วันนี้มาเล่าด้วยที่ว่า เมื่อวานนี้รู้สึกมีความสุข และภูมิใจในตัวลูกชายมากจนอยากประกาศให้โลกรู้
ที่ผ่านมา ถ้าใครจำล็อคอินนี้ได้ คงนึกออกนะคะว่า เราหงุดหงิด เศร้าใจแค่ไหนกับสิ่งกดดันจาก แม่และพี่สาว ของสามี ซึ่งมีลูกเล็กๆ โตกว่าลูกเรา 1.1 ปี
ช่วงครึ่งปีที่ผ่านมา เราเองต้องทนกับคำเปรียบเทียบต่างๆนานา จนแทบจะหาความสุขไม่ได้
ลูกเราไม่เก่ง ลูกเราไม่มีความอดทน ลูกเราไม่สามารถทำนู่นนี่นั่นได้ เหมือนกับ "ลูกสาวเขา" ทั้งๆที่ลูกเขา โตกว่าลูกเราปีหนึ่งเลย
"ลูกชั้นเขียนหนังสือได้แล้วนะ ทำไมลูกเธอทำไมได้" "ลูกชั้นอ่านตัวอักษรจีนได้เกือบ 100 คำ ทำไมลูกเธอไม่"
"ต้องสอนลูกบ้างนะ ปล่อยให้เล่น ไม่สนใจเรียน โตไปจะไม่มีอนาคตเหมือนเธอ" (โอเค เป็นแม่บ้านเลี้ยงลูก ไม่มีรายได้ จัดเป็นคนไร้อนาคตเลย)
กิจกรรมที่ลูกเราทำ มันอาจจะดูไร้สาระ หาความเป็นวิชาการไม่ได้..........ไม่ได้สร้างสรรค์ความรู้
แต่ลูกชั้นมีความสุขนะ ชั้นควรคาดหวังอะไรอีกไหม ณ วัยนี้
เมื่อวานเราพาลูกชายตัวน้อยไปปีนเขา เธอวิ่ง เธอเล่น เธอเต้นตามเสียงใบไม้ กิ่งไม้ และสายลม เธอวิ่งไล่นก เล่นกับแมงปอ
แล้วหันมาบอกกับแม่ว่า " แม่ครับ บี่บี๋ชอบนก บี่บี๋รักธรรมชาติ" (ลูกเราเรียกตัวเองว่าบี่บี๋) เธอเดินอยู่อย่างนั้น 3 ชั่วโมงกว่าๆ
เธอมีความสุข เธอไม่เหนื่อยกับระยะทางเกือบ 5 กิโลเลย
บอกตามตรง ตั้งแต่เมื่อวาน ถึงวันนี้รู้สึกมความสุขและภูมิใจกับลูกคนนี้มาก
ถึงแม้ตอนเย็น จะไปเยี่ยมบ้านแม่สามี เห็นบนโต๊ะหลานสาวมีคำศัพท์ภาษาจีน มีความรู้รอบด้วย มีแฟลตการ์ดบวก ลบเลขมากมาย
และเหมือนเคย ลูกชั้นเก่งแค่ไหน.......ทำไมลูกเธอทำไม่ได้ ไม่ทำให้แม่คนนี้หวาดหวั่นและหงุดหงิดอีกต่อไป
เพราะสิ่งที่แม่เห็น และทำให้แม่คิดได้เมื่อวานนี้........เป็นภูมิคุ้มกันอย่างดี ขอบคุณความสดใสของลูกที่ทำให้แม่มีความสุข
"ลูกยังมีเวลาอีกทั้งชีวิตให้การสะสมความรู้ทางวิชาการ แต่ความสดใสเบิกบานในวัยเด็กหมดไปทุกวัน"
ขอบคุณทุกๆคนมากเลยนะคะ
ขอเพิ่มอีกนิด รู้สึกมีความสุขอย่างบอกไม่ถูก ขอเวิ่นเว้อต่ออีกหน่อย
เราเคยเล่นแฟลตการ์ดกับลูกนะคะ ตอนนั้นก็ประมาณ 2 ขวบกว่าๆ
แต่เขาเหมือนไม่นิ่ง ไม่อยากจำอะไรเลย ABC นี่ไม่จำเลยค่ะ แต่พอพาไปเที่ยวสวนสัตว์
เล่นของเล่นสัตว์ที่จับต้องได้ จำได้เอง ก็เลยคิดว่า แฟลตการ์ดไม่ใช่แนวของลูกเรา
วีดีโอนี่ 2.6 ขวบค่ะ.......จะเห็นว่าแกขยับไปมาตลอด ไม่นิ่งเลย
เธอสนุกกับการขึ้นเขา
เธอชอบถ่ายรูปสวยๆให้แม่
เธอรักธรรมชาติ
เธอชอบดูนก
เธอชอบเต้น
ชอบเล่นซน
ชอบว่ายน้ำ
มีความสุขกับการเรียนเทคอนโด
เธอมีกิจกรรมไร้สาระมากมาย แต่เธอมีความสุขกับมัน
สุดท้ายเธอรักพ่อ รักแม่ รักซาเปา รักแคชชี่ และเพื่อนๆของเธอนะ
ลูกเรา 3.1 ขวบ รักธรรมชาติ ชอบเต้น เล่นซน ระบายสี....เราควรคาดหวังอะไรจากลูกอีก (หรอ)
ที่ผ่านมา ถ้าใครจำล็อคอินนี้ได้ คงนึกออกนะคะว่า เราหงุดหงิด เศร้าใจแค่ไหนกับสิ่งกดดันจาก แม่และพี่สาว ของสามี ซึ่งมีลูกเล็กๆ โตกว่าลูกเรา 1.1 ปี
ช่วงครึ่งปีที่ผ่านมา เราเองต้องทนกับคำเปรียบเทียบต่างๆนานา จนแทบจะหาความสุขไม่ได้
ลูกเราไม่เก่ง ลูกเราไม่มีความอดทน ลูกเราไม่สามารถทำนู่นนี่นั่นได้ เหมือนกับ "ลูกสาวเขา" ทั้งๆที่ลูกเขา โตกว่าลูกเราปีหนึ่งเลย
"ลูกชั้นเขียนหนังสือได้แล้วนะ ทำไมลูกเธอทำไมได้" "ลูกชั้นอ่านตัวอักษรจีนได้เกือบ 100 คำ ทำไมลูกเธอไม่"
"ต้องสอนลูกบ้างนะ ปล่อยให้เล่น ไม่สนใจเรียน โตไปจะไม่มีอนาคตเหมือนเธอ" (โอเค เป็นแม่บ้านเลี้ยงลูก ไม่มีรายได้ จัดเป็นคนไร้อนาคตเลย)
กิจกรรมที่ลูกเราทำ มันอาจจะดูไร้สาระ หาความเป็นวิชาการไม่ได้..........ไม่ได้สร้างสรรค์ความรู้
แต่ลูกชั้นมีความสุขนะ ชั้นควรคาดหวังอะไรอีกไหม ณ วัยนี้
เมื่อวานเราพาลูกชายตัวน้อยไปปีนเขา เธอวิ่ง เธอเล่น เธอเต้นตามเสียงใบไม้ กิ่งไม้ และสายลม เธอวิ่งไล่นก เล่นกับแมงปอ
แล้วหันมาบอกกับแม่ว่า " แม่ครับ บี่บี๋ชอบนก บี่บี๋รักธรรมชาติ" (ลูกเราเรียกตัวเองว่าบี่บี๋) เธอเดินอยู่อย่างนั้น 3 ชั่วโมงกว่าๆ
เธอมีความสุข เธอไม่เหนื่อยกับระยะทางเกือบ 5 กิโลเลย
บอกตามตรง ตั้งแต่เมื่อวาน ถึงวันนี้รู้สึกมความสุขและภูมิใจกับลูกคนนี้มาก
ถึงแม้ตอนเย็น จะไปเยี่ยมบ้านแม่สามี เห็นบนโต๊ะหลานสาวมีคำศัพท์ภาษาจีน มีความรู้รอบด้วย มีแฟลตการ์ดบวก ลบเลขมากมาย
และเหมือนเคย ลูกชั้นเก่งแค่ไหน.......ทำไมลูกเธอทำไม่ได้ ไม่ทำให้แม่คนนี้หวาดหวั่นและหงุดหงิดอีกต่อไป
เพราะสิ่งที่แม่เห็น และทำให้แม่คิดได้เมื่อวานนี้........เป็นภูมิคุ้มกันอย่างดี ขอบคุณความสดใสของลูกที่ทำให้แม่มีความสุข
ขอบคุณทุกๆคนมากเลยนะคะ
ขอเพิ่มอีกนิด รู้สึกมีความสุขอย่างบอกไม่ถูก ขอเวิ่นเว้อต่ออีกหน่อย
เราเคยเล่นแฟลตการ์ดกับลูกนะคะ ตอนนั้นก็ประมาณ 2 ขวบกว่าๆ
แต่เขาเหมือนไม่นิ่ง ไม่อยากจำอะไรเลย ABC นี่ไม่จำเลยค่ะ แต่พอพาไปเที่ยวสวนสัตว์
เล่นของเล่นสัตว์ที่จับต้องได้ จำได้เอง ก็เลยคิดว่า แฟลตการ์ดไม่ใช่แนวของลูกเรา
วีดีโอนี่ 2.6 ขวบค่ะ.......จะเห็นว่าแกขยับไปมาตลอด ไม่นิ่งเลย
เธอสนุกกับการขึ้นเขา
เธอชอบถ่ายรูปสวยๆให้แม่
เธอรักธรรมชาติ
เธอชอบดูนก
เธอชอบเต้น
ชอบเล่นซน
ชอบว่ายน้ำ
มีความสุขกับการเรียนเทคอนโด
เธอมีกิจกรรมไร้สาระมากมาย แต่เธอมีความสุขกับมัน
สุดท้ายเธอรักพ่อ รักแม่ รักซาเปา รักแคชชี่ และเพื่อนๆของเธอนะ