เราไม่เคยคิดว่าเราเป็นคนอ่อนแอ หรืออ่อนไหว หรืออ่อนโยนเลย จริงๆนะ
หรือพูดสิ่งที่ไม่ตรงกับใจเลยนะ
แต่พักนี้ เราดราม่ามาก กับเรื่องขี้ประติ๋วอีกแล้ว แบบ ดราม่าโลกแตก ท้อแท้ เครียด ซึม
มึนงงกับการไล่ตามความรู้สึก ที่ขึ้นๆลงๆหลากหลายอารมณ์ของตัวเองมาก
จนรู้สึกได้ว่า เราก่อกำแพงกั้นคนอื่นไปทั่ว ทั้งเพื่อนร่วมงาน เพื่อนร่วมเกมส์ (เป็นคนติดเกมส์ค่ะ)
เพื่อนทั่วๆไป หรือแม้กระทั่ง คนที่เรากำลังชอบเค้า -*- มันไม่ใช่แค่เลเยอร์แล้ว มันคือกำแพงเลยล่ะ
ในชีวิตจริง คนที่ไม่ได้รู้จักเราจริงๆ ไม่ได้สนิทจริงๆ จะไม่เห็นกำแพงฉากหน้าเหล่านั้นที่เราสร้างขึ้น
เราสามารถสร้างตัวตนขึ้นมาเหมือนนิสัยเรา แต่เปิดใจแค่ส่วนเดียวหรือเสี้ยวเดียว กับครอบครัวหรือเพื่อนสนิทบางที บางเรื่องก็เข้าไม่ถึง
เกือบเรียกได้ว่า แทบไม่มีใครรู้จักตัวตนที่แท้จริงของเราเลย แม้กระทั่งตัวเราเอง (หาเองยังไม่ค่อยจะเจอเลย บ่องตง)
โดยเฉพาะในแง่ของอารมณ์หรือสิ่งที่เรียกว่าความชอบ/ความรัก
จนเราเริ่มเซริทอ่านไปเรื่อย เรื่องการสร้างกำแพง จนไปพบ
Link
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
http://www.kiitdoo.com/10-%E0%B8%AD%E0%B8%A2%E0%B9%88%E0%B8%B2%E0%B8%87-%E0%B9%81%E0%B8%82%E0%B9%87%E0%B8%87%E0%B8%99%E0%B8%AD%E0%B8%81-%E0%B8%AD%E0%B9%88%E0%B8%AD%E0%B8%99%E0%B9%83%E0%B8%99/
คำว่าคนแข็งนอกอ่อนใน หรือปากไม่ค่อยตรงกับใจ (ซึน) มันเข้าเราทุกข้อเลย T T
เลยหาอ่านต่อไปเรื่อย ถึงเรื่อง การเป็นคนแข็งนอกอ่อนใน (เหมือนเพิ่งเริ่มจะรู้ตัวว่าตัวเองไม่ได้แข็งแกร่งทนลมทนฝน)
อย่างที่ตัวเองคิด ในแง่ของความรู้สึก แล้วเราก็ยิ่งแน่ใจ
จากกระทู้นี้
http://pantip.com/topic/30461428
จากบางความเห็นที่กล่าวว่า
จะมีบางมุมที่แสดงออกถึงความอ่อนโยน เวลาอยู่กับสัตว์ อยู่กับอะไรที่มันน่ารัก
โเวลาอยู่กับต้นไม้กะสัตว์ เราจะทะนุถนอมสิ่งเหล่านั้นมากๆ จริงๆ มากกว่าคนด้วยซ้ำ เราเบื่อผู้คน
โดยที่คนรอบตัวที่ไม่ใช่คนที่คุ้นเคย หรือเคยเห็นธาตุแท้เรามากพอ จะมองแค่ว่าเรา
ไม่ได้ใส่ใจ ไม่สนใจ ไม่ชอบ ห้าวๆลุยๆ เหมือนหญิงแกร่ง แข็งๆ ขรึมๆ ไม่แยแส ตัดใจวิ่งหนีไปไกลซะตั้งแต่แรก
เราก็เลยรู้ตัวเลยว่า ที่เราต้องการใครสักคน ที่รู้จักเราจากภายในก่อนที่จะเจอภายนอก นั้นอาจจะมาจากสาเหตุนี้ก็ได้
(โดยเฉพาะอย่างยิ่งในโลกโซเชียลมิเดีย ที่พบว่า เราสามารถแสดงตัวตนที่แท้จริง ที่ไม่ได้มีตำแหน่ง ฐานะ งาน เงิน
รูปร่าง หน้าตา องค์ประกอบโดยรวมมาเกี่ยวข้องเลย มีแต่นิสัยล้วนๆ มีแต่ความจริงในใจล้วนๆ เท่านั้น ที่พูดออกมา
ไม่ได้รู้ว่าเราเป็นใคร มาจากไหน รู้จักสิ่งที่เราแสดงออกจากตัวตนจริงๆข้างใน มืดมนก็มืดมน ร่าเริงก็ร่าเริง เรื่องมากก็มาก
เพราะไม่ได้รู้จักกัน)
มีวิธีแก้ไขการเป็นคนแบบนี้ไหมคะ มันเริ่มแย่ตั้งแต่เราดันเริ่มจะผูกสองโลกเข้าด้วยกัน โลกความจริง กับโลกโซเชียล
ที่เราไม่รู้จะแสดงตัวตนแบบไหนไปให้เค้ากันแน่ เพราะมันก็คือเราทั้งหมดเลย (ดันซึนเองด้วยไง เยี่ยม)
กล้าจีบคนอื่นก่อน จริงจัง ตั้งใจ ลองเปิดประตูให้คนแบบที่ชอบแต่ดันไปเปิดไว้บนยอดหอคอย ที่ตัวเองก็กลัวไม่กล้าขึ้นไป 555 (ตลก)
พอเค้าไม่รู้เรื่อง ตัวเองก็เริ่มกั้นกำแพงไว้ให้เค้าปีน พอเค้าไม่ปีนก็ งอแงโวยวาย ดราม่า (กวนตีนป่ะล่ะ แถวบ้านเรียกคิดเองเออเอง)
มันไม่ได้ช่วยให้เข้าใจง่ายเลย ไม่ว่าจะเป็นทั้งคนอื่น ทั้งตัวเอง มันต่อต้านและสวนทาง ย้อนแย้งกันเกินไป
ยิ่งในการแสดงความรัก เราแสดงไม่เก่งเอาซะเลย เราไม่รู้ว่าเราควรทำแค่ไหน เราควรเรียกร้องหรือต้องการแค่ไหนถึงพอดี T T
แบบนี้ใช่ไหมที่เค้าเรียกเยอะแล้วยังจะซึน ง่อว์ว์ว์ เนี่ยค่ะกะลังปัญหาชีวิตเลยค่ะ เพิ่งรู้ด้วยว่าชีวิตจริงๆนอกโลกโซเชียล
ตัวเองเป็นพวกซึนง่ะ บางทีเราไม่ได้พูดอย่างที่ใจคิดซะทั้งหมดหรอกค่ะ เพราะอยู่กับการที่พูดไม่ได้มานานๆ
บ่อยๆเข้า สังคมมันกล่อมเกลาเอง ว่าควรแสดงออกยังไงกับคนแบบไหน อย่างไง
แทกสุขภาพจิตไปละกันนะ เราไม่ค่อยปริปากเรื่องลำบากใจของตัวเองให้แม้กระทั่งครอบครัว
หรือคนสนิทด้วยซ้ำค่ะ เราจะพยายามแก้มันเอง
จนบางทียิ่งแก้มันยิ่งยุ่ง ยิ่งรุงรัง โดยเฉพาะเรื่องความรู้สึกอ่ะค่ะ T^T
คนแข็งนอกอ่อนใน ปากไม่ตรงกับใจ มีบ้างไหมที่ไม่รู้ตัวว่าเป็น?
หรือพูดสิ่งที่ไม่ตรงกับใจเลยนะ
แต่พักนี้ เราดราม่ามาก กับเรื่องขี้ประติ๋วอีกแล้ว แบบ ดราม่าโลกแตก ท้อแท้ เครียด ซึม
มึนงงกับการไล่ตามความรู้สึก ที่ขึ้นๆลงๆหลากหลายอารมณ์ของตัวเองมาก
จนรู้สึกได้ว่า เราก่อกำแพงกั้นคนอื่นไปทั่ว ทั้งเพื่อนร่วมงาน เพื่อนร่วมเกมส์ (เป็นคนติดเกมส์ค่ะ)
เพื่อนทั่วๆไป หรือแม้กระทั่ง คนที่เรากำลังชอบเค้า -*- มันไม่ใช่แค่เลเยอร์แล้ว มันคือกำแพงเลยล่ะ
ในชีวิตจริง คนที่ไม่ได้รู้จักเราจริงๆ ไม่ได้สนิทจริงๆ จะไม่เห็นกำแพงฉากหน้าเหล่านั้นที่เราสร้างขึ้น
เราสามารถสร้างตัวตนขึ้นมาเหมือนนิสัยเรา แต่เปิดใจแค่ส่วนเดียวหรือเสี้ยวเดียว กับครอบครัวหรือเพื่อนสนิทบางที บางเรื่องก็เข้าไม่ถึง
เกือบเรียกได้ว่า แทบไม่มีใครรู้จักตัวตนที่แท้จริงของเราเลย แม้กระทั่งตัวเราเอง (หาเองยังไม่ค่อยจะเจอเลย บ่องตง)
โดยเฉพาะในแง่ของอารมณ์หรือสิ่งที่เรียกว่าความชอบ/ความรัก
จนเราเริ่มเซริทอ่านไปเรื่อย เรื่องการสร้างกำแพง จนไปพบ
Link
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
คำว่าคนแข็งนอกอ่อนใน หรือปากไม่ค่อยตรงกับใจ (ซึน) มันเข้าเราทุกข้อเลย T T
เลยหาอ่านต่อไปเรื่อย ถึงเรื่อง การเป็นคนแข็งนอกอ่อนใน (เหมือนเพิ่งเริ่มจะรู้ตัวว่าตัวเองไม่ได้แข็งแกร่งทนลมทนฝน)
อย่างที่ตัวเองคิด ในแง่ของความรู้สึก แล้วเราก็ยิ่งแน่ใจ
จากกระทู้นี้ http://pantip.com/topic/30461428
จากบางความเห็นที่กล่าวว่า
จะมีบางมุมที่แสดงออกถึงความอ่อนโยน เวลาอยู่กับสัตว์ อยู่กับอะไรที่มันน่ารัก
โเวลาอยู่กับต้นไม้กะสัตว์ เราจะทะนุถนอมสิ่งเหล่านั้นมากๆ จริงๆ มากกว่าคนด้วยซ้ำ เราเบื่อผู้คน
โดยที่คนรอบตัวที่ไม่ใช่คนที่คุ้นเคย หรือเคยเห็นธาตุแท้เรามากพอ จะมองแค่ว่าเรา
ไม่ได้ใส่ใจ ไม่สนใจ ไม่ชอบ ห้าวๆลุยๆ เหมือนหญิงแกร่ง แข็งๆ ขรึมๆ ไม่แยแส ตัดใจวิ่งหนีไปไกลซะตั้งแต่แรก
เราก็เลยรู้ตัวเลยว่า ที่เราต้องการใครสักคน ที่รู้จักเราจากภายในก่อนที่จะเจอภายนอก นั้นอาจจะมาจากสาเหตุนี้ก็ได้
(โดยเฉพาะอย่างยิ่งในโลกโซเชียลมิเดีย ที่พบว่า เราสามารถแสดงตัวตนที่แท้จริง ที่ไม่ได้มีตำแหน่ง ฐานะ งาน เงิน
รูปร่าง หน้าตา องค์ประกอบโดยรวมมาเกี่ยวข้องเลย มีแต่นิสัยล้วนๆ มีแต่ความจริงในใจล้วนๆ เท่านั้น ที่พูดออกมา
ไม่ได้รู้ว่าเราเป็นใคร มาจากไหน รู้จักสิ่งที่เราแสดงออกจากตัวตนจริงๆข้างใน มืดมนก็มืดมน ร่าเริงก็ร่าเริง เรื่องมากก็มาก
เพราะไม่ได้รู้จักกัน)
มีวิธีแก้ไขการเป็นคนแบบนี้ไหมคะ มันเริ่มแย่ตั้งแต่เราดันเริ่มจะผูกสองโลกเข้าด้วยกัน โลกความจริง กับโลกโซเชียล
ที่เราไม่รู้จะแสดงตัวตนแบบไหนไปให้เค้ากันแน่ เพราะมันก็คือเราทั้งหมดเลย (ดันซึนเองด้วยไง เยี่ยม)
กล้าจีบคนอื่นก่อน จริงจัง ตั้งใจ ลองเปิดประตูให้คนแบบที่ชอบแต่ดันไปเปิดไว้บนยอดหอคอย ที่ตัวเองก็กลัวไม่กล้าขึ้นไป 555 (ตลก)
พอเค้าไม่รู้เรื่อง ตัวเองก็เริ่มกั้นกำแพงไว้ให้เค้าปีน พอเค้าไม่ปีนก็ งอแงโวยวาย ดราม่า (กวนตีนป่ะล่ะ แถวบ้านเรียกคิดเองเออเอง)
มันไม่ได้ช่วยให้เข้าใจง่ายเลย ไม่ว่าจะเป็นทั้งคนอื่น ทั้งตัวเอง มันต่อต้านและสวนทาง ย้อนแย้งกันเกินไป
ยิ่งในการแสดงความรัก เราแสดงไม่เก่งเอาซะเลย เราไม่รู้ว่าเราควรทำแค่ไหน เราควรเรียกร้องหรือต้องการแค่ไหนถึงพอดี T T
แบบนี้ใช่ไหมที่เค้าเรียกเยอะแล้วยังจะซึน ง่อว์ว์ว์ เนี่ยค่ะกะลังปัญหาชีวิตเลยค่ะ เพิ่งรู้ด้วยว่าชีวิตจริงๆนอกโลกโซเชียล
ตัวเองเป็นพวกซึนง่ะ บางทีเราไม่ได้พูดอย่างที่ใจคิดซะทั้งหมดหรอกค่ะ เพราะอยู่กับการที่พูดไม่ได้มานานๆ
บ่อยๆเข้า สังคมมันกล่อมเกลาเอง ว่าควรแสดงออกยังไงกับคนแบบไหน อย่างไง
แทกสุขภาพจิตไปละกันนะ เราไม่ค่อยปริปากเรื่องลำบากใจของตัวเองให้แม้กระทั่งครอบครัว
หรือคนสนิทด้วยซ้ำค่ะ เราจะพยายามแก้มันเอง
จนบางทียิ่งแก้มันยิ่งยุ่ง ยิ่งรุงรัง โดยเฉพาะเรื่องความรู้สึกอ่ะค่ะ T^T