ผมคนหนึ่งยอมรับ เคยเป็นเกรียน ทำตัวเกรียนๆตามที่เค้าเรียกกัน
แต่ตอนนี้อายุมากขึ้น ผ่านประสบการณ์มาเยอะขึ้น ทำให้มุมมองหลายๆสิ่งแตกต่างออกไป
เลยอยากมาเล่าสิ่งที่ผ่านมา และแชร์ประสบการณ์กัน ยาวหน่อยนะครับ
หลายปีก่อน ในเว็บบอร์ดแห่งหนึ่ง ผมได้สร้างตัวตนในโลกออนไลน์ขึ้น
โดยสร้างให้ตัวเองเป็นคนที่คิดว่า คนอื่นๆจะสนใจ น่าเชื่อถือ มีเงิน และฉลาด
ทั้งที่ในความเป็นจริง ไม่ได้เป็นอย่างนั้น
ช่วงนั้นออกจากมหาลัย เรียนไม่จบ หางานทำก็ไม่ได้ เพื่อนไม่มี
ยอมรับเลยว่าเหงา แค่อยากจะหาใครสักคนคุยด้วย ได้แบ่งบันเรื่องราวต่างๆ
จึงได้เริ่มเข้าสู่โลกออนไลน์
แรกๆก็เป็นตัวของตัวเอง แทบไม่มีใครมาคุยด้วย อาจเพราะส่วนตัวเป็นคนคุยไม่เก่ง
และชีวิตปกติ ก็ไม่มีอะไรไปคุยกับใครๆเค้า พูดตรงๆเลยน้อยเนื้อต่ำใจตัวเอง
เห็นยูสเซอร์อื่นๆ คุยกันสนุกสนาน นัดพบเจอกัน แล้วอิจฉา 555
เลยมีความคิดอยากให้คนมาสนใจบ้าง โปรไฟล์ก็ต้องดูดีหน่อย
พอได้สร้างตัวตนนั้นขึ้นมา ก็เริ่มจะติด เริ่มคุยโม้เรื่องที่ไม่จริง เริ่มที่จะโกหกเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ
ถึงขนาดสร้าง ตัวตนอื่นๆขึ้นมาสนับสนุน เพิ่มความน่าเชื่อถือให้ แอ๊ปเป็นสาวๆมาชื่นชมตัวเองก็มี(คิดแล้วอาย...555)
ไปเที่ยวต่างประเทศ กินใช้ของแพงๆหรู ทั้งที่ในความจริง ไม่มีไรสักอย่าง
คอมที่ใช้เล่นยังไปนั่งเล่นในร้านอินเตอร์เน็ตเลย แต่คุยซะไฮโซมาก
พอโกหกมากๆเข้าก็หลงคิดว่ามันเป็นจริง ออกไปเจอกับกลุ่ม กินเที่ยวกันบ้าง
เงินไม่มีก็ต้องพยายาม ซื้อเสื้อผ้าที่ดูดี นัดไปกินของแพงๆ ทั้งที่ยังตกงานอยู่
ยูสเซอร์ที่ใช้ตอนนั้น มีอยู่สามที่ป๊อปมาก หนึ่งในนั้นเป็นสาวน้อยคุณหนู มีคนมาจีบเยอะมาก
ผมเองก็บ้าจี้ หยอดกลับไปเยอะ ตอนนั้นสนุกดีไม่รู้สึกอะไร พอมองย้อนไป เรานี่มันก็โรคจิตใช่ย่อย....
หลังจากเข้าๆออกๆ เว็บบอร์ดต่างๆ มาเป็นปีๆ มีตัวตนในโลกออนไลน์หลายตัวตนมาก จนไม่แน่ใจว่าตัวเองนี่เป็นคนแบบไหน
อยู่กับสิ่งที่ไม่จริงมานานๆ วันหนึ่งก็ถึงเวลาอิ่มตัว ไม่อยากหลอกใคร ไม่อยากโกหก ไม่อยากสร้างเรื่องราว
อยากให้เพื่อนที่คุย ที่ชื่นชมเรา มองที่เราเป็นเรา ไม่ใช่ใครก็ไม่รู้ที่เราเองก็ไม่รู้จัก
อาจจะเพราะหางานทำได้ เริ่มมีสังคมแบบปกติในชีวิตจริงๆ จึงค่อยๆห่างหายไปจากสังคมออนไลน์
ยังมียูสเซอร์ที่ใช้อยู่ แต่ตอนนี้เป็นตัวเองมากขึ้น คิดได้มากขึ้น คนที่คุยด้วย คุยเพราะเป็นเรา ไม่ใช่คนอื่น
ใครมีประสบการณ์เช่นไร ลองมาเล่าสู่กันฟังได้นะครับ อาจเกรียนในเรื่องอื่นๆแล้วกลับใจได้ อย่างอีกเรื่อง
ผมเองก็เป็นเด็กแวนท์มาก่อน ชอบความเร็ว คิดว่าเท่ห์ ไม่เคยคิดว่าทำความเดือดร้อนให้คนอื่นๆ จนกลับใจได้
ประมาณนี้ครับ
ใครเคยเป็นเกรียน แล้วกลับใจได้บ้าง...
แต่ตอนนี้อายุมากขึ้น ผ่านประสบการณ์มาเยอะขึ้น ทำให้มุมมองหลายๆสิ่งแตกต่างออกไป
เลยอยากมาเล่าสิ่งที่ผ่านมา และแชร์ประสบการณ์กัน ยาวหน่อยนะครับ
หลายปีก่อน ในเว็บบอร์ดแห่งหนึ่ง ผมได้สร้างตัวตนในโลกออนไลน์ขึ้น
โดยสร้างให้ตัวเองเป็นคนที่คิดว่า คนอื่นๆจะสนใจ น่าเชื่อถือ มีเงิน และฉลาด
ทั้งที่ในความเป็นจริง ไม่ได้เป็นอย่างนั้น
ช่วงนั้นออกจากมหาลัย เรียนไม่จบ หางานทำก็ไม่ได้ เพื่อนไม่มี
ยอมรับเลยว่าเหงา แค่อยากจะหาใครสักคนคุยด้วย ได้แบ่งบันเรื่องราวต่างๆ
จึงได้เริ่มเข้าสู่โลกออนไลน์
แรกๆก็เป็นตัวของตัวเอง แทบไม่มีใครมาคุยด้วย อาจเพราะส่วนตัวเป็นคนคุยไม่เก่ง
และชีวิตปกติ ก็ไม่มีอะไรไปคุยกับใครๆเค้า พูดตรงๆเลยน้อยเนื้อต่ำใจตัวเอง
เห็นยูสเซอร์อื่นๆ คุยกันสนุกสนาน นัดพบเจอกัน แล้วอิจฉา 555
เลยมีความคิดอยากให้คนมาสนใจบ้าง โปรไฟล์ก็ต้องดูดีหน่อย
พอได้สร้างตัวตนนั้นขึ้นมา ก็เริ่มจะติด เริ่มคุยโม้เรื่องที่ไม่จริง เริ่มที่จะโกหกเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ
ถึงขนาดสร้าง ตัวตนอื่นๆขึ้นมาสนับสนุน เพิ่มความน่าเชื่อถือให้ แอ๊ปเป็นสาวๆมาชื่นชมตัวเองก็มี(คิดแล้วอาย...555)
ไปเที่ยวต่างประเทศ กินใช้ของแพงๆหรู ทั้งที่ในความจริง ไม่มีไรสักอย่าง
คอมที่ใช้เล่นยังไปนั่งเล่นในร้านอินเตอร์เน็ตเลย แต่คุยซะไฮโซมาก
พอโกหกมากๆเข้าก็หลงคิดว่ามันเป็นจริง ออกไปเจอกับกลุ่ม กินเที่ยวกันบ้าง
เงินไม่มีก็ต้องพยายาม ซื้อเสื้อผ้าที่ดูดี นัดไปกินของแพงๆ ทั้งที่ยังตกงานอยู่
ยูสเซอร์ที่ใช้ตอนนั้น มีอยู่สามที่ป๊อปมาก หนึ่งในนั้นเป็นสาวน้อยคุณหนู มีคนมาจีบเยอะมาก
ผมเองก็บ้าจี้ หยอดกลับไปเยอะ ตอนนั้นสนุกดีไม่รู้สึกอะไร พอมองย้อนไป เรานี่มันก็โรคจิตใช่ย่อย....
หลังจากเข้าๆออกๆ เว็บบอร์ดต่างๆ มาเป็นปีๆ มีตัวตนในโลกออนไลน์หลายตัวตนมาก จนไม่แน่ใจว่าตัวเองนี่เป็นคนแบบไหน
อยู่กับสิ่งที่ไม่จริงมานานๆ วันหนึ่งก็ถึงเวลาอิ่มตัว ไม่อยากหลอกใคร ไม่อยากโกหก ไม่อยากสร้างเรื่องราว
อยากให้เพื่อนที่คุย ที่ชื่นชมเรา มองที่เราเป็นเรา ไม่ใช่ใครก็ไม่รู้ที่เราเองก็ไม่รู้จัก
อาจจะเพราะหางานทำได้ เริ่มมีสังคมแบบปกติในชีวิตจริงๆ จึงค่อยๆห่างหายไปจากสังคมออนไลน์
ยังมียูสเซอร์ที่ใช้อยู่ แต่ตอนนี้เป็นตัวเองมากขึ้น คิดได้มากขึ้น คนที่คุยด้วย คุยเพราะเป็นเรา ไม่ใช่คนอื่น
ใครมีประสบการณ์เช่นไร ลองมาเล่าสู่กันฟังได้นะครับ อาจเกรียนในเรื่องอื่นๆแล้วกลับใจได้ อย่างอีกเรื่อง
ผมเองก็เป็นเด็กแวนท์มาก่อน ชอบความเร็ว คิดว่าเท่ห์ ไม่เคยคิดว่าทำความเดือดร้อนให้คนอื่นๆ จนกลับใจได้
ประมาณนี้ครับ