ขอเกริ่นก่อนว่าบ้านเราอยู่แถวๆวัดพุทธค่ะ รถเมล์ที่ผ่านคือสาย75 แต่ปกติเราไม่ค่อยได้ขึ้นรถเมล์เพราะจะมีรถซูบารุเป็นอีกทางเลือกซึ่งก็มีรถเยอะกว่าจึงไม่จำเป็นต้องรอรถเมล์ แต่วันนี้ยืนรอแล้วไม่มีรถซูบารุ เห็นรถเมล์มาสองคันติดกันพอดี เราก็เลยขึ้นค่ะ โดยคันแรกเป็นรถฟรีป้ายหน้ารถเขียนว่าอู่ธารทิพย์ เราไม่ขึ้นเพราะรู้ว่ารถคันนี้จะเลี้ยวเข้าอู่เลยไม่ขับเข้าไปถึงวัดพุทธ ซึ่งก็คือไปไม่ถึงบ้านเรา แต่คันที่สองเป็นรถแดงเราเห็นว่าป้ายหน้ารถเขียนว่า "วัดพุทธ-หัวลำโพง" ก็เลยขึ้นค่ะ จ่ายเงิน6.50บาทเรียบร้อยได้นั่งด้วยสบายแล้ว

นั่งรับลมไปเรื่อยๆพอจะถึงซอยที่เป็นซอยอู่ธารทิพย์กระเป๋าก็หันมาถามประมาณว่ารถจะเข้าอู่เลยนะ จะลงไหน เราก็ทำหน้าเลิ่กลั่ก บอกว่าเราลงซอยxx ซึ่งเลยซอยอู่ไปทางวัดพุทธนั่นเอง เท่านั้นแหละค่ะเราโดนบ่นมาตลอดทาง ทำนองว่ารถมันติดจะตาย คราวหลังขึ้นซูบารุนะ เนี่ยรถมันติดกว่าจะขับไปถึงแล้วขับกลับมา บลาๆๆ คือบ่นตลอดทางตั้งแต่ที่เราพูดว่าเราจะลงซอยไหน รู้สึกแย่มากค่ะ แบบเฮ้ยนี่ความผิดเราหรอ นี่เรานั่งมาลงซอยบ้านเรานี่มันผิดมากเลยใช่มั้ย เราทำให้เค้าลำบากมากงี้ แต่เราก็คิดนะว่าเออป้ายมันก็เขียนว่าวัดพุทธไม่ใช่หรอ

เซ็งมากกลับมาเล่าให้แม่ฟังแม่ก็บอกว่าเนี่ยรถมันไม่ค่อยเข้ามาเดี๋ยวนี้แม่ก็ไม่ขึ้นรถเมล์แล้วรอซูบารุเอา ตอนแรกแม่คิดว่าเราขึ้นรถร่วมที่เป็นรถแอร์ค่ะ แม่บอกว่ารายนั้นคือก็ป้ายวัดพุทธแต่ในนามแต่จริงๆก็แทบไม่ค่อยเข้ามาหรอก เลี้ยวเข้าซอยอู่ตลอด (แต่เราเคยขึ้นแล้วเค้าขับเข้ามานะ) แต่เราก็บอกแม่ว่าเนี่ยวันนี้ขึ้นรถแดงป้ายก็วัดพุทธด้วยไม่ใช่ป้ายอู่ธารทิพย์ ทำไมไม่เข้า กลายเป็นว่าเราต้องรู้เองว่ารถนี้ขับไม่สุดป้ายนะ คือไม่โอเคอ่ะค่ะ ป้ายก็บอกอยู่ว่าวัดพุทธแต่ไม่เข้าซะงั้น ก็เข้าใจว่าพอขับมาถึงช่วงนี้แล้วคนจะน้อยบางทีก็อาจไม่มีคน ถ้าขับมาถึงซอยอู่แล้วไม่มีคนค่อยเลี้ยวเข้าไปก็ได้ แต่นี่มีคนเข้าก็ต้องขับเข้ามาส่งมั้ย ตามระยะวิ่งรถตัวเองน่ะ หรือถ้าไม่อยากเข้าก็แปะป้ายบอกเลยสิว่าไม่เข้าจะได้ไม่ขึ้น นี่กลายเป็นว่าขึ้นมาแล้วเป็นคนผิดไปอีก โกรธมาก อารมณ์ดีอยู่ดีๆเจอมนุษย์ป้าเข้าไป เศร้าใจกับระบบขนส่งสาธารณะประเทศเรา เพราะอย่างนี้คนเค้าถึงหนีไปซื้อรถขับเองกันหมด รถมันถึงติดขนาดนี้