เมื่อฉันจับได้ ว่าแฟนมีอะไรกับคนอื่น!!!!

สวัสดีค่ะ เพื่อนๆ ชาวพันทิป อ่านกระทู้รักในพันทิปมาก็หลายกระทู้ แต่ไม่เคยคิดเลยว่า วันนี้จะได้มานั่งเขียนกระทู้ชีวิตของตัวเอง ตอนนี้เราจับได้ค่ะว่าแฟนเรานอกใจ ไปมีอะไรกับเด็กนักศึกษาที่รู้จักกันในเน็ต ก่อนอื่นเราคบกับแฟนมา 8 ปี ตั่งแต่สมัยเรียน จนเรียนจบและได้มาอยู่ด้วยกัน  ตลอดเวลาที่คบๆ กันมาเค้ามีเรื่องผู้หญิงตลอด แต่จะเป็นแนวคุยๆ มากว่า ตามประสาเด็กจนได้มาอยู่ด้วยกัน เค้าก็ดีขึ้นไม่มีเรื่องผู้หญิง ทำงานอยู่ด้วยกันมีความสุข จนเค้าไปชอบผู้หญิงคนนึงที่ทำงาน เรานึกสงสัยมาตลอดว่ามันแปลกๆ แต่ก็เชื่อใจ จนวันนึงเราออกมาทิ้งขยะหน้าหอ แล้วเราเห็นเค้านั่งรถเลยหอไปไม่ยอมลง เค้าก็สงสัยว่าทำไมไม่ลงเลยนั่งพี่วินตามรถไป จนจับได้ว่าเค้ากำลังเดินไปส่งผู้หญิงคนนั้น เดินโอบเอวกัน เราแทบช็อคสั่นไปหมด แล้วก็เคลียร์กันตรงนั้นเลย เค้าบอกว่าเค้าอยากอยู่คนเดียว เราก็โอเค ถ้างั้นจบ พอกลับมาที่หอ เค้าก็กลับบอกเราอีกอย่างนึงว่าขอโทษ อย่างงั้นงี๊ บอกว่าจะไม่ยุ่งกะคนนั้นอีกแล้ว ด้วยความที่ยังรัก เราก็อืม ดูๆ ไปก่อน จนแล้วจนรอดเราก็จับได้อีกว่าเค้ายังคุยกันอยู่ และแฟนเรายังไปส่งผู้หญิงคนนั้น จนครั้งนี้เราก็ไม่ทนแล้ว ย้ายออกจากหอไปหาอยู่ใหม่ใกล้ๆ ที่ทำงานและไม่คุยกะเค้าอีก หลังจากนั้นแฟนเราเค้าก็ลาออกจากงานและกลับไปอยู่บ้านต่างจังหวัด ระหว่างนั้นเราก็อยู่กะเพื่อนพยายามทำใจให้ได้ไม่คุยไม่ติดต่อกับเค้าอีก ผ่านไปประมาณ 2 เดือนเค้ากลับไปหาแม่เราเพื่อไปขอโทษและขอโอกาสให้แม่เราช่วยพูดกับเรา สุดท้ายก็กลับมาอยู่กันเหมือนเดิม ยอมรับว่าเรายังทำใจไม่ได้ ยังรักเค้าอยู่ หลังจากที่กลับมาอยู่กันเค้าก็ดีขึ้นมาก พยามยามพิสูจน์ตัวเองทุกอย่างให้เราไว้ใจเค้า ตั้งใจทำงานและไม่มีเรื่องผู้หญิงอีกเลย ผ่านไป 2 ปี จนเดือนสิงหาที่ผ่านมา เค้ากลับบ้านไปหาครอบครัว และรู้ว่าที่บ้านเค้ามีปัญหาเรื่องเงินมาก เรา 2 คนคุยกันเค้าบอกว่าเค้าต้องช่วยที่บ้านนะต้องส่งเงินให้ที่บ้านมากขึ้น (ปกติส่งเดือนละ 2000) เราก็โอเค แต่มันต้องมีเหตุผลบ้างนะ จะให้ทุกครั้งก็ไม่ใช่ และต้องบอกเราก่อน (เราใช้เงินด้วยกันค่ะ เราเป็นคนถือเงิน) มันมีหลายๆ ครั้งที่เราทะเลาะกันเรื่องเงิน แต่เราก็ปรับความเข้าใจกันได้ เค้าก็ดูแลเอาใจเราเป็นปกติ จนใครๆ ต่างอิจฉา พักหลังๆ เค้าบอกว่าหลังจากเลิกงานแล้วเค้าจะไปทำงานพิเศษเพิ่มเพราะอยากได้เงินไปให้พ่อแม่ เราก็ดีใจนะที่เค้าขยันทำมาหากิน จนวันที่ 24 ตุลา เป็นวันเกิดเค้า แต่เราทะเลาะกัน เค้าออกจากห้องไปตั้งแต่ 4 โมงเย็น และกลับมาเที่ยงคืน เค้าบอกว่าเค้าไปขี่รถเล่นเค้าเครียด เราก็ไม่ได้อะไร พอวันที่ 26 เค้าพาเราไปดูหนัง พอกลับมาเราจับได้ว่าเค้าคุยอยู่กะผู้หญิงคนนึง เป็นเด็กนักศึกษากำลังฝึกงานอยู่ รู้จักกันในเน็ต แรกๆ ก็โทรคุยกันจนเลยไปมีอะไรกัน มาประมาณ 2 เดือน (ช่วงที่ออกไปทำงานพิเศษค่ะ ไปมีอะไรกัน) เราช็อคมากเสียใจสุดๆ เราถามเค้าว่ารักเด็กคนนั้นมั๊ย เค้าบอกว่ารัก แต่สำหรับเราเค้าก็รักเหมือนเดิม ไม่มีอะไรเปลี่ยนเลยแค่มีเด็กคนนั้นเพิ่มมาอีกคน(อารมณ์เหมือนสามีบอกภรรยาหลังจากโดนจับได้ว่ามีเมียน้อย) เราบอกเลิกเค้า แต่เค้ายังไม่ยอมไป ยื้อไปมาจนเค้าตัดสินใจเก็บเสื้อผ้าออกไปอยู่กะเพื่อน เค้าบอกว่าเค้าทำผิดกับเรามาก แต่เราก็รู้แหล่ะว่าเค้าไปอยู่กะเด็กคนนั้น จนผ่านไปอาทิตนึงเค้าทักเฟสมาหาเราบอกจะมาเอาของที่ห้อง เราก็ตอบไปว่า อืม พอเค้ามาเค้าก็มาพูดประมาณว่า เค้ารู้แล้วว่าเค้าอยากอยู่กับใคร ถึงเค้าจะอยู่กับเด็กคนนั้นแต่เค้ากลับคิดถึงเราตลอด เราบอกกลับไปว่ามันไม่ใช่แล้ว มันไม่เหมือนเดิม เค้าเลยบอกขออยู่ด้วย 2-3 วันได้มั๊ย เค้าทำใจไม่ได้ถ้าต้องจบจริงๆ แล้วเค้าก็โทรบอกเลิกเด็กคนนั้นต่อหน้าเรา แต่เราก็ยังคิดว่ายังไงเค้าก็ต้องกลับไปคุยกัน เพราะคนมันมีอะไรกันแล้วมันเลิกกันยาก อยู่ด้วยกันมันก็รู้สึกไม่เหมือนเดิม เรารู้สึกคิดอยู่อย่างเดียว คิดถึงตอนที่เค้าอยู่กะเด็กคนนั้น เค้ามีอะไรกัน มันสับสนมาก อยู่กันไป 3 วัน เราไปเหนเฟสที่เค้าสมัครเพื่อใช้คุยกะเด็กคนนั้น คุยกันแบบหวานมาก อย่างกับคนเป็นแฟนกัน แล้วเราก็มารู้อีกว่าเค้าเป็นหนี้บัครเครดิต 20000 แล้วให้เงินผู้หญิงคนนั้นไป 6000 ใจเรามันสลายไปหมดแล้วก้าวขาออกจากห้องแทบไม่ได้ เค้าพยายามรั้งไม่ให้เราไป แต่มันทนไม่ไหวแล้ว เราบอกเค้าว่าให้เค้ากลับไปเถอะ เค้าบอกว่าเค้าทำผิดกับเรามาก และเค้าก็ไม่สามารถให้อภัยตัวเองได้ ตลอดเวลา 8 ปีที่เรารู้จักกัน ผ่านทั้งทุกข์ทั้งสุข ทั้งความยากลำบาก แต่เค้ากลับให้เวลาแค่ 2 เดือนมาทำลายความรักของเรา มันคุ้มกันแล้วใช่มั๊ย ก่อนไปเค้าบอกเราว่า เค้าจะอยู่คนเดียว เค้าจะทำชีวิตให้ดีขึ้น เค้าจะเคลียร์ปัญหาทุกอย่าง แล้ววันนึงที่เค้าดีแล้ว เค้าจะกลับมาจีบเราใหม่ ถ้าเรายังไม่มีใครก็ขอให้มองเค้าบ้าง เค้ารักเรามากแต่เค้าทำผิดไปแล้วเค้าไม่สามารถย้อนไปแก้ไขอะไรได้  แล้วเค้าก็ไป เราก็รู้แหล่ะว่าเค้าก็คงไปหาเด็กคนนั้น ทุกวันนี้เราก็ยังอยู่ที่เดิม ห้องเดิม ใช้ชีวิตเหมือนเดิมแต่แค่ไม่มีเค้านอนอยู่ข้างๆ แล้วแค่นั้น เรียนรู้ที่จะต้องทำอะไรเองดูแลตัวเอง ก็ยังคงคิดถึงเค้า คิดถึงเรื่องราวดีๆ ของเรา บางครั้งยังคิดว่ากลับจากทำงานเปิดประตูห้องมาแล้วจะเจอเค้า แต่ก็ลืมไปว่าเค้าไม่มีกุญแจห้องเราแล้ว เวลามันจะช่วยให้เราดีขึ้นใช่มั๊ย???? 8 ปี สำหรับเค้าไม่คิดว่าจะจบง่ายขนาดนึ้ พิมพ์มาซะยาวพิมพ์ไปน้ำตาไหลไป เราหวังแค่ว่าวันนึงมันจะดีขึ้น ขอบคุณที่อ่านเรื่องของเราค่ะ