เริ่มจากผม เป็นคนซื่อ รักเดียวใจเดียว ชอบเล่นเกม สนุกสนานไปทุกวัน ผมทำดีกับแฟนเสมอ โทรหาตลอด ดูแลเอาใจใส่ตลอด อยากได้อะไรก็หามาให้
.........อยุ่มาวันนึง ผมลองใจไม่โทรหา ปรากฏเธอก็ไม่สนใจแถมวันถัดมาเธอบอกให้เราห่างกัน...
ผมทำไงน่ะหรอ อึ้งพร้อมน้ำตา ถามก็ไม่ตอบและตัดสายไป....
มันเกิดอะไรขึ้น ส่งไลน์ไปถาม มีประโยคตอบกับมาว่า "ขออยู่คนเดียว อยากมีอิสระบ้าง" ผมก็ถามตรงๆว่า "เราเลิกกันหรอ ไม่รักเค้าแล้วหรอ" เธอตอบกลับมาว่า "ไม่ได้เลิก แค่เป็นเพื่อนเป็นพี่น้อง"
......มันเจ็บและทรมานกว่าบอกเลิกอีกนะครับ ทุกๆวันโทรหาก็ไม่ค่อยรับ ไปหาก็ไม่ได้โดนไล่ให้กลับ เจ็บปวดใจทุกครั้งที่โดนเธอวางสาย ทั้งๆเมื่อก่อนไม่เป็นไร
พอเราไม่โทรไป เธอก็ทักมาเหมือนให้ความหวัง "ทานข้าวด้วยนะ เป็นห่วงนะ" "อย่าคิดมากอย่าร้องไห้เลย"
แค่เธอทักมา ผมก็ดีใจ แต่มันก็ไม่พออยู่ดี เพราะเธอยังไม่กลับมา
สุดท้าย พอเราไม่โทรไปหาเลยเป็นอาทิตย์ เธอกลับส่งข้อความมาบอกว่า "ดีแล้วนะ ที่คุณเริ่มอยู่ได้แล้ว" ผมใจหายเป็นครั้งที่2จนต้องโทรไปถามเธอว่า "นี่มันเรื่องอะไรกัน จะไม่กลับมาแล้วใช่มั้ย" เธอตอบสั้นๆว่า "แค่ล้อเล่นเอง" ........
แต่พออยู่ๆเธอโทรมาหาผม ให้ผมไปช่วยเธอจัดห้อง ประกอบเตียงไม้ที่ผมเคยแยกชิ้นส่วนเพราะมันรก ผมก็เหยียบมิดเลย ถึงบ้านเธอเร็วสุดๆ ผมเดินเข้าไปกอดเลยครับ เธอก็ไม่ว่าอะไร ก่อนผมจะลงมือประกอบเตียง พอประกอบเสร็จเธอก็ให้ผมกลับบ้านเลย...ผมก็บอกไปว่า "ยังไม่หายคิดถึงเลย" เธอก็ตอบว่า "เดี๋ยวค่อยมาเจอกันใหม่ก็ได้" ผมก็ยอมกลับบ้านแต่โดยดี แต่ก่อนกลับ เธอเดินไปซื้อน้ำชามะนาวให้ผมแก้วนึงก่อนค่าเหนื่อย ผมเลยทักว่า "ไม่ต้องซื้อก็ได้ถ้าจะขอบคุณเค้า จุฟเค้าก็พอแล้ว" เธอก็ทำปากจุฟๆ ผมเลยถามต่อ "ยังรักเค้าอยู่รึปล่าว" "อือ ยังรักอยู่" ผมเลยถามต่อ "แล้วเมื่อไรจะคืนดีกันละ" "ไว้ก่อน ยังไม่ถึงเวลา ........ กลับบ้านดีๆละ ทานน้ำซะนะ " แล้วเธอก็เดินเข้าบ้าน โบกมือบ๊ายบาย ผมก็มองเธอและบอกเธอว่า "ผมรักคุณนะ"
....จากนั้นไม่กี่วัน..เธอก็เหมือนเดิม พอรับโทรศัพท์ผมเธอก็รีบวางเลย บอกไม่ว่าง วันเสาร์ที่ผ่านมาเธอไปเที่ยวกับเพื่อนๆตอนกลางคืน เธอโทรหาผมตอน2ทุ่ม ผมก็บอกว่าเป็นห่วงนะ พอถึงบ้านให้โทรมาด้วย เธอก็โอเคๆ แต่สุดท้ายเธอไม่โทรมาเลย....ผมพยายามโทรหาเธอตลอด แต่เธอก็กดตัด บางครั้งปิดเครื่องหนีแล้วค่อยเปิดทีหลัง จนกระทั่ง ตี4เธอปิดเครื่องยาว สรุปวันนั้นผมได้นอนตอน10โมง....
จนกระทั่งวันนี้....ผมร้องไห้หนักที่สุด ตาแดงก่ำจนพ่อแม่ทัก ก็บอกไปว่า ไม่มัอะไร แค่ผงเข้าตา
ผมไลน์ไปหาบอกว่า "อยากเจอจังเลย คิดถึงนะ" เธอตอบกลับมา "ไม่ต้องหรอก ช่วงนี้ไม่ว่าง มีถารกิจเยอะ" ผมก็บอก "งั้นว่างแล้วไปเที่ยวกันนะ" เธอตอบว่า "ยังไม่แน่ใจนะ" ผมก็บอกไปว่า "อยากคืนดี ผมจะทำให้ดีกว่าเดิม" เธอบอกว่า "ยังไม่ใช่ตอนนี้ โทษทีนะ" จากนั้นผมก็ส่งข้อความเสียงตอนที่ร้องไห่ไปหาเธอ
เธอก็บอกกลับแค่ว่า "อย่าคิดมาก อนาคตไม่แน่ไม่นอน"
เท่านั้นละครับ ร้องหนักกว่าเดิม ผมเลยปิดเครื่องหนีเลย จนตอนนี้ผมก็ไม่ได้เปิดเครื่องเลยครับ......
รักหมดใจ สิ่งที่ได้กลับมาคือ ความเจ็บและ ทรมาน
.........อยุ่มาวันนึง ผมลองใจไม่โทรหา ปรากฏเธอก็ไม่สนใจแถมวันถัดมาเธอบอกให้เราห่างกัน...
ผมทำไงน่ะหรอ อึ้งพร้อมน้ำตา ถามก็ไม่ตอบและตัดสายไป....
มันเกิดอะไรขึ้น ส่งไลน์ไปถาม มีประโยคตอบกับมาว่า "ขออยู่คนเดียว อยากมีอิสระบ้าง" ผมก็ถามตรงๆว่า "เราเลิกกันหรอ ไม่รักเค้าแล้วหรอ" เธอตอบกลับมาว่า "ไม่ได้เลิก แค่เป็นเพื่อนเป็นพี่น้อง"
......มันเจ็บและทรมานกว่าบอกเลิกอีกนะครับ ทุกๆวันโทรหาก็ไม่ค่อยรับ ไปหาก็ไม่ได้โดนไล่ให้กลับ เจ็บปวดใจทุกครั้งที่โดนเธอวางสาย ทั้งๆเมื่อก่อนไม่เป็นไร
พอเราไม่โทรไป เธอก็ทักมาเหมือนให้ความหวัง "ทานข้าวด้วยนะ เป็นห่วงนะ" "อย่าคิดมากอย่าร้องไห้เลย"
แค่เธอทักมา ผมก็ดีใจ แต่มันก็ไม่พออยู่ดี เพราะเธอยังไม่กลับมา
สุดท้าย พอเราไม่โทรไปหาเลยเป็นอาทิตย์ เธอกลับส่งข้อความมาบอกว่า "ดีแล้วนะ ที่คุณเริ่มอยู่ได้แล้ว" ผมใจหายเป็นครั้งที่2จนต้องโทรไปถามเธอว่า "นี่มันเรื่องอะไรกัน จะไม่กลับมาแล้วใช่มั้ย" เธอตอบสั้นๆว่า "แค่ล้อเล่นเอง" ........
แต่พออยู่ๆเธอโทรมาหาผม ให้ผมไปช่วยเธอจัดห้อง ประกอบเตียงไม้ที่ผมเคยแยกชิ้นส่วนเพราะมันรก ผมก็เหยียบมิดเลย ถึงบ้านเธอเร็วสุดๆ ผมเดินเข้าไปกอดเลยครับ เธอก็ไม่ว่าอะไร ก่อนผมจะลงมือประกอบเตียง พอประกอบเสร็จเธอก็ให้ผมกลับบ้านเลย...ผมก็บอกไปว่า "ยังไม่หายคิดถึงเลย" เธอก็ตอบว่า "เดี๋ยวค่อยมาเจอกันใหม่ก็ได้" ผมก็ยอมกลับบ้านแต่โดยดี แต่ก่อนกลับ เธอเดินไปซื้อน้ำชามะนาวให้ผมแก้วนึงก่อนค่าเหนื่อย ผมเลยทักว่า "ไม่ต้องซื้อก็ได้ถ้าจะขอบคุณเค้า จุฟเค้าก็พอแล้ว" เธอก็ทำปากจุฟๆ ผมเลยถามต่อ "ยังรักเค้าอยู่รึปล่าว" "อือ ยังรักอยู่" ผมเลยถามต่อ "แล้วเมื่อไรจะคืนดีกันละ" "ไว้ก่อน ยังไม่ถึงเวลา ........ กลับบ้านดีๆละ ทานน้ำซะนะ " แล้วเธอก็เดินเข้าบ้าน โบกมือบ๊ายบาย ผมก็มองเธอและบอกเธอว่า "ผมรักคุณนะ"
....จากนั้นไม่กี่วัน..เธอก็เหมือนเดิม พอรับโทรศัพท์ผมเธอก็รีบวางเลย บอกไม่ว่าง วันเสาร์ที่ผ่านมาเธอไปเที่ยวกับเพื่อนๆตอนกลางคืน เธอโทรหาผมตอน2ทุ่ม ผมก็บอกว่าเป็นห่วงนะ พอถึงบ้านให้โทรมาด้วย เธอก็โอเคๆ แต่สุดท้ายเธอไม่โทรมาเลย....ผมพยายามโทรหาเธอตลอด แต่เธอก็กดตัด บางครั้งปิดเครื่องหนีแล้วค่อยเปิดทีหลัง จนกระทั่ง ตี4เธอปิดเครื่องยาว สรุปวันนั้นผมได้นอนตอน10โมง....
จนกระทั่งวันนี้....ผมร้องไห้หนักที่สุด ตาแดงก่ำจนพ่อแม่ทัก ก็บอกไปว่า ไม่มัอะไร แค่ผงเข้าตา
ผมไลน์ไปหาบอกว่า "อยากเจอจังเลย คิดถึงนะ" เธอตอบกลับมา "ไม่ต้องหรอก ช่วงนี้ไม่ว่าง มีถารกิจเยอะ" ผมก็บอก "งั้นว่างแล้วไปเที่ยวกันนะ" เธอตอบว่า "ยังไม่แน่ใจนะ" ผมก็บอกไปว่า "อยากคืนดี ผมจะทำให้ดีกว่าเดิม" เธอบอกว่า "ยังไม่ใช่ตอนนี้ โทษทีนะ" จากนั้นผมก็ส่งข้อความเสียงตอนที่ร้องไห่ไปหาเธอ
เธอก็บอกกลับแค่ว่า "อย่าคิดมาก อนาคตไม่แน่ไม่นอน"
เท่านั้นละครับ ร้องหนักกว่าเดิม ผมเลยปิดเครื่องหนีเลย จนตอนนี้ผมก็ไม่ได้เปิดเครื่องเลยครับ......