เรื่องที่อยากเล่า ๑๐ ก.พ.๕๙

บันทึกจากผู้เฒ่า

เรื่องที่อยากเล่า

เพทาย

        ผมเข้ามาในพันทิป ครั้งแรก เมื่อ พ.ศ.๒๕๔๘ และเข้าถนนนักเขียนเป็นห้องแรก ขณะที่มีอายุ ๗๔ ปี มีความรู้พอใช้คอมพิวเตอร์แทนเครื่องพิมพ์ดีดได้ มาก่อนเกษียณอายุราชการ ๒-๓ ปีและได้เขียนหนังสือมาแล้วมากมายหลายร้อยชิ้น ตั้งแต่ พ.ศ.๒๔๙๑ ทั้งเรื่องสั้น สารคดี พงศาวดารจีนไทย และบันทึกเรื่องสัพเพเหระ ซึ่งได้เอามาวางในถนนนักเขียน ไปได้พักหนึ่ง ผู้อ่านท่านหนึ่งก็ติงว่า เรื่องสั้นของผม มันไม่ใช่หรือไม่ตรงตามแบบฉบับของเรื่องสั้น ทั้ง ๆ ที่เรื่องพวกนั้น ผมได้ส่งไปลงพิมพ์ในวารสาร ได้เงินมาซื้อเบียร์กินมาไม่รู้เท่าไร ในอัตราที่ต่างกัน ตั้งแต่ ๒๐ บาท ๕๐ บาท ๑๐๐ บาท ๒๐๐ – ๓๐๐ – ๕๐๐ –๘๐๐ – ๑๐๐๐ จนถึงสูงสุด  ๒๐๐๐ บาทมาแล้ว ๗๐ กว่าเรื่อง แต่ที่ลงตะกร้าของ        บรรณาธิการ ก็ไม่ใช่น้อย

        ผมก็ไม่ได้โกรธเคืองและโต้เถียงประการใด ได้แต่เปลี่ยนหัวข้อเป็น ฉากชีวิต แต่ก็ยังคงวางไว้ในหมวดเรื่องสั้น เพราะไม่มีหมวดอื่นที่ตรงกับแนวของเรื่อง ผมก็อยู่มาได้จนครบ ๖๐ ปีในการเขียนหนังสือ เมื่อ พ.ศ.๒๕๕๑ และหยุดเขียนเรื่องส่งวารสาร เขียนเฉพาะในพันทิปเท่านั้น จนถึง พ.ศ.๒๕๕๖ อายุ ๘๓ ปี ก็ได้รับการเสนอชื่อให้ได้รางวัล นราธิป ของสมาคมนักเขียน แห่งประเทศไทย ในฐานะที่เขียนหนังสือมานาน นับว่าเป็นเกียรติแก่คนเขียนหนังสือที่ไม่มีชื่อเสียงอันใดมาก่อนเลย

        ท่านผู้ได้รับรางวัลพร้อมกันบางท่าน เสนอว่าควรจะลดอายุผู้รับรางวัล จาก ๘๐ เป็น ๗๕ ปีขึ้นไป เพราะอยู่รอไม่ไหว ซึ่งก็เป็นความจริง นักเขียนหลายท่านที่มีชื่อเสียง ไม่ได้รับรางวัลนี้ เพราะเสียชีวิตไปก่อน และหลายท่านก็เสียชีวิตไปในระยะไม่เกิน ๘๕ ปีนี้เอง

        ผมจึงนับว่าเป็นคนเขียนหนังสือที่โชคดีมากคนหนึ่ง เหมือนกัน

        ที่ผมนำมาเล่าก็เพื่อจะให้ท่าน ที่รักการอ่านการเขียนในรุ่นหลัง ๆ ได้ทราบว่า การเป็นนักเขียนนั้นต้องใช้ความอดทนสูง ในสมัยนี้ บางท่านเพิ่งเขียนเรื่องแรก ก็อยากจะได้ค่าเรื่องสูง ๆ หรือชนะรางวัลการประกาดต่าง ๆ โดยเร็ว เมื่อไม่ทันใจ ก็เลิกรากันไปหลายราย ถ้าเราจะหาข้อมูลมาเรียบเรียง เป็นเรื่องต่าง ๆ ด้วยใจรักในการอ่านและเขียนไปเรื่อย ๆ วันหนึ่งเราก็อาจจะพบความสำเร็จสมหวังก็ได้

                ผมฝากข้อคิดนี้ไว้ในถนนนักเขียน สำหรับเพื่อนที่เข้ามาทีหลังจะได้แนวความคิด จากคนเขียนหนังสือที่ไม่มีชื่อเสียงมา ๖๐ กว่าปี โดยไม่ได้ย่อท้อหรือเบื่อหน่าย เขียนจนกว่าจะหมดปัญญาหาข้อมูลมาเขียน แม้ว่าเรื่องสั้นที่ตั้งใจเขียนเป็นครั้งแรก ในนามปากกา “เพทาย” จะไม่มีใครรู้จักเลย จนบัดนี้ แต่นิยายอิงพงศาวดารจีน ที่เรียบเรียงจากของเก่าเรื่องสามก๊ก ในนามปากกา “เล่าเซี่ยงชุน” และ “เจียวต้าย“ ในพันทิปนี้ ก็ทำให้สมาคมนักเขียนแห่งประเทศไทย ได้รู้จัก และยกย่องให้ได้รับรางวัล สนองความขยันหมั่นเพียร และอดทน ในที่สุด ก่อนที่สมองจะเสื่อมไปจนไม่สามารถรับรู้ได้  

                ขอให้เพื่อนนักหัดเขียนหน้าใหม่โชคดีทุกท่านครับ.  

                                                                                        ##########

แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่