ผมอายุ 27 มีปมเรื่องครอบครัวแยกทางกัน แต่ผมรับได้ ไม่ได้คิดว่าตัวเองมีปัญหาอะไร ใช้ชีวิตคนเดียวตั้งแต่เด็ก
อยู่กับพ่อ แต่ตอนเด็กพ่อไม่ค่อยสนใจ ยืนด้วยลำแข็งตัวเอง คิดเองตัดสินใจเองทุกเรื่องตั้งแต่เด็กจนทำงาน
ผมเหมือนคนไม่ค่อยพูดคุยกับใคร เวลามีปัญหาอะไรผมมักเรียบเรียงมันออกมาไม่ถูก แต่ผมเข้าใจอยู่ในหัวของผม

และก็ขี้หลงขี้ลืม ไม่ถึง 10 นาทีผมก็ลืมไปแล้ว หรือ 2 วันก่อนผมจำไม่ได้ว่าผมไปไหนมา ทำอะไรเกิดอะไรขึ้นบ้าง
(แต่ก่อนผมไม่เป็น ความจำดีมาก) ผมรู้สึกว่าผมด้อยค่า ผมรู้สึกเหมือนเป็นคนเดียวในโลกที่ไม่มีใครคิดจะเข้าใจ หรือ รับฟังคำพูด ความรู้สึกของผม

ผมไม่รู้ว่าผมควรไปหาหมอมั้ย? ผมรู้ว่าผมมีปมอะไรในใจ แต่ผมก็ยอมรับมันได้อย่างเข้าใจและไม่ต่อต้านอะไร
ตอนนี้...ผมรู้สึกว่าผมเป็นตัวประหลาด ที่พูดคุยกับใครไม่รู้เรื่อง รู้สึกว่าไม่มีใครเข้าใจผม (แต่ผมเข้าใจทุกคน)
ในใจผมรู้สึกโดดเดียว ผมพยายามเปิดใจให้คนอื่นได้รับรู้ความรู้สึก และความคิดของผม แต่ก็ไม่มีใครเข้าใจผม

ผมเริ่มรู้สึกสับสนตัวเองว่าผมควรจะเป็นคนแบบไหนกันแน่? แล้วที่ผมเป็นอยู่ผมเป็นตัวของตัวเองรึเปล่า?
ที่ผมมีคำถามแบบนี้ เพราะผมมักโดนคำพูดที่ว่า "หัดทำตัว หรือ คิดแบบที่คนปกติเค้าทำกันบ้าง"

ถ้าผมควรไปหาจิตแพทย์ แนะนำผมทีนะครับว่าที่ไหน? ขอเรทด้วยก็ดีครับ
ขอบคุณครับ