[CR] "กลับบ้าน" ทางไม่ประจำ

..

   "เราจะกลับบ้าน"  ..  บทสนทนาสุดท้าย ณ สถานที่แห่งหนึ่งของกรุงเทพมหานคร

    ชีวิตธรรมดาๆ ย่อมมีวันที่ต้องเปื้อนฝุ่นกันบ้าง  ..  วันนี้ก็เช่นกัน
การเดินทางกลับบ้าน  ในวันที่เหนื่อยล้าทั้งกายและใจ  จะมีเส้นทางไหนให้เราเลือกเดิน

    นั่งแท็กซี่จากปากซอย ..  บอกโชว์เฟอร์ว่า "ไปสถานีวงเวียนใหญ่"  
ไม่มีเสียงตอบรับหรือปฏิเสธ   มีแต่เสียงปิดประตูรถและเราที่เข้ามานั่งเบาะหลังด้านใน

    ในประเทศแห่งนี้  การขึ้นแท็กซี่ถือเป็นอีกเรื่องที่สอดแทรกความ"อาร์ต"ไว้ไม่น้อย
เคยเจอแท็กซี่ "ไม่มีเวลา" มั้ย?    เราเจอบ่อยเหลือเกิน

    ไปไม่ทันๆๆๆๆๆๆๆๆ..      หรือ    แก๊สหมด!     

   ดังนั้น  การเจอมิเตอร์บอกว่า "ว่าง" นั่นอาจไม่ได้แปลว่าเราจะได้นั่งคันนั้นเสมอไป
บางวันนึกโมโห  อยากให้เปลี่ยนป้ายไฟหน้ารถเป็นแบบนี้แทน

"ทัน" / "ไม่ทัน"   

   แต่ก็นั่นล่ะ  "ชีวิตประจำวัน"  ในบางวันก็ย่อมมีเรื่องที่ไม่ได้อย่างใจกันบ้าง
ถือเป็นรสขมๆ ให้ "ใจ" ได้ชม ชิน และ ชิมเป็นยา  

..

   เพลงสากลยุคประมาณ 60  ดังเบาๆคลออยู่ในรถ ..
เลิกคิดถึงเรื่องของตัวเองสักพัก  แล้วลองสังเกตคนขับให้ชัดอีกครั้ง
คุณลุงสูงวัย  กับรถค่อนไปทางเก่าแต่แอร์ยังเย็นสบายพอๆกับเสียงเพลง
ไม่มีบทสนทนา  ..  มีเพียงเสียงเพลงที่ช่วยย้อมหัวใจและเส้นทางให้บางและเบาลง


   รถจอด  จ่ายเงิน  และต่างคนก็ต่างไปตามเส้นทางของตนเอง
ไม่มีคำบอกลา   ไม่มีคำอวยพร   ไม่มีพิธีรีตอง   ..  
เป็นการจากลาที่เรียบง่ายดีเหลือเกิน   

   บางครั้งในชีวิตที่เป็นอยู่  การจากลากับเรื่องบางเรื่อง  
เราก็อยากจะให้มันเรียบง่ายแบบนี้ ..  

..