ไม่ร่ายยาวเริ่มต้นเลย
คือโรคกลัวที่แคบหลังจากใช้ชีวิตการทำงานในเส้นทางบนถนนมายาวนานกว่า30ปี ไม่ได้เป็นพนักงานขับรถส่งของหรือขับแท๊กซี แต่ไปหาวัตถุดิบ เยี่ยมลูกค้าและดูงาน
แต่เมื่อพ้นวัยทำงานมาอยู่บ้านเป็นสาวแก่วัยทอง แรกๆก็มีความสุข ดูหนัง ฟังเพลง ปลูกต้นไม้ ท่องเที่ยวกับพวกวัยเดียวกันก็ไม่เหงา เขาไปไหว้พระตามวัดดังในต่างจังหวัด เราก็ไปดูวิถีชีวิตคนท้องถิ่น ไปต่างประเทศก็ไม่ค่อยถ่ายภาพกับสถานที่สำคัญของเขา แต่ชอบเก็บภาพธรรมชาติ
ช่วงที่ไม่ได้เดินทางไกลเกือบหนึ่งปีรู้สึกว่าบ้านทำไม่แคบลง ขาดอากาศหายใจต้องออกไปเดินที่โล่งๆกลับเข้าบ้านสักพักก็เป็นอีก
อาการหนักเข้าทุกวันเห็นคนมากๆในห้างสรรพสินค้าก็อึดอัด แม้แต่นั่งรถสองแถวยังไม่ถึงที่หมายก็ต้องลงมาหายใจ
ทนไม่ไหวแล้ว...ข้าวปลากินไม่ลง อ่อนเพลีย น้ำหนักลดวูบ6กิโลในสองเดือนจาก62.4
ไปหาหมอ หมอบอกวัยทอง ฉีดยาเข้าเส้น ดีอยู่2-3วันก็เป็นอีก หาสาเหตุอยู่นาน ไปหาหมอที่จุฬา เจาะเลือด ตรวจเบาหวาน ความดัน ไขวัน ไต
ไม่เป็นโรคพวกนี้ที่เขาเป็นกัน และเราเป็นโรคอะไร...หมอคิดว่าเกร็ดเลือดต่ำเตรี่ยมให้เลือดแต่ไม่มีอาการทางผิวหนังก็ให้น้ำเกลือ ให้ยาคลายความเครียดแล้วกลับบ้าน แพ้ยานอนหลับโรคหมุน360องศา กลับเอายาไปคืนหมอและขอให้หมอตรวจละเอียดอีกครั้งและเปลี่ยนยา
ขอบคุณ คุณหมอชูพงศ์ หมอจิตเวชตึกภปร.ที่จัดยาสำหรับโรคที่สมองของเราสั่งให้บ้านเล็กลงทั้งๆที่มันเหมือนเดิม ชีวิตในวัยทองของฉันตอนนี้อยู่ในความควบคุมของยาที่สั่งไม่ให้สมองคิดตรงกันข้าม รู้สึกเป็นปกติตามวัย ทานอาหารได้เหมือนเดิม นน.เพิ่มขึ้น หมอนัดทุก3เดือน ลดยาจากทานวันละ3เม็ด3เวลาเหลือเพียง1เม็ดตอนเช้า เราไม่ชอบทานยาถ้าอาการไม่หนักจริงๆ กลัวไตทำงานหนัก แต่เราไม่ดื่ม ไม่สูบ ไม่ชอบกาแฟ กะปิ ปลาร้า เนื้อวัวไม่กิน และเป็นสาวแก่ ถ้าใครมีอาการแบบนี้อย่าอยู่เฉยๆหางานเบาๆทำ เข้าสังคมคนวัยเดียวกัน เราสอนพิเศษเด็ก สอนร้องเพลงรุ่นSIXTYเด็กๆชอบมาก อยากให้ช่วงชีวิตในตอนนี้อยู่กับเรานานๆ...
ภัยเงียบวัยทอง...
คือโรคกลัวที่แคบหลังจากใช้ชีวิตการทำงานในเส้นทางบนถนนมายาวนานกว่า30ปี ไม่ได้เป็นพนักงานขับรถส่งของหรือขับแท๊กซี แต่ไปหาวัตถุดิบ เยี่ยมลูกค้าและดูงาน
แต่เมื่อพ้นวัยทำงานมาอยู่บ้านเป็นสาวแก่วัยทอง แรกๆก็มีความสุข ดูหนัง ฟังเพลง ปลูกต้นไม้ ท่องเที่ยวกับพวกวัยเดียวกันก็ไม่เหงา เขาไปไหว้พระตามวัดดังในต่างจังหวัด เราก็ไปดูวิถีชีวิตคนท้องถิ่น ไปต่างประเทศก็ไม่ค่อยถ่ายภาพกับสถานที่สำคัญของเขา แต่ชอบเก็บภาพธรรมชาติ
ช่วงที่ไม่ได้เดินทางไกลเกือบหนึ่งปีรู้สึกว่าบ้านทำไม่แคบลง ขาดอากาศหายใจต้องออกไปเดินที่โล่งๆกลับเข้าบ้านสักพักก็เป็นอีก
อาการหนักเข้าทุกวันเห็นคนมากๆในห้างสรรพสินค้าก็อึดอัด แม้แต่นั่งรถสองแถวยังไม่ถึงที่หมายก็ต้องลงมาหายใจ
ทนไม่ไหวแล้ว...ข้าวปลากินไม่ลง อ่อนเพลีย น้ำหนักลดวูบ6กิโลในสองเดือนจาก62.4
ไปหาหมอ หมอบอกวัยทอง ฉีดยาเข้าเส้น ดีอยู่2-3วันก็เป็นอีก หาสาเหตุอยู่นาน ไปหาหมอที่จุฬา เจาะเลือด ตรวจเบาหวาน ความดัน ไขวัน ไต
ไม่เป็นโรคพวกนี้ที่เขาเป็นกัน และเราเป็นโรคอะไร...หมอคิดว่าเกร็ดเลือดต่ำเตรี่ยมให้เลือดแต่ไม่มีอาการทางผิวหนังก็ให้น้ำเกลือ ให้ยาคลายความเครียดแล้วกลับบ้าน แพ้ยานอนหลับโรคหมุน360องศา กลับเอายาไปคืนหมอและขอให้หมอตรวจละเอียดอีกครั้งและเปลี่ยนยา
ขอบคุณ คุณหมอชูพงศ์ หมอจิตเวชตึกภปร.ที่จัดยาสำหรับโรคที่สมองของเราสั่งให้บ้านเล็กลงทั้งๆที่มันเหมือนเดิม ชีวิตในวัยทองของฉันตอนนี้อยู่ในความควบคุมของยาที่สั่งไม่ให้สมองคิดตรงกันข้าม รู้สึกเป็นปกติตามวัย ทานอาหารได้เหมือนเดิม นน.เพิ่มขึ้น หมอนัดทุก3เดือน ลดยาจากทานวันละ3เม็ด3เวลาเหลือเพียง1เม็ดตอนเช้า เราไม่ชอบทานยาถ้าอาการไม่หนักจริงๆ กลัวไตทำงานหนัก แต่เราไม่ดื่ม ไม่สูบ ไม่ชอบกาแฟ กะปิ ปลาร้า เนื้อวัวไม่กิน และเป็นสาวแก่ ถ้าใครมีอาการแบบนี้อย่าอยู่เฉยๆหางานเบาๆทำ เข้าสังคมคนวัยเดียวกัน เราสอนพิเศษเด็ก สอนร้องเพลงรุ่นSIXTYเด็กๆชอบมาก อยากให้ช่วงชีวิตในตอนนี้อยู่กับเรานานๆ...