สวัสดีครับ วันนี้ผมอยากจะมารีวิว ทริปของผมเเละแฟนที่น่ารักของผม
ผมเป็นคน เมืองเลย มาตั้งเเต่กำเนิด เกิดเเละใช้ชีวิตอยู่ที่นั่น
ซึ่งตัวของผมเองอาศัยอยู่ที่ เขตอำเภอเชียงคาน ซึ่งห่างจากตัวเมืองเชียงคานไม่ไกลมากนัก
เชียงคาน จะอยุ่ทางทิศเหนือของจังหวัดเลย เเละมีภาษาถิ่นที่ไม่เหมือนใครเลยครับ จะต่างจากจังหวัดอื่น โดยสิ้นเชิง
คือ จะบอกว่า "จะเหนือก็ไม่เหนือ จะอีสานก็ไม่อีสาน" ก็คงคล้ายๆคนสุพรรณที่พูดเหน่อเเหละมั้ง555
ส่วนตัวผมเองเรียนมหาวิทยาลัย ที่จังหวัดนครปฐมครับ ซึ่งก็อยู่ที่นี่6-7ปีได้เเล้วล่ะ(ปีสูง)
ซึ่งผมได้มีโอกาสกลับไปที่บ้าน ไปเยี่ยมพ่อกับเเม่ของผม เเละคุณตาของผมซึ่งอายุจะ100ปีเเล้วอ่ะ เเข็งเเรงมาก
โดยที่ผมพาแฟนไปด้วยนะครับ อีกอย่างเค้าไม่อยากให้ผมขับรถกลับคนเดียว ซึ่งระยะทางมันไกลเเละขับรถนี่เหนื่อยมากครับ
ระยะทางก็ประมาณ 600 กิโลเมตรได้ครับ ซึ่งเราก็ได้เดินทางวันที่ 21/11/58 เวลา 17:00น. เวลาโดยประมาณ
เราใช้เวลาเดินทางถึงที่นั่น ก็ปาเข้าไปตี2ครึ่งครับ เราเเวะบ่อยมากๆเพราะผมง่วงนอน ต้องจอดพักไปเรื่อยๆทุก100กิโล
เเต่ก็เดินทางมาถึงโดยสวัสดิ์ภาพครับ มาถึงที่บ้านก็หลับกันหมดเเล้ว จริงๆเเล้วก็ไม่ใช่บ้านหรอกครับ ผมมีบ้านอีกหลัง
เเต่พ่อกับเเม่ย้ายมานอนที่รีสอร์ท ที่นี่ก็เลยเป็นหมือนบ้านหลังที่2ของผม ชื่อ บ้านประทานพรรีสอร์ท
ต่อจากนั้นด้วยความที่เรายังไม่ง่วง เเละดาวเต็มท้องฟ้าเลย เพราะวันนั้นท้องฟ้าโปร่งเเละไม่มีเเสงรบกวน
เราก็มานั่งดูดาวครับ เห็นดาวตก ประมาณ4ดวงได้ เเฟนผมนี่ตื่นเต้นใหญ่เลย อยู่ในเมืองไม่ค่อยได้เจอ
เเละเเล้วก็โทรบอกพ่อว่า มาถึงเเล้ว ก็ได้เข้าบ้านอาบน้ำเเละนอนพักผ่อน ได้นอนนี่ก็ปาเข้าไปตี4ครับ 555
เอ้า!!! เข้าเรื่องกันเลยดีกว่า โม้มามากล่ะ
วันที่ 22/11/58 เวลา 20:30น. เวลาโดยประมาณ
ผมได้มีโอกาสพาเเฟนไปเดินเล่นที่ ถนนคนเดินเชียงคานครับ ในคืนที่ไปนั้นคนจะน้อยหน่อยไม่เยอะ
ซึ่งผมกับเเฟนชอบเลย ไม่วุ่นวายมาก555 ก็ได้พากันเดินเล่นถ่ายรูป เเละหาของฝากไปฝากเพื่อนๆที่มหาลัยครับ
คืนนี้ เป็นคืนเเรกที่ไปนะครับ เราถ่ายรูปกันค่อนข้างน้อยครับ เพราะได้นอนกันเเค่4ชม ตั้งเเต่มาถึงที่บ้านครับ
พอเดินเหนื่อยๆก็หาที่พัก นั่งชิวชิว จิบเบียร์เย็นๆครับ เลยนึกขึ้นได้ว่าเคยมานั่งร้านนี้ชื่อร้าน ปล่อยเเสง
ผมไปร้านนี้มา2รอบเเล้ว เป็นกันเองมากครับ เเละเเล้วเราก็สั่งเบียร์วุ้นมาดริ้งกิ้ง
ผลลัพธ์ที่ได้คือ
เราสองคน นั่งอยู่ที่ร้านได้ซักพัก ประมาณ22.40น.เวลาโดยประมาณ ก็ได้เวลาเช๊คบิลกลับบ้านนอนครับ
พอออกจากร้าน สิ่งที่เห็นคือ
"ตัวเอง!! เดี่ยวก่อนนะ คนหายไปไหนกันหมด"
[CR] ทริปเร่งด่วน พาเเฟนเที่ยว "เชียงคาน" เมืองเเห่งสเน่ห์ (วันละ2ชม)
ผมเป็นคน เมืองเลย มาตั้งเเต่กำเนิด เกิดเเละใช้ชีวิตอยู่ที่นั่น
ซึ่งตัวของผมเองอาศัยอยู่ที่ เขตอำเภอเชียงคาน ซึ่งห่างจากตัวเมืองเชียงคานไม่ไกลมากนัก
เชียงคาน จะอยุ่ทางทิศเหนือของจังหวัดเลย เเละมีภาษาถิ่นที่ไม่เหมือนใครเลยครับ จะต่างจากจังหวัดอื่น โดยสิ้นเชิง
คือ จะบอกว่า "จะเหนือก็ไม่เหนือ จะอีสานก็ไม่อีสาน" ก็คงคล้ายๆคนสุพรรณที่พูดเหน่อเเหละมั้ง555
ส่วนตัวผมเองเรียนมหาวิทยาลัย ที่จังหวัดนครปฐมครับ ซึ่งก็อยู่ที่นี่6-7ปีได้เเล้วล่ะ(ปีสูง)
ซึ่งผมได้มีโอกาสกลับไปที่บ้าน ไปเยี่ยมพ่อกับเเม่ของผม เเละคุณตาของผมซึ่งอายุจะ100ปีเเล้วอ่ะ เเข็งเเรงมาก
โดยที่ผมพาแฟนไปด้วยนะครับ อีกอย่างเค้าไม่อยากให้ผมขับรถกลับคนเดียว ซึ่งระยะทางมันไกลเเละขับรถนี่เหนื่อยมากครับ
ระยะทางก็ประมาณ 600 กิโลเมตรได้ครับ ซึ่งเราก็ได้เดินทางวันที่ 21/11/58 เวลา 17:00น. เวลาโดยประมาณ
เราใช้เวลาเดินทางถึงที่นั่น ก็ปาเข้าไปตี2ครึ่งครับ เราเเวะบ่อยมากๆเพราะผมง่วงนอน ต้องจอดพักไปเรื่อยๆทุก100กิโล
เเต่ก็เดินทางมาถึงโดยสวัสดิ์ภาพครับ มาถึงที่บ้านก็หลับกันหมดเเล้ว จริงๆเเล้วก็ไม่ใช่บ้านหรอกครับ ผมมีบ้านอีกหลัง
เเต่พ่อกับเเม่ย้ายมานอนที่รีสอร์ท ที่นี่ก็เลยเป็นหมือนบ้านหลังที่2ของผม ชื่อ บ้านประทานพรรีสอร์ท
ต่อจากนั้นด้วยความที่เรายังไม่ง่วง เเละดาวเต็มท้องฟ้าเลย เพราะวันนั้นท้องฟ้าโปร่งเเละไม่มีเเสงรบกวน
เราก็มานั่งดูดาวครับ เห็นดาวตก ประมาณ4ดวงได้ เเฟนผมนี่ตื่นเต้นใหญ่เลย อยู่ในเมืองไม่ค่อยได้เจอ
เเละเเล้วก็โทรบอกพ่อว่า มาถึงเเล้ว ก็ได้เข้าบ้านอาบน้ำเเละนอนพักผ่อน ได้นอนนี่ก็ปาเข้าไปตี4ครับ 555
เอ้า!!! เข้าเรื่องกันเลยดีกว่า โม้มามากล่ะ
วันที่ 22/11/58 เวลา 20:30น. เวลาโดยประมาณ
ผมได้มีโอกาสพาเเฟนไปเดินเล่นที่ ถนนคนเดินเชียงคานครับ ในคืนที่ไปนั้นคนจะน้อยหน่อยไม่เยอะ
ซึ่งผมกับเเฟนชอบเลย ไม่วุ่นวายมาก555 ก็ได้พากันเดินเล่นถ่ายรูป เเละหาของฝากไปฝากเพื่อนๆที่มหาลัยครับ
คืนนี้ เป็นคืนเเรกที่ไปนะครับ เราถ่ายรูปกันค่อนข้างน้อยครับ เพราะได้นอนกันเเค่4ชม ตั้งเเต่มาถึงที่บ้านครับ
พอเดินเหนื่อยๆก็หาที่พัก นั่งชิวชิว จิบเบียร์เย็นๆครับ เลยนึกขึ้นได้ว่าเคยมานั่งร้านนี้ชื่อร้าน ปล่อยเเสง
ผมไปร้านนี้มา2รอบเเล้ว เป็นกันเองมากครับ เเละเเล้วเราก็สั่งเบียร์วุ้นมาดริ้งกิ้ง
ผลลัพธ์ที่ได้คือ
เราสองคน นั่งอยู่ที่ร้านได้ซักพัก ประมาณ22.40น.เวลาโดยประมาณ ก็ได้เวลาเช๊คบิลกลับบ้านนอนครับ
พอออกจากร้าน สิ่งที่เห็นคือ
"ตัวเอง!! เดี่ยวก่อนนะ คนหายไปไหนกันหมด"