ตัวผมก็ไม่ใช่ตำรวจ ไม่รู้ตื้นลึกหนาบางในรูปคดี แต่พอดีเห็นข้อสังเกต ก็เลยอยากวิเคราะห์อะไรดูบ้าง โดยเฉพาะกรณีค้ามนุษย์

ขอเกริ่นด้วยเรื่องที่ไม่ค่อยจะเกี่ยวหน่อยกรณีผู้อพยพเกาหลีเหนือ เป็นที่รู้กันว่า คนที่ออกมาจากเกาหลีเหนือไปเกาหลีใต้ จะต้องเดินทางผ่านหลายประเทสเพื่อมาไทย แล้วจึงส่งกลับเกาหลีใต้ บางที่หากมองแบบโลกสวยหน่อยคือเค้าหนีออกมากันเอง แต่ในความเป็นจริง มันมี "ขบวนการ" พาคนเหล่านี้มายังบ้านเราต่างหาก วึ่งทุกการดำเนินการต้องใช้เงิน อย่างดีก้เป็นเงินสนับสนุนจากเกาหลีใต้ ที่เลวร้ายก็มาจากเงินของผู้อพยพที่ดิ้นรนในการได้มาไม่ว่าจะค้าประเวณีหรือแม้กระทั่งยาเสพย์ติด จนแล้วจนรอดเราก้ไม่มองขบวนการพาชาวเกาหลีเหนือข้ามประเทศเป็นขบวนการค้ามนุษย์ นั่นเพราะเรามองในแง่หนึ่งที่เค้าหนีความลำบากไปสู่ชีวิตที่ดีกว่า

จากโมเดลเกาหลีเหนือ มาสู่กรณีอุยกู มันมีโมเดลเหมือนกันคือมีประเทศปลายทางที่พร้อมรอรับ และมีขบวนการพาคนเหมือนกัน ดังนั้นกรณีระเบิดราชประสงค์ ไม่ว่าเหตุจูงใจมาจากอะไร ไม่ว่าจะมาจากก่อการร้ายข้ามชาติ การลงมืออิสระของชาตินิยมเติร์กหัวรุนแรง หรือแม้แต่การตอบโต้ของขบวนการค้ามนุษย์ แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่ากรณีที่ไทยส่งตัวชาวอุยกูให้จีนแทนที่จะเป้นตุรกีนั้น มันเป้นการ "อัพราคา" ค่าดำเนินการ ลองนึกดูว่าหากประเทสไทยมีความเสี่ยง ที่จะโดนจับแล้วต้องส่งกลับจีน ราคาค่าเดินทางมันจะอัพแค่ไหน ยังไม่นับความน่าเชื่อถือของเครือข่ายพาคนมาอีก

ดังนั้นปัญหาการค้ามนุษย์ชาวอุยกู มันยังคงแก้ไม่ได้ ไม่ว่าไทยจะตั้งธงการแก้ปัญหาไว้อย่างไรก็ตาม เพราะหากไทยตั้งธงว่าส่งไปตุรกีหมด ไทยก็จะเป้นปลายทางการค้ามนุษย์ชาวอุยกูต่อไป หรือ ไทยตั้งธงว่าส่งกลับจีนหมด ไทยก็ยังคงเป็นทางผ่านไปมาเลเวียหรืออินโดนีเวียอยู่ดี ปัญหามันก็ยังจะดิ้นไปแบบนี้เสนอ เว้นเสียแต่ว่าตุรกีจะปฏิเสธการรับชาวอุยกุโดยสิ้นเชิง หรือทางจีนจะมีนโยบายต่ออุยกูดีขึ้นจนทำให้ชาวอุยกูอยากไปตุรกีน้อยลง