คือเรื่องของผมค่อนข้างยาวนิดหน่อยครับ ขอบคุณทุกท่านที่จะตั้งใจอ่านหมดน่ะครับ
คือเรื่องราวเกิดขึ้นตั้งแต่สมัย ม ต้น สืบเนื่องมาจนกระทั่ง ปัจจุบัน ซึ่งตอนนี้ผมก็บรรลุนิติภาวะแล้ว สมัยนั้นผมก็เป็นเด็กผู้ชายธรรมดาทั่วไปเหมือนเด็กคนอื่นๆ อาจเป็นเพราะด้วยความที่เป็นเด็กมากผมเลยไม่ค่อยรู้เรื่องราวรสนิยมทางเพศอันหลากหลายเท่าไร ตอนนั้น ม สาม ครับ ผมก็มีแฟนคนนึงเป็นผู้หญิงครับ เราก็รักกันดีตามประสา รักใสๆของเด็กๆ อีกไม่นาน ผมเริ่มสนิทกับรุ่นน้องผู้ชายคนนึงครับ แรกๆก็ไม่รู้สึกอะไร พอสนิทกันมากๆเข้า ผมเองก็รู้สึกแปลกๆ เวลาห่างกันก็คิดถึง อยากอยู่ใกล้กันตลอด ตอนนั้นผมก็ยังไม่รู้ตัวหรอกคับว่าชอบน้องเขาแล้ว คิดแค่ว่าคงอาจเพราะสนิทกันมากเฉยๆก็เป็นได้ เพราะผมเองก็มีแฟนที่เป็น ผญ อยู่แล้ว พอใกล้จบ ม สาม ผมก็เพิ่งมั่นใจว่าชอบน้องเขาจริงๆ พอขึ้น ม ปลาย ผมก็ยังปกติดีอยู่คือ ก็ชอบผู้หญิงธรรมดา ไม่เคยมอง หรือชอบผู้ชายคนไหนเลย มีแค่น้องเขาคนเดียวที่ทำให้ผมหวั่นไหว หลังจากเลิกกับแฟนผู้หญิงคนแรก ผมก็คบกับ ผญ คนอื่นมาเรื่อยๆ แต่ตอน ม หกนี่สิครับ รู้เรื่องอะไรมากมายบนโลกพอสมควรนิดนึงด้านรสนิยมทางเพศ ผมก็แปลกใจตรงที่ ผมเริ่มสนใจ ผช คนอื่น แต่ก็ไม่ได้รักหรือชอบอะไรน่ะะครับ จนกระทั่ง เข้ามหาลัย ผมไม่มีแฟนครับ ผมชอบทั้ง ผช และ ผญ ครับ ผมก็สับสนในใจตัวเองพอสมควรว่าเกิดอะไรขึ้นทำไม หัวใจผมเป็นแบบนี้
ผมเลยมานั่ง ลำดับความคิดใหม่ ว่า อันที่จริงแล้ว "ผมรักผมชอบคนที่ใช่ ไม่ใช่รักชอบคนที่เพศ" แต่ในใจลึกๆแล้ว ผมยังอยากแต่งงานมีครอบครัว และมีลูกครับ ซึ่งแน่นอนว่า คนที่จะมีลูกให้ผมได้จะต้องเป็น ผู้หญิงอยู่แล้ว แต่มันเป็นเรื่องของอนาคตครับ ปล่อยไปตามวันและเวลาผมไม่คิดมากเรื่องนั้น เมื่อถึงวันนั้น คนที่จะใช้ชีวิตคู่กับผม จะเป็น ผช หรือ ผญ ผมก็ยินดีครับ เพราะเราคงรักกันมาก
คำถามครับ 1 ผมอยากรู้ว่า ผญ จะรับได้ไหม หากรู้ว่า ผช ที่เข้ามาในชีวิตคุณ เป็นแบบผม คือ รักได้ทั้ง ญ ช
2 ผช คนไหนที่เป็นแบบผม คุณเลือกที่จะบอกความจริงกับ คนที่คุณชอบหรือเปล่า และเวลาที่มีคนมาถามว่า ชอบ ช หรือ ญ คุณตอบยังไงครับ
ปล.ผมมองว่า ความรักไม่ได้จำกัดเพศ แต่ประเพณีทางสัวคมต่างหากที่จำกัดความรัก
ชอบผู้ชาย แต่ก็รักผู้หญิง ผช คนไหนที่มีประสบการณ์แบบนี้ เข้ามาแชร์กันหน่อยครับ
คือเรื่องราวเกิดขึ้นตั้งแต่สมัย ม ต้น สืบเนื่องมาจนกระทั่ง ปัจจุบัน ซึ่งตอนนี้ผมก็บรรลุนิติภาวะแล้ว สมัยนั้นผมก็เป็นเด็กผู้ชายธรรมดาทั่วไปเหมือนเด็กคนอื่นๆ อาจเป็นเพราะด้วยความที่เป็นเด็กมากผมเลยไม่ค่อยรู้เรื่องราวรสนิยมทางเพศอันหลากหลายเท่าไร ตอนนั้น ม สาม ครับ ผมก็มีแฟนคนนึงเป็นผู้หญิงครับ เราก็รักกันดีตามประสา รักใสๆของเด็กๆ อีกไม่นาน ผมเริ่มสนิทกับรุ่นน้องผู้ชายคนนึงครับ แรกๆก็ไม่รู้สึกอะไร พอสนิทกันมากๆเข้า ผมเองก็รู้สึกแปลกๆ เวลาห่างกันก็คิดถึง อยากอยู่ใกล้กันตลอด ตอนนั้นผมก็ยังไม่รู้ตัวหรอกคับว่าชอบน้องเขาแล้ว คิดแค่ว่าคงอาจเพราะสนิทกันมากเฉยๆก็เป็นได้ เพราะผมเองก็มีแฟนที่เป็น ผญ อยู่แล้ว พอใกล้จบ ม สาม ผมก็เพิ่งมั่นใจว่าชอบน้องเขาจริงๆ พอขึ้น ม ปลาย ผมก็ยังปกติดีอยู่คือ ก็ชอบผู้หญิงธรรมดา ไม่เคยมอง หรือชอบผู้ชายคนไหนเลย มีแค่น้องเขาคนเดียวที่ทำให้ผมหวั่นไหว หลังจากเลิกกับแฟนผู้หญิงคนแรก ผมก็คบกับ ผญ คนอื่นมาเรื่อยๆ แต่ตอน ม หกนี่สิครับ รู้เรื่องอะไรมากมายบนโลกพอสมควรนิดนึงด้านรสนิยมทางเพศ ผมก็แปลกใจตรงที่ ผมเริ่มสนใจ ผช คนอื่น แต่ก็ไม่ได้รักหรือชอบอะไรน่ะะครับ จนกระทั่ง เข้ามหาลัย ผมไม่มีแฟนครับ ผมชอบทั้ง ผช และ ผญ ครับ ผมก็สับสนในใจตัวเองพอสมควรว่าเกิดอะไรขึ้นทำไม หัวใจผมเป็นแบบนี้
ผมเลยมานั่ง ลำดับความคิดใหม่ ว่า อันที่จริงแล้ว "ผมรักผมชอบคนที่ใช่ ไม่ใช่รักชอบคนที่เพศ" แต่ในใจลึกๆแล้ว ผมยังอยากแต่งงานมีครอบครัว และมีลูกครับ ซึ่งแน่นอนว่า คนที่จะมีลูกให้ผมได้จะต้องเป็น ผู้หญิงอยู่แล้ว แต่มันเป็นเรื่องของอนาคตครับ ปล่อยไปตามวันและเวลาผมไม่คิดมากเรื่องนั้น เมื่อถึงวันนั้น คนที่จะใช้ชีวิตคู่กับผม จะเป็น ผช หรือ ผญ ผมก็ยินดีครับ เพราะเราคงรักกันมาก
คำถามครับ 1 ผมอยากรู้ว่า ผญ จะรับได้ไหม หากรู้ว่า ผช ที่เข้ามาในชีวิตคุณ เป็นแบบผม คือ รักได้ทั้ง ญ ช
2 ผช คนไหนที่เป็นแบบผม คุณเลือกที่จะบอกความจริงกับ คนที่คุณชอบหรือเปล่า และเวลาที่มีคนมาถามว่า ชอบ ช หรือ ญ คุณตอบยังไงครับ
ปล.ผมมองว่า ความรักไม่ได้จำกัดเพศ แต่ประเพณีทางสัวคมต่างหากที่จำกัดความรัก