สวัสดีครับ คือผมค่อนข้างสับสน เลยมาตั้งกระทู้ดู
(ผมเล่าเรื่องไม่ค่อยเป็น อาจเล่างงๆนะครับ ขอโทษล่วงหน้านะครับ)
เรื่องของผมคือผมเหนื่อย/เครียดกับการรักเขาอยู่ข้างเดียว อยากหยุดความรู้สึกนี้ แต่มันทำไม่ได้ซักที
ตอนนี้ผมอายุ 30 แล้วนะครับ ตั้งแต่ม.ต้น ม.ปลาย มหาลัย หรือตอนทำงาน ผมมีทั้งญ.ทั้งช. เข้ามาจีบตลอด แต่ผมไม่เคยสนใจใครเลย เพราะผมรักเพื่อนผมคนนี้คนเดียวตั้งแต่รู้จักมันตอนม.ต้นแล้วและรัก (อยู่ในใจ) มาตลอดจนถึงตอนนี้ ผมมีความหวังว่ามันจะรักผมบ้าง แต่ก็ไม่เคย (เพื่อนผมผู้ชายนะครับ)
หลายๆครั้งที่อยู่กับเพื่อนๆมันจะทำตัวห่างเหินผมมาก
ในกลุ่ม line เวลามีอวยพรวันเกิดกันในกลุ่ม มันจะ hbd กับทุกคน แต่พอถึงวันเกิดผมมันไม่เอ่ยถึงเลย (ทั้งๆที่อ่านข้อความที่เพื่อนคนอื่นส่งให้ผม)
เวลาผมทักก็แบบว่าถามคำตอบคำ
เคยคุย line กับมันแบบหยอดๆคำจีบแบบอ้อมๆอ่ะครับ มันบอกแปลกๆ ไม่ชอบ
แต่บางครั้งพฤติกรรมมันก็ทำให้ผมคิดว่ามันก็ชอบผมเหมือนกัน เช่นบางครั้งไปเที่ยวต่างจังหวัดเวลากินขนม มันชอบเรียกผมมานั่งข้างๆ แล้วตักเค้กให้กิน หรือเวลานอนมันจะมานอนข้างๆผมให้ผมกอด (เรื่องนี้ยาวครับ คร่าวๆคือตั้งแต่เด็กแล้ว เวลาผมไปนอนบ้านมัน หรือไปเที่ยวแล้วนอนห้องเดียวกันมันจะชอบให้ผมนอนกอดมัน หรือบางครั้งนอนกัน 3 คน 2เตียง มันจะไปนอนคุยที่เตียงอื่นก่อน แต่พอดึกมันจะย้ายมานอนกับผมให้ผมนอนกอดมัน แต่พอตื่นเช้าเราก็ไม่คุยกันเรื่องเมื่อคืน)
ในใจอยากพูด อยากบอกความในใจให้มันรู้ไปเลย จะได้จบๆ แต่กลัวครับ กลัวทุกเรื่อง กลัวมันเลิกคบผม
ตอนนี้ผมพยายามเลี่ยงที่จะเจอมันจะได้ลืมความรู้สึกนี้ เพราะทุกครั้งที่เห็นหน้า ได้ยินเสียง ผมก็คิดไปต่างๆนานา เครียดมากครับ
โดยเฉพาะเพื่อนผมคนนี้เวลานัดชอบพาเพื่อนใหม่มาแนะนำแล้วทำตัวสนิท คือทั้งๆที่แค่แอบรักนะครับ แต่มันรู้สึกนะ (ถึงแม้ว่ามันจะยังไม่เคยมีแฟนเลย แต่แค่เพื่อนผมก็หวงของผม)
คือไม่ว่าจะทำยังไง ผมก็ลืมมันไม่ได้เลย...
ใครพอแนะนำผมได้มั้ยครับว่าควรทำยังไงดี
รวบรวมความกล้าแล้วบอกไปเลย แล้วยอมรับผลที่จะเกิดขึ้น หรือ
อยู่ไปอย่างนี้แหละ หรือ
ถอยห่างเพื่อให้ลืมความรู้สึกนี้ แต่ผมพยายามห่างแล้วแต่ยังลืมมันไม่ได้
อยากหยุดความรู้สึกนี้ แต่ทำไม่ได้
(ผมเล่าเรื่องไม่ค่อยเป็น อาจเล่างงๆนะครับ ขอโทษล่วงหน้านะครับ)
เรื่องของผมคือผมเหนื่อย/เครียดกับการรักเขาอยู่ข้างเดียว อยากหยุดความรู้สึกนี้ แต่มันทำไม่ได้ซักที
ตอนนี้ผมอายุ 30 แล้วนะครับ ตั้งแต่ม.ต้น ม.ปลาย มหาลัย หรือตอนทำงาน ผมมีทั้งญ.ทั้งช. เข้ามาจีบตลอด แต่ผมไม่เคยสนใจใครเลย เพราะผมรักเพื่อนผมคนนี้คนเดียวตั้งแต่รู้จักมันตอนม.ต้นแล้วและรัก (อยู่ในใจ) มาตลอดจนถึงตอนนี้ ผมมีความหวังว่ามันจะรักผมบ้าง แต่ก็ไม่เคย (เพื่อนผมผู้ชายนะครับ)
หลายๆครั้งที่อยู่กับเพื่อนๆมันจะทำตัวห่างเหินผมมาก
ในกลุ่ม line เวลามีอวยพรวันเกิดกันในกลุ่ม มันจะ hbd กับทุกคน แต่พอถึงวันเกิดผมมันไม่เอ่ยถึงเลย (ทั้งๆที่อ่านข้อความที่เพื่อนคนอื่นส่งให้ผม)
เวลาผมทักก็แบบว่าถามคำตอบคำ
เคยคุย line กับมันแบบหยอดๆคำจีบแบบอ้อมๆอ่ะครับ มันบอกแปลกๆ ไม่ชอบ
แต่บางครั้งพฤติกรรมมันก็ทำให้ผมคิดว่ามันก็ชอบผมเหมือนกัน เช่นบางครั้งไปเที่ยวต่างจังหวัดเวลากินขนม มันชอบเรียกผมมานั่งข้างๆ แล้วตักเค้กให้กิน หรือเวลานอนมันจะมานอนข้างๆผมให้ผมกอด (เรื่องนี้ยาวครับ คร่าวๆคือตั้งแต่เด็กแล้ว เวลาผมไปนอนบ้านมัน หรือไปเที่ยวแล้วนอนห้องเดียวกันมันจะชอบให้ผมนอนกอดมัน หรือบางครั้งนอนกัน 3 คน 2เตียง มันจะไปนอนคุยที่เตียงอื่นก่อน แต่พอดึกมันจะย้ายมานอนกับผมให้ผมนอนกอดมัน แต่พอตื่นเช้าเราก็ไม่คุยกันเรื่องเมื่อคืน)
ในใจอยากพูด อยากบอกความในใจให้มันรู้ไปเลย จะได้จบๆ แต่กลัวครับ กลัวทุกเรื่อง กลัวมันเลิกคบผม
ตอนนี้ผมพยายามเลี่ยงที่จะเจอมันจะได้ลืมความรู้สึกนี้ เพราะทุกครั้งที่เห็นหน้า ได้ยินเสียง ผมก็คิดไปต่างๆนานา เครียดมากครับ
โดยเฉพาะเพื่อนผมคนนี้เวลานัดชอบพาเพื่อนใหม่มาแนะนำแล้วทำตัวสนิท คือทั้งๆที่แค่แอบรักนะครับ แต่มันรู้สึกนะ (ถึงแม้ว่ามันจะยังไม่เคยมีแฟนเลย แต่แค่เพื่อนผมก็หวงของผม)
คือไม่ว่าจะทำยังไง ผมก็ลืมมันไม่ได้เลย...
ใครพอแนะนำผมได้มั้ยครับว่าควรทำยังไงดี
รวบรวมความกล้าแล้วบอกไปเลย แล้วยอมรับผลที่จะเกิดขึ้น หรือ
อยู่ไปอย่างนี้แหละ หรือ
ถอยห่างเพื่อให้ลืมความรู้สึกนี้ แต่ผมพยายามห่างแล้วแต่ยังลืมมันไม่ได้