู่
ความจริงบีหน้าตาดีหล่อมากๆคนหนึ่ง
เพราะว่าตระกูลเราเป้าหน้าถือว่าเข้าขั้นพระเอกยังต้องหลบ
[ อันนี้ไม่ได้อวยจริงๆนะ เชื่อสิ -//////-  ]
จริงๆเราสองคนก็ไม่ค่อยสนิทกันเท่าไหร่
ด้วยความที่เราอยู่คนละจังหวัด
เจอกันทีก็วันรวมญาติปีใหม่สงกรานต์ปีละครั้งบ้านคุณยายโน่น
บีนี่หน้าตาเฉยชาได้ตลอด ติดโหดนิดๆ ไม่เห็นเคยยิ้มเลย
น่ากลัวสุดๆถึงเป็นน้องก็ทำให้ผมหายใจไม่ทั่วท้องทุกทีที่เจ้าตัวเข้าใกล้
แต่ตอนนี้ผมลืมความกลัวไปชั่วขณะหันไปสนใจปุณโน่ต่อเมื่อเนื้อเรื่องเริ่มเดินตามนิยายบ้างแล้ว
“  ซี่รี่!! อะไรดูไม่เห็นจะรู้เรื่อง?  แล้วพระเอกนี่ใช่คนที่ชื่อปุณปะ
เล่นแข็งยังกับท่อนไม้ท่อนซุง พูดยังกะท่องอาขยานอีก  ”
ฉึก!!!!  คำพูดบีแทงใจดำผมครับ
แถมเจ้าตัวยังพูดได้หน้าตายเอามากๆไร้ซึ่งอารมณ์ไดๆ  ขัดมากครับเบรกความฟินผมสะเกือบหัวทิ่ม
ผมหัวเสียแต่ไม่กล้าหือ!!หรอกครับ และถ้าจะลืมไปว่าอีกไม่กี่วินาที
ปุณเลขาสภาจะขอโน่ประธานชมรมดลตรีเป็นแฟน
อาจทำให้ตัวตนของผมที่พยามปกปิดอย่างหนักไม่ให้ที่บ้านรู้ ว่าผมเป็นเกย์
เปิดเผยขึ้นมา คิดได้ก็ช้าไปแล้วครับ เพราะประโยคเด็ดนั่นปุณพูดออกมาแล้ว
“  โน่มาเป็นแฟนผมสิ ”
แก้ไขข้อความเมื่อ
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่