ความไว้ใจ หาไม่ได้ในสังคมใส้หน้ากาก

เรื่องมีอยู่ว่า เราได้รับมอบหมายงานที่เราไม่ถนัดจากหัวของหัวหน้าเรา พอทำไปสักพักเราเริ่มหมดความพยายามเพราะมันไม่ตรงกับสายงานที่เราสมัครมาตั้งแต่แรก เราก็เลยเปยๆกับหัวหน้าว่าเราจะลาออก  วันต่อมาพี่ที่เป็นแม่บ้านที่เราสนิทด้วยไลน์มาถามเราว่าพี่ที่เป็น Hr ถามวาเราจะออกจริงเหรอ เราก็เลยปรึกษาเค้าไป วันต่อมาทุกคนเริ่มเปลี่ยนไป แต่เราก็ไปกินข้าวกับพี่แม่บ้านปกตินะ เค้าบอกว่ามีคนไม่พอใจเราเรื่องที่เราหางาน เราก็เลยบอกกับพี่แม่บ้านว่า เราบอกแล้วว่างานที่ให้เราทำ เราทำไม่ได้ แล้วทำไมงานที่อยู่ในความรับผิดชอบของเราถึงไม่ให้เราดู เราก็ต้องหาที่ไปที่ใหม่เพราะว่าเรารู้สึกว่าเราไม่เหมาะกับงานนี้ เหมือนเค้าจะหวังดี เค้าเอาเรื่องที่เราระบายไปบอกหัวหน้าเรา หัวหน้าเราก็เหมือนจะดีขึ้นหน่อย แต่มันมีเหตุการณ์ที่เราเสียความรู้สึกก็คือ พี่เค้าเอาโทรศัพท์มาฝากเราชาร์ต เรารู้สึกว่ามันต้องมีอะไรเราเลยแอบดู ยอมรับเลยว่าเสียมารยาทมาก สรุปว่ามันเป็นไลน์ที่เราคุยกะเค้าแต่เค้าส่งไปให้อีกกลุ่มนึ่งอ่าน เราเสียความรู้สึก แต่ก็ไม่กล้าว่าเค้าแรงๆ ได้แต่เฉยๆคุยตามปกติ เราก็เลยปรึกษาพี่อีกคนนึงว่า ถ้าสมมุติพี่เจอเหตุการ์ณแบนี้พี่จะรู้สึกยังไง จะโกรธไหม แต่รู้ไหมว่าชั่วเวลาแบบเด๋วคนที่เค้าสนิทด้วยรู้เรื่องหมดจากพี่คนที่เราปรึกษาด้วย  พี่แม่บ้านเค้าไลน์มาถามเราว่าอ่านไลน์เค้ารึเปล่า เราก็ยอมรับเพราะไลน์มันเด้งเราเลยเลื่อนดู เค้าถามเราว่าแล้วทำไมไม่ถามพี่ เราก็เลยบอกเค้าไปว่า ไลน์ที่เราคุยกันมันก็ควรจะรู้แค่เราไม่ใช่เหรอ ทำไมพี่ต้องส่งหล่ะ หนูไว้ใจใครหรือปรึกษาใครไม่ได้เลยใช่ไหม มันไปถึงกันหมด เราเสียความรู้สึกนะ เราช่วยเหลือเค้าเรื่องเงินไม่เคยทวง ซื้อขนมมาฝากตลอด เรารู้ว่าเค้าไม่ค่อยมีเงินเราก็ซื้อไข่มาให้เค้า ตอนแรกกะว่าจะอยู่ถึงวันที่ 15 เราคิดว่าวันจันทร์คงเป็นวันสุดท้ายที่เราจะทำงานในองค์กรนี้