เปิดฉากมาที่การต่อสู้ระหว่างอิสึคุกับบาคุโก

"ขนาดฉันเองยังตกใจกับความเร็วของตัวเองเลย"
"ปกติแล้วการเพิ่มจาก 5% เป็น 8% มันไม่น่าจะเปลี่ยนแปลงมากมายเลย"
"แต่ด้วยความแตกต่างเล็กน้อยนั่น มันก็ทำให้ในชั่วขณะนั้น..."
"...ฉันสามารถแซงหน้าเขาได้"

ลูกเตะของอิสึคุสามารถทลวงการ์ดของบาคุโกเข้าไปได้ แต่มันก็ยังไม่รุนแรงพอที่จะตัดสินผลแพ้ชนะ...

และในตอนที่อิสึคุเตรียมจะพลิกตัวเพื่อเตะอีกรอบ บาคุโกก็ใช้พลังระเบิดสองจังหวะ จังหวะแรกเพื่อเพิ่มความเร็วในการเหวี่ยงแขนของตัวเอง และใช้ความเร็วนั้นยิงพลังระเบิดใส่อิสึคุ!

แต่อิสึคุก็ไวพอที่จะสามารถหลบหลีกการโจมตีไปได้ ทว่าก็โดนไปถากๆเช่นกัน

อิสึคุที่ปลิวไปก็ใช้การกลับตัวเปลี่ยนตำแหน่งของร่างกายให้ขาลงพิ้นและพุ่งใส่บาคุโกต่อทันที!
ซึ่งบาคุโกก็พุ่งเข้าใส่เช่นกัน!!

"ในตอนที่ความรู้สึก "ต้องการเอาชนะ" รุนแรงกว่าความรู้สึก "ต้องการช่วยเหลือ""
"ฉันมักจะหลุดปากพูดคำพูดแย่ๆออกมา"
"และแม้ว่ามันจะเป็นนิสัยส่วนที่ฉันไม่ชอบของตัวเอง"
"แต่สุดท้ายแล้วในใจของฉัน..."
"นายก็คือภาพลักษณ์ของ "ชัยชนะ" อยู่ดี"

ว่าแล้วอิสึคุก็กระโดดลอยตัวขึ้นเพื่อเตรียมจู่โจมรอบใหม่
บาคุโกที่เตรียมพร้อมอยู่แล้วก็ตั้งการ์ดเตรียมรับลูกเตะและกระโดดขึ้นไป เพื่อว่าทันทีที่อิสึคุเตะมาเขาจะบล็อคไว้และจู่โจมสวนกลับไป!

"จริงๆแล้วฉันไม่ได้ต้องการจะพุ่งเข้าใส่หรือกระโดดเลยด้วยซ้ำ..."
"ฉันแค่เพิ่มพลังมากเกินกว่าที่กะไว้เท่านั้นเอง แต่ว่า..."
"ในหัวของคัตจัง"
"ความคิดที่ว่าชู๊ตสไตล์คือการพุ่งเข้าใส่ตรงๆเพื่อเตะจู่โจมจะต้องฝังรากลึกไปแล้วแน่ๆ"
"นี่อาจเป็นการต่อสู้ที่นายใช้เพื่อปลดปล่อยสิ่งที่อัดอั้นออกมา"
"แต่ฉันก็ไม่คิดจะเล่นตามนายไปหมดหรอกนะ!"
"ชู๊ตสไตล์คือรูปแบบการต่อสู้ที่คิดขึ้น"
"เพื่อป้องกันไม่ให้แขนต้องรับภาระหนักเกินไป แต่ว่า..."

อิสึคุ : ฉันไม่เคยพูด...ว่าฉันใช้มือจู่โจมไม่ได้แล้วเสียหน่อย!

"ภาพลักษณ์แห่งชัยชนะของฉันเอ๋ย!!!"
"ขอโทษนะ แต่ว่า...ฉันต้องการจะเอาชนะนาย!!"
"เพราะด้วยการทำเช่นนั้น ฉันจะสามารถแสดงให้ออลไมท์ได้เห็น..."
"ว่าเขาคิดถูกแล้วที่เลือกฉัน!!"

ในวินาทีก่อนที่จะปะทะกันนั้น อิสึคุพลิกเปลี่ยนจากการเตะด้วยเท้าขวามาเป็นต่อยด้วยหมัดซ้ายแทน!
บาคุโกที่กะว่าอิสึคุจะเตะด้วยเท้าขวาและตั้งการ์ดกันไว้กลับกลายเป็นปล่อยอีกข้างว่างไว้จนโดนหมัดของอิสึคุเข้าเต็มๆ!!

แต่ทว่า...

บาคุโก : ฉันจะไม่มีวันยอมแพ้!!!

ในขณะที่โดนหมัดของอิสึคุ บาคุโกกลับจับแขนของอิสึคุเอาไว้แล้วพลิกตัวขึ้นไปอยู่ด้านบน ก่อนจะใช้พลังระเบิดส่งพวกเขาทั้งคู่ลงไปที่พื้นด้านล่าง!!

เมื่อฝุ่นควันจางลง บาคุโกก็คร่อมบนตัวของอิสึคุ มือหนึ่งคว้าไว้ที่หน้าของอิสึคุ พร้อมที่อีกมือจับมือขวาของอิสึคุเอาไว้อย่างแน่นหนา ในขณะที่ใช้ขาเหยียบลงบนมือซ้ายของอิสึคุเอาไว้ และขาอีกข้างก็ทับขาของอิสึคุเอาไว้อีกด้วย!!

ในตอนนี้ อิสึคุหมดทางตอบโต้อย่างสิ้นเชิง และบาคุโกก็สามารถใช้พลังระเบิดใส่หน้าของอิสึคุได้โดยไม่ต้องขยับตัวเลยด้วยซ้ำ!
ผลการต่อสู้ปรากฎชัดเจนแล้ว...

บาคุโก : ฉันชนะ
บาคุโก : พลังของออลไมท์...ทั้งที่แกมีพลังนั้นอยู่...
บาคุโก : ทั้งที่แกสามารถทำให้มันเป็นของตัวเองได้แล้ว...แกก็ยังแพ้ฉัน

แต่ทั้งที่เขาเป็นฝ่ายชนะ...บาคุโกกลับไม่มีสีหน้าดีใจแม้แต่นิดเดียว...

บาคุโก : ไม่เอาน่ะ
บาคุโก : ทำไมแกถึงแพ้ล่ะ?

ตอนนั้นเองก็มีเสียงหนึ่งพูดขึ้น

All Might : พอกันแค่นั้นแหละนะ ทั้งสองคน
All Might : ต้องขอโทษด้วยนะ...ที่ฉันแอบฟังการสนทนาของพวกเธอ
บาคุโก : ออล...
อิสึคุ : ไมท์...
All Might : ฉันต้องขอโทษเธอ ที่ไม่รู้สึกถึงเรื่องพวกนั้นเลย
บาคุโก : ...คุณก็อีกคนแล้วเรอะ...?
บาคุโก : ...ทำไมถึงต้องเป็นเดกุ?
บาคุโก : ตั้งแต่ตอนที่เจอกับวายร้ายโคลนนั่น...ทำไมถึงต้องเป็นหมอนี่?
All Might : แม้ว่าเขาจะไร้พลัง เขาก็มีความเป็นฮีโร่มากกว่าใครๆ
All Might : ฉันตัดสินใจว่ามันเป็นหน้าที่ของฉันที่จะช่วยให้เขาสามารถขึ้นไปยืนบนเวทีได้
All Might : แทนที่จะเป็นเธอผู้ซึ่งยืนอยู่บนนั้นมาตั้งแต่ต้นแล้ว
บาคุโก : แต่ผมมันอ่อนแอ...
บาคุโก : ถึงแม้ว่าผมจะต้องการแข็งแกร่งเหมือนกับคุณ!!
บาคุโก : แต่เพราะผมมันอ่อนแอ...คุณถึงต้องกลายเป็นแบบนี้!!"
All Might : นี่ไม่ใช่ความผิดของเธอ ทุกเส้นทางก็ต้องมีจุดสิ้นสุด...ไม่ว่ายังไงมันก็ต้องเป็นแบบนี้อยู่ดี
All Might : เธอน่ะแข็งแกร่งแล้วล่ะ
All Might : แต่ว่านะ ฉันสนใจแต่ความแข็งแกร่งนั่นมากไป...ฉันเลยทำให้เธอต้องแบกรับมากเกินไป
All Might : ฉันขอโทษนะ
All Might : เธอเองก็ เป็นแค่เด็กหนุ่มคนหนึ่งเหมือนกันแท้ๆ
All Might : ฉันเป็นฮีโร่มานานแล้ว แล้วฉันก็คิดว่า...
All Might : ความยึดติดกับการเอาชนะของเธอหนุ่มน้อยบาคุโก และความต้องการจะช่วยเหลือผู้คนที่กำลังลำบากของหนุ่มน้อยมิโดริยะนั้น
All Might : ถ้าขาดอย่างใดอย่างหนึ่งไป ก็จะไม่สามารถรักษาสำนึกในความถูกต้องของตนในฐานะฮีโร่ได้
All Might : อย่างที่หนุ่มน้อยมิโดริยะต้องการที่จะแข็งแกร่งเหมือนหนุ่มน้อยบาคุโก และอย่างที่หนุ่มน้อยบาคุโกรู้สึกหวั่นเกรงความมุ่งมั่นของหนุ่มน้อยมิโดริยะ...
All Might : ตอนนี้ต่างฝ่ายต่างก็ระบายความรู้สึกของตนออกมา...และต่างฝ่ายต่างก็รับรู้แล้วใช่ไหม?
All Might : ถ้าหากว่าต่างฝ่ายต่างก็ยอมรับอีกฝ่ายและพัฒนากันและกันอย่างจริงจัง
All Might : พวกเธอก็จะสามารถกลายเป็นฮีโร่ที่ทั้งเป็นฝ่ายชนะและช่วยเหลือผู้อื่นได้

เมื่อถึงตรงนี้บาคุโกก็ทรุดตัวลงนั่งกับพื้น

บาคุโก : ...นั่นน่ะ...มันไม่ใช่สิ่งที่ผมอยากจะถามเสียหน่อย...

แล้วเขาก็หันไปพูดกับอิสึคุ

บาคุโก : เฮ้ยแก
บาคุโก : ถ้าแกมีคนที่แข็งแกร่งที่สุดคอยช่วยแบบนี้...แกก็ไม่มีทางแพ้ใครหรอก
อิสึคุ : ...ฉันจะแข็งแกร่งขึ้นเพื่อให้สามารถเอาชนะนายได้

แล้วเขาก็หันไปพูดกับ All Might

บาคุโก : แล้วมีใครบ้างที่รู้ความสัมพันธ์ของคุณกับเดกุ?
All Might : มีรีคัพเวอร์รี่เกิร์ลกับผู้อำนวยการ...
All Might : ส่วนในบรรดานักเรียนนั้น...มีแต่เธอเท่านั้น
บาคุโก : คุณไม่ต้องการให้ผู้คนรู้เรื่องนี้สินะ ออลไมท์
บาคุโก : ในเมื่อคุณต้องการจะเก็บมันเป็นความลับ ผมก็จะไม่บอกเรื่องนี้กับใครทั้งนั้น
บาคุโก : ผมจะไม่ปากโป้งเหมือนเจ้าเดกุนี่แน่ โอเคไหม?
บาคุโก : ความลับนี้
บาคุโก : จะรู้เฉพาะพวกเราเท่านั้น

จากความลับระหว่างคนสองคน กลายเป็นของคนสามคน