จริงอยู่ว่า การร่วมมือกันด้านเศรษฐกิจAECนั้น จะทำให้เกิดการค้าที่เสรีขึ้น ต้นทุนจะได้ตํ่า ทรัพยากรจะได้ไหลเวียนถึงกันมากขึ้น ฯลฯ     แต่การร่วมมือเพื่อหวังผลในตัวเลขทางด้านเศฐกิจเพียงอย่างเดียวนั้นคงจะไปไม่รอด หากขาดความร่วมมือในด้านสังคม วัฒนธรรม และการเมือง ความมั่นคง ควบคู่ไปด้วย  เพราะตัวอย่างในการรวมตัวของคนในภูมิภาคอื่นที่ดูไปได้สวยในระยะแรก แต่สุดท้ายกลับล้มเหลว ก็มีให้เห็นเป็นบทเรียนกันมาแล้ว  ฉนั้นปชค.อาเซียนจึงต้องร่วมมือกันในด้านสังคม วัฒนธรรม และการเมือง ความมั่นคงด้วย  เพราะเศรษฐกิจ สังคม และการเมืองนั้นล้วนสัมพันธ์กันหมด ตัดออกจากกันไม่ได้ มันเอื้อต่อกัน เช่น เศรษฐกิจกิจจะดีได้โดย เพราะผู้คนทำมาหากินได้อย่างปลอดภัยและสงบสุข ก็ต้องมีการร่วมมือกันทางการเมืองที่ไร้ความขัดแย้ง มีชีวิตที่สันติสุขเสียกันเสียก่อน  ถึงจะทำมาหากินกันอย่างปลอดภัยและปกติสุข    และเมื่อสังคมมีความเอื้ออาทรต่อกัน ทุกคนสุขภาพจิตดี ปราศจากโรคภัยไข้เจ็บ มีวัฒนธรรมที่ดีคู่สังคม ปชช.มีความรู้ความสามารถ และปราศจากปัญหาสังคม  มันก็จะส่งผลให้เศรษฐกิจเดินหน้าไปอย่างไม่มีสะดุดนั่นเองครับ