เกริ่นไร้สาระ..
ผมละชื่นชอบหนังกลางแปลงตั้งแต่เด็ก งานวัดคืนไหนมีหนังกลางแปลง จะหูผึ่งรีบจ้อนไปนั่งปูเสื่อจองที่เลยทีเดียว ชอบดูทุกเรื่องเพราะซีดีก็แพง ทีวีบ้านก็จอเล็กแถมไม่ชัด เช่าก็แผ่นสะดุด แล้วผมชอบไปเดินหาไรกินตามงานวัด มันรู้สึกตัวเองมีความสุขยังไงไม่รู้
...แต่พอเดี๋ยวนี้ไป หนังกลางแปลง เรื่องนี้ดูแล้ว ล่าสุดเรื่อง Thor ชัดมากเหมือนดูในโรงเลย แต่ดูก่อนหน้าแล้ว ถึงยังไงก็นั่งดูเพราะคิดถึงบรรยากาศ คนน้อยลงแทบจะเปลี่ยวเลยก็ว่าได้ รู้สึกหดหู่ แต่แล้วก็เป็นความรู้สึกดีดีตอนเด็กๆที่จะจดจำไปตลอดชีวิตยามเราหมดหวัง
เห้อ....ทำไมเดี๋ยวนี้มีเรื่องวุ่นใจมากกว่าตอนเด็ก จนลืมคิดถึงงานวัดที่เราชื่นชอบไปเลย
...เป็นเด็ก เรื่องสนุกคือสิ่งที่จดจำกันได้ทุกคน เพราะไม่มีความเจ็บนอกจากล้ม โดนพ่อแม่ครูตี แต่พอทุกคนโตมา ย่อมมีความเจ็บ แค้น ท้อแท้ หมดหวัง ห่วงเงิน ครอบครัว อีกนานาประการ เวลาคิดถึงตอนเด็ก ใครคิดถึงหนังกลางแปลงมั่ง ยกมือขึ้นหน่อยสิ
ใครทันหนังกลางแปลงยุคไหนบ้าง แชร์กันหน่อย