ช่วงเวลาประมาณ 18.00-20.30 น. ไม่ชัว เพราะหลังจากคาดกันผมก็ตามหาเธอจน 21.30น
รูปพรรณ เธอใส่เสื้อแขนยาวสีดำ บริษัทอะไรสักอย่างยาวๆหน่อย มีคำว่ากรุ๊ปอยู่ด้วยผมจำไมได้ เธอผมยาว ใส่แว่น ใส่กางเกงยีน หรือ หรือกางเกงสีดำเปล่าไม่ชัวครับ แต่ที่จำได้ชัดเจน คือ รองเท้าเธอครับ ใส่Adidas สี่ขาว ลายเขียวๆ
คู่นี้เลยครับ
เราเจอกันตรงตลาดนัดเมืองทองธานี ตรงคิวรถตู้จะมีอาหาร และ เสื้อผ้าแยกขายคละโซนกัน แบบแถวยาวอะครับ ผมก็เดินซื้ออะไรกินตามปกติ
เดินไปจนสุดท้ายทาง ใกล้ๆ ท็อป และ อเมซอน แล้วก็เดินย้อนกลับมาผมเจอเธอครั้งแรกเธอเลือกอะไรอยู่เหมือนร้าน พวกยางรัดผม ผมเองต้องเดินมาฝั่งอาหารเพื่อ ซื้ออะไรกินและยังคงมองเธออยู่สักพักเธอหายไป ผมเดินตามปกติอ่อเธอมาหยุดที่ร้านเสื้อผ้า ตรงๆ กลางๆโซน ผมก็เดินซื้ออะไรมากินอีกและเดินกลับไป เอ้าเธอหายไปอีกแล้ว ผมเดินไล่ตั้งแต่ต้นทาง ฝั่ง Outlet ใหม่ย้อนไปทางท็อป
1 ฉากนี้ละครับตื่นเต๊นมากผมเจอเธออีกครั้งเราหันมาสบตากัน ไม่ได้สบตาปกตินะครับ คือ ปกติคนเรามองกันครั้งเดียวก็จบ แต่นี้เราต่างคนต่างจะหันกลับมามองกันอีกครั้ง เหมือนแบบว่า คุณสบตาเสร็จ ต้องหันตามย้ำว่าฉันมองคุณอยู่น่ะ ใจผมสั่นครั้งแรกเลยครับ ไม่รู้เพราะอะไรปกติไม่เคยรู้สึกแบบนี้ หรือ เพราะไมเคยเจอเหตุการณ์แบบนี้ โอเครเขาเดินต่อไปร้านเสื้อผ้าร้านสุดท้ายหัวมุม ผมก็เดินย้อนครับ โอเคร รู้แล้วว่าเธออยู่ร้านนี้ผมก็เดินวนๆ รอจังหว่ะว่าเธอจะดูเสื้อผ้าเสร็จ ดูเหมือนโรคจิตไหม ฮ่าๆๆๆ ปกติผมก็ได้แค่มองครับไม่กล้าทำอะไรอยู่แล้ว ครั้งนี้ก็ยืนรอนานพอสมควร ผมย้ายออกมารอในฝั่งตลาดสด และก็โทรคุยศัพท์กับแม่ที่ต่างจังหวัดว่ากินข้าวกับอะไรเย็นนี้ เฮ้ยเธอเดินออกมามุมตรงวินรถตู้ชัดเจนมาก คือมันใกล้ผมมากๆเลยครับ จากนั้นเหมือนเธอรีบเดินย้อนกลับเข้าไป และ
2 เธอสะดุดตรงที่พักเวลาจอดรถอะครับ ถ้าเขาเห็นข้อความนี้เขาจะรู้ครับว่าเป็นเขา ผมไม่ได้รู้จะขำอะไรเธอเลยแต่อยากจะถาม อยากคุยอยากรู้จักเธอมากตอนนั้น แล้วเธอก็รีบเดินเลยครับผมก็คุยสายกับแม่อยู่เดินตามเธอ แต่อยู่ในตลาดสด เธอเดินฝั่งถนนขายของ จากนั้นผมคาดกับเธอนิดเดียวเธอเดินเข้าไปตรงข้างถนนทางม้าลาย ซึ้งเป็นฝั่งท็อป ผมเห็นหลังเธอล่าสุดครั้งสุดท้ายแค่นั้นพอคุยกับแม่เสร็จผมตามเธอไปไม่เจอแล้วครับ เห้ยอะไรเนี้ย
จากนั้นผมไล่เดินวนใหม่ ที่เดิม 3-4 รอบ ไม่เจอ ผมก็เดินไปตรงตลาดฝั่งที่เขาขายเสื้อผ้าปกติ ข้างๆท็อปก็ไม่เจอ ศูนย์อาหารวนไปมาสองรอบ
ผมก็นึกว่าเอ้ หรือ เธอจะไปงานแสดงที่อิมแพคผมเดินกลับเข้าไปอีก วันนี้เป็นครั้งที่สองแล้วที่ผมเข้าไป วนให้หมดเผื่อเธอจะมางานแสดงสินค้า ไม่เจอครับ คาดกันนิดเดียว เห้อ ผมรู้สึกนอย นิดๆ ที่คนเราอยากรู้จักแต่การเจอกันไม่กี่คร้ง ผมปล่อยให้เดินผ่านไป มันเสียใจมากครับ
ถ้าใครคุ้น หรือ รู้จักเธอช่วยผมตมหาห่อยนะครับ แค่รู้จักเป็นเพื่อนกันก็พอครับ ผมแค่รู้สึกว่าอยากรู้จักเขาจริงๆ ไม่รู้เพราอะไร
แล้วใครมีวิธีชี้แนะตามหาเค้าบ้างครับ แบบเคยใช้ครับ บอกผมด้วย ขอบคุณมากๆครับ
ผมตามหาผญหนึ่งวันนี้เจอกันเดินสวนกันเราคาดมาสบตากันชั่วขณะโดยเธอก็หันมาพร้อมผม 7-8-59 ตลาดนัดเมืองทอง
รูปพรรณ เธอใส่เสื้อแขนยาวสีดำ บริษัทอะไรสักอย่างยาวๆหน่อย มีคำว่ากรุ๊ปอยู่ด้วยผมจำไมได้ เธอผมยาว ใส่แว่น ใส่กางเกงยีน หรือ หรือกางเกงสีดำเปล่าไม่ชัวครับ แต่ที่จำได้ชัดเจน คือ รองเท้าเธอครับ ใส่Adidas สี่ขาว ลายเขียวๆ
เราเจอกันตรงตลาดนัดเมืองทองธานี ตรงคิวรถตู้จะมีอาหาร และ เสื้อผ้าแยกขายคละโซนกัน แบบแถวยาวอะครับ ผมก็เดินซื้ออะไรกินตามปกติ
เดินไปจนสุดท้ายทาง ใกล้ๆ ท็อป และ อเมซอน แล้วก็เดินย้อนกลับมาผมเจอเธอครั้งแรกเธอเลือกอะไรอยู่เหมือนร้าน พวกยางรัดผม ผมเองต้องเดินมาฝั่งอาหารเพื่อ ซื้ออะไรกินและยังคงมองเธออยู่สักพักเธอหายไป ผมเดินตามปกติอ่อเธอมาหยุดที่ร้านเสื้อผ้า ตรงๆ กลางๆโซน ผมก็เดินซื้ออะไรมากินอีกและเดินกลับไป เอ้าเธอหายไปอีกแล้ว ผมเดินไล่ตั้งแต่ต้นทาง ฝั่ง Outlet ใหม่ย้อนไปทางท็อป
1 ฉากนี้ละครับตื่นเต๊นมากผมเจอเธออีกครั้งเราหันมาสบตากัน ไม่ได้สบตาปกตินะครับ คือ ปกติคนเรามองกันครั้งเดียวก็จบ แต่นี้เราต่างคนต่างจะหันกลับมามองกันอีกครั้ง เหมือนแบบว่า คุณสบตาเสร็จ ต้องหันตามย้ำว่าฉันมองคุณอยู่น่ะ ใจผมสั่นครั้งแรกเลยครับ ไม่รู้เพราะอะไรปกติไม่เคยรู้สึกแบบนี้ หรือ เพราะไมเคยเจอเหตุการณ์แบบนี้ โอเครเขาเดินต่อไปร้านเสื้อผ้าร้านสุดท้ายหัวมุม ผมก็เดินย้อนครับ โอเคร รู้แล้วว่าเธออยู่ร้านนี้ผมก็เดินวนๆ รอจังหว่ะว่าเธอจะดูเสื้อผ้าเสร็จ ดูเหมือนโรคจิตไหม ฮ่าๆๆๆ ปกติผมก็ได้แค่มองครับไม่กล้าทำอะไรอยู่แล้ว ครั้งนี้ก็ยืนรอนานพอสมควร ผมย้ายออกมารอในฝั่งตลาดสด และก็โทรคุยศัพท์กับแม่ที่ต่างจังหวัดว่ากินข้าวกับอะไรเย็นนี้ เฮ้ยเธอเดินออกมามุมตรงวินรถตู้ชัดเจนมาก คือมันใกล้ผมมากๆเลยครับ จากนั้นเหมือนเธอรีบเดินย้อนกลับเข้าไป และ
2 เธอสะดุดตรงที่พักเวลาจอดรถอะครับ ถ้าเขาเห็นข้อความนี้เขาจะรู้ครับว่าเป็นเขา ผมไม่ได้รู้จะขำอะไรเธอเลยแต่อยากจะถาม อยากคุยอยากรู้จักเธอมากตอนนั้น แล้วเธอก็รีบเดินเลยครับผมก็คุยสายกับแม่อยู่เดินตามเธอ แต่อยู่ในตลาดสด เธอเดินฝั่งถนนขายของ จากนั้นผมคาดกับเธอนิดเดียวเธอเดินเข้าไปตรงข้างถนนทางม้าลาย ซึ้งเป็นฝั่งท็อป ผมเห็นหลังเธอล่าสุดครั้งสุดท้ายแค่นั้นพอคุยกับแม่เสร็จผมตามเธอไปไม่เจอแล้วครับ เห้ยอะไรเนี้ย
จากนั้นผมไล่เดินวนใหม่ ที่เดิม 3-4 รอบ ไม่เจอ ผมก็เดินไปตรงตลาดฝั่งที่เขาขายเสื้อผ้าปกติ ข้างๆท็อปก็ไม่เจอ ศูนย์อาหารวนไปมาสองรอบ
ผมก็นึกว่าเอ้ หรือ เธอจะไปงานแสดงที่อิมแพคผมเดินกลับเข้าไปอีก วันนี้เป็นครั้งที่สองแล้วที่ผมเข้าไป วนให้หมดเผื่อเธอจะมางานแสดงสินค้า ไม่เจอครับ คาดกันนิดเดียว เห้อ ผมรู้สึกนอย นิดๆ ที่คนเราอยากรู้จักแต่การเจอกันไม่กี่คร้ง ผมปล่อยให้เดินผ่านไป มันเสียใจมากครับ
ถ้าใครคุ้น หรือ รู้จักเธอช่วยผมตมหาห่อยนะครับ แค่รู้จักเป็นเพื่อนกันก็พอครับ ผมแค่รู้สึกว่าอยากรู้จักเขาจริงๆ ไม่รู้เพราอะไร
แล้วใครมีวิธีชี้แนะตามหาเค้าบ้างครับ แบบเคยใช้ครับ บอกผมด้วย ขอบคุณมากๆครับ