เคยคุยกับใครนานๆ มั้ยครับ ?
ผมมีเพื่อนหญิงอยู่คนนึงครับ ซึ่งผมสนิทมากๆเลย ผมคุยกับเขามา 4 ปี เขาชอบเอาเรื่องต่างๆมาปรึกษาผม ผมก็ชอบเอาเรื่องไปปรึกษาเขาเหมือนกัน. ผมเคยรู้สึกว่าผมชอบเขา ถ้าวันนึงผมไม่ได้คุยกับเขา เขาจะรู้สึกอะไรไหม ?ผมเลยลองไม่คุยกับเขาวันนึง แต่แล้วกลับกลายเป็นผมเองที่ทนไม่ได้ ผมหยุดคุยกับเขาไม่ได้ ผมมีความสุขมากๆเลย ที่ได้ คุยกับเธอ.
แต่แล้วก็มีช่วงนึงที่เราไม่ได้คุยกันเงียบหาย ไปเป็นเดือน... แม่ผมป่วยเข้าโรงบาล และก็เสียไป ผมไปบวชให้แม่ครับช่วงนั้นเป็นช่วงปิดเทอม พอเปิดเทอมมา ผมก็ ยังไม่ได้กลับไปคุยกับเขา ผมหว้าเว้มาก แล้วก็มีคนมาจีบผม ผมคุยกับคนนั้น 1 เดือนและ ตัดสินใจคบกัน. ตอนที่ผมตั้งคบกัน เพื่อนผมคนนั้น ก็มากดไลค์ แต่ไม่ได้ทักผม ผมเลยตัดสินใจทักไป เขาก็ประมาณว่า ไปคุยกันตั้งแต่เมื่อไหร่ แม่เสียทำไมไม่บอกเลย แล้วคบกะใครเนีย ผมก็รู้สึกผิดแบบบอกไม่ถูกเลย ผมก็คุยกับเขาในถานะเพื่อน แล้วผมก็ พูดคำนึงออกไป ผมพูดเพราะว่าตอนนั้นผมมีแฟนแล้ว ผมพูดว่าเราเคยชอบเธอน้ะ ตอนที่เราคุยกันเมื่อก่อน เรามีความสุขมากๆเลย แม้เราจะไม่ได้เที่ยว ไม่เคยไปไหนด้วยกันแค่คุยกันเราก็มีความสุขมากๆแล้ว เชื่อมั้ยครับ ว่าเขาก็บอกมาว่า เขาก็ชอบผม ผมก็ไม่รู้จะพูดยังไงต่อ ผมเลยบอกไปว่า บางที่เราสองคนเป็นเพื่อนกันคงจะดีกว่าเป็นแฟนกันน้ะแบบนี้ก็มีความสุขแล้ว ใจผมสั่นมากตอนที่บอกคำนี้ไป
(มันอาจจะเป็นแค่ความสุขของผม แต่ผมไม่ร็เลยว่าเขาจะเสียใจมากแค่ไหน) หลังจากนั้น เขาก็เข้าใจ และคุยกับผมในฐานะเพื่อน เวลาผมมีเรื่องไม่สบายใจเกี่ยวกแฟน ผมก็ปรึกษาเขา ผมคุยกับเขามาตลอกเวลาที่คุยกับแฟน เป็นเวลา 1 ปี 4 เดือน แต่ช่วง 3 เดือนสุดท้าย ผมไม่ได้คุยกับเธอ เพราะแฟนผมสั่งไม่ให้คุยผมทะเลาะกับแฟนเรื่องเพื่อนคนนี้บ่อยมาก จนได้เลิกกะแฟน เนื่องจากผมจับได้ว่าไปคุยกะผู้ชายคนอื่นที่มหาลัย ผมไม่ได้บอกเหตุผลกับแฟนว่าทำไมถึงเลิก แฟนผมก้หาว่าผมมีคนอื่นเลยเลิกไปผม ก็ไม่สนใจ ผมเลย เศร้า และอยู่คนเดียวไปหลายเดือนผมเสียทั้งแฟน ทั้งเพื่อน ผมอยากกลับไปคุยกับเพื่อนมากๆ ผมเลยลองทักเขาไปตอนดึก เขาคุยกับผมปกติมาก เหมือนเขาลืมเรื่องราวต่างๆระหว่างผมกับเขาหมดไปแล้ว ผมรู้สึกได้เลย เขาไม่คุยกับผมบ่อยเหมือนเมื่อก่อน ผมมาคิดดูแล้ว เหมือนผมเป็นคนเลวมาก.
ในคืนวันต่อมา เพื่อนสนิทผมที่คบกันมาตั้งแต่ม.ต้น ได้ขึ้นสถานะกับ เธอ ผมเข้าใจความรู้สึกของเธอตอนที่ผมคบกับคนอื่นเลย เหมือนกรรมมันตามสนอง เลยครับ อีกคนก็เพื่อนสนิทผม อีกคนก็คนที่ผมรัก เพื่อนผมเป็นคนดีมาก ผมเลยไว้ใจเขา ผมพยายามตัดใจจากเธอผมอยากให้เขารักกันนานๆ อยากให้เขามีความสุข เวลาเพื่อนสนิทผมมีเรื่องทะเลาะ กับ เธอ เขาจะมาปรึกษาผม ผมกลับตอบได้ทุกเรื่อง เพื่อนผมมันก็สงสัยทำไมรู้เยอะจัง ซึ่งเพื่อนผมมันไม่รู้ว่าผมคุยกับเธอมานานมาก ตั้งแต่ เธอคบกับเพื่อนผม เธอก็ไม่กล้ามองหน้าผมสักเท่าไหร่ ผมพยายามยิ้มให้เสมอ ผมเห็นเขารักกันละผมน้ำตาจะไหล 555 เขาคบกัน 2 เดือน กว่าแล้วก็เลิกกัน เห้อออออ ผมจะกลับไปคุยละขอคบกับเธอมันก็คงไม่ได้ แล้ว
แฟนเก่าเพื่อนสนิท แล้วแถมเพื่อนผมมันยังรักเธออยู่ด้วยย แต่ผมก็ยังยากคุยกับเขา ตั้งแต่เขาเลิกกัน ผมก็เข้าไปปลอบเขาแต่ไม่ได้หวังจะเสียบน้ะครับ ผมไม่อยากเห็นเขาเศร้า จากนั้นผมก็พยายามคุยกับเขาเหมือนเมื่อก่อน แต่เขาก็รีบ จบการสนทนากับผมตลอด เลย เขาเป็นผญ ที่เข้าใจผมสุดๆ แล้วผมก็คิดว่าผมเข้าใจเขาด้วย แต่เราสองคนกลับ คบกันไม่ได้ เราคงเกิดมาเป็นเพื่อนกันแหละครับ เขาเป็นคนที่ ผมแทบจะไม่ได้ส่องเฟสเขาเลย แต่ผมกับเข้าใจเขาทุกอย่าง กับกัน บางคนที่ผมส่องสะทุกวันผมกลับไม่เข้าใจอะไรเลย ผมคิดว่าผมรักเธอจากใจจริงไม่ใช้ จากเปลือกนอก ตั้งแต่ครั้งแรกที่เราคุยกันจนวันนี้ ผมอยากบอกเขาสักครั้งว่าผมรักเขา แต่มันก็มีคำว่าเพื่อนที่ผมเคยพูดไว้ มาย้ำเตือนตลอด ถึงผมพูดไป เขาก็คงมองเป็นเรื่องตลกแหละครับ ผมคิดว่าผมจะไม่รักใครอีก ผมอยากรอเธอ ผมจะรอวันที่ผมจะรักเธอได้จริงๆ
ผมรัก เขามากครับ
แต่แล้วก็มีช่วงนึงที่เราไม่ได้คุยกันเงียบหาย ไปเป็นเดือน... แม่ผมป่วยเข้าโรงบาล และก็เสียไป ผมไปบวชให้แม่ครับช่วงนั้นเป็นช่วงปิดเทอม พอเปิดเทอมมา ผมก็ ยังไม่ได้กลับไปคุยกับเขา ผมหว้าเว้มาก แล้วก็มีคนมาจีบผม ผมคุยกับคนนั้น 1 เดือนและ ตัดสินใจคบกัน. ตอนที่ผมตั้งคบกัน เพื่อนผมคนนั้น ก็มากดไลค์ แต่ไม่ได้ทักผม ผมเลยตัดสินใจทักไป เขาก็ประมาณว่า ไปคุยกันตั้งแต่เมื่อไหร่ แม่เสียทำไมไม่บอกเลย แล้วคบกะใครเนีย ผมก็รู้สึกผิดแบบบอกไม่ถูกเลย ผมก็คุยกับเขาในถานะเพื่อน แล้วผมก็ พูดคำนึงออกไป ผมพูดเพราะว่าตอนนั้นผมมีแฟนแล้ว ผมพูดว่าเราเคยชอบเธอน้ะ ตอนที่เราคุยกันเมื่อก่อน เรามีความสุขมากๆเลย แม้เราจะไม่ได้เที่ยว ไม่เคยไปไหนด้วยกันแค่คุยกันเราก็มีความสุขมากๆแล้ว เชื่อมั้ยครับ ว่าเขาก็บอกมาว่า เขาก็ชอบผม ผมก็ไม่รู้จะพูดยังไงต่อ ผมเลยบอกไปว่า บางที่เราสองคนเป็นเพื่อนกันคงจะดีกว่าเป็นแฟนกันน้ะแบบนี้ก็มีความสุขแล้ว ใจผมสั่นมากตอนที่บอกคำนี้ไป
(มันอาจจะเป็นแค่ความสุขของผม แต่ผมไม่ร็เลยว่าเขาจะเสียใจมากแค่ไหน) หลังจากนั้น เขาก็เข้าใจ และคุยกับผมในฐานะเพื่อน เวลาผมมีเรื่องไม่สบายใจเกี่ยวกแฟน ผมก็ปรึกษาเขา ผมคุยกับเขามาตลอกเวลาที่คุยกับแฟน เป็นเวลา 1 ปี 4 เดือน แต่ช่วง 3 เดือนสุดท้าย ผมไม่ได้คุยกับเธอ เพราะแฟนผมสั่งไม่ให้คุยผมทะเลาะกับแฟนเรื่องเพื่อนคนนี้บ่อยมาก จนได้เลิกกะแฟน เนื่องจากผมจับได้ว่าไปคุยกะผู้ชายคนอื่นที่มหาลัย ผมไม่ได้บอกเหตุผลกับแฟนว่าทำไมถึงเลิก แฟนผมก้หาว่าผมมีคนอื่นเลยเลิกไปผม ก็ไม่สนใจ ผมเลย เศร้า และอยู่คนเดียวไปหลายเดือนผมเสียทั้งแฟน ทั้งเพื่อน ผมอยากกลับไปคุยกับเพื่อนมากๆ ผมเลยลองทักเขาไปตอนดึก เขาคุยกับผมปกติมาก เหมือนเขาลืมเรื่องราวต่างๆระหว่างผมกับเขาหมดไปแล้ว ผมรู้สึกได้เลย เขาไม่คุยกับผมบ่อยเหมือนเมื่อก่อน ผมมาคิดดูแล้ว เหมือนผมเป็นคนเลวมาก.
ในคืนวันต่อมา เพื่อนสนิทผมที่คบกันมาตั้งแต่ม.ต้น ได้ขึ้นสถานะกับ เธอ ผมเข้าใจความรู้สึกของเธอตอนที่ผมคบกับคนอื่นเลย เหมือนกรรมมันตามสนอง เลยครับ อีกคนก็เพื่อนสนิทผม อีกคนก็คนที่ผมรัก เพื่อนผมเป็นคนดีมาก ผมเลยไว้ใจเขา ผมพยายามตัดใจจากเธอผมอยากให้เขารักกันนานๆ อยากให้เขามีความสุข เวลาเพื่อนสนิทผมมีเรื่องทะเลาะ กับ เธอ เขาจะมาปรึกษาผม ผมกลับตอบได้ทุกเรื่อง เพื่อนผมมันก็สงสัยทำไมรู้เยอะจัง ซึ่งเพื่อนผมมันไม่รู้ว่าผมคุยกับเธอมานานมาก ตั้งแต่ เธอคบกับเพื่อนผม เธอก็ไม่กล้ามองหน้าผมสักเท่าไหร่ ผมพยายามยิ้มให้เสมอ ผมเห็นเขารักกันละผมน้ำตาจะไหล 555 เขาคบกัน 2 เดือน กว่าแล้วก็เลิกกัน เห้อออออ ผมจะกลับไปคุยละขอคบกับเธอมันก็คงไม่ได้ แล้ว