ผมสงสัยคับ ว่าผมบ้าหรือเปล่า
ทำไมผมคิดอะไรแบบนี้ ไม่เหมือนคนอื่น แล้วผมคิดผิดหรือถูกคับ
คือผมมี ความเข้าใจว่า
มนุษย์ทุกคน ที่ไม่ปฏิบัติ คือ เกิดมาตายฟรีคับ ปล่อยให้จิตใจล่องลอย ไปกับ อดีต อนาคต เป็นเรื่องไร้สาระที่ แก้ไขไม่ได้ และ ยังไม่เกิดขึ้น
ตั้งแต่ ทารก โต ทำงาน แก่ สุดท้ายตาย แล้วได้อะไร
ความสุข ความทุกข์ ความเศร้า ความเจ็บป่วย ความทุกอย่าง ที่มนุษย์บัญญัติขึ้นมาตามอาการ ทุกอย่างมันแค่ สิ่งชั่วคราว สุดท้ายหายไปเกลี้ยงตอนตาย
ร่างกายมนุษย์ก็แค่ รองรับ สิ่งที่เรียก จิต หรือ ว่า ตัวผู้รู้ ถ้ามนุษย์ ไม่มีตัวนี้ ก็เป็นแค่ร่างกายเหมือนซอมบี้
จิต ก็คือ ผู้รู้
ถ้าผู้รู้ อยู่โดดๆ โดยไม่มีร่างกายก็ไม่สามารถรับรู้อะไรได้
ร่างกายจึงถูกสร้างมาเพื่อรองรับ จิต และ สมองนั่นเป็น ตัวสั่งการร่างกาย ให้สามารถเห็น สัมผัส
แต่จิต เป็นตัวเรียนรู้ หลังจากที่ เห็น และ สัมผัส จนเกิดอารมณ์ หลายอย่างมากมาย ที่ มากระทบ ต่อ ร่างกาย
จนเกิดเป็นความรู้สึกขึ้น และความรู้สึกที่เกิดขึ้น เราจ้องดูมัน ไม่นานมันก็หายไป แล้วก็ไปรับรู้สิ่งใหม่ แล้วก็หายไป
คือ ไม่มีอะไรยั่งยืนเลยสักนิดเดียว ถ้าเราลองตามไปเรื่อยๆ สุดท้ายจนมาถึงวันนี้ เราก็ยังหาสิ่งแน่นอนไม่ได้
ทุกคนกำลังเดินไปหาความตาย แต่จะมีกี่คนที่รู้จิงๆ ว่าเรากำลังเดินไปหาความตาย ใช้ชีวิตอย่างไม่ประมาท
แล้ว ชีวิตคนเราดิ้นรนกันก็เพื่อเอาชีวิตตัวเองให้รอดไปใช้ในวันข้างหน้า แม้ว่าจะประสำความสำเร็จกันสักเพียงใด ความรู้สึกเหล่านั้น ก็ไม่สามารถทำให้เรา มีชีวิตยืนยาวไปมากกว่า อายุขัยของมนุษย์
แล้วมนุษย์ทุกวันนี้ เสแสร้งใส่กันและกัน กินเหล้าเมายากันทุกวัน งานบวชก็พิธีเยอะมากมาย งานแต่งก็พิธีเยอะมากมาย ต้องมีวงดนตรี ต้องยิ่งใหญ่
สิ้นเปลืองเงินทองมากมาย ได้ไม่คุ้มเสีย แค่ก็ยังทำ เพราะ ความไม่อยากน้อยหน้าคนในหมู่บ้าน หรือ ค่านิยมผิดๆ
สิ่งพวกนั้นไม่สามารถ ลดละ กิเลส ได้เลยแม้แต่น้อย มิหน่ำซ้ำยังพอกพูน กิเลส ให้หนาเข้าไปอีก
คือ สงสัยว่า พวกเค้าไม่เข้าใจเลยหรอ สิ่งต่างๆที่ทำ หรือ วิถีชีวิตของตัวเองเนี่ย มันทำให้กิเลสหนาขึ้น แล้วพวกเค้าไม่รู้ตัวเลยหรอว่า
กิเลสหนาขึ้น มันต้องหยุดได้แล้ว
เหมือนแบบ จิง จิง แล้ว เราเกิดมาทำไม หน้าที่ที่เราเกิด ต้องมาเรียน ต้องหางานดีดีทำ ต้องมีแฟนดีดี ครอบครัวดีดี ต้องรวยพันล้าน มีรถหรูๆขับ ต้องเที่ยวรอบโลก ยังงี้หรอ แล้วก็ตายจากกันเนี่ยนะ แบบนี้อ่ะนะ เราเกิดมาแค่นี้อ่ะนะ นี่น่ะหรอชีวิตมนุษย์ มีแค่นี้หรอ มนุษย์ทำได้แค่นี้จิงๆหรอ
ไปดูหนัง โหยสนุก มันส์ตื่นเต้น พอผ่านไปอาทิตย์หนึ่ง ความรู้สึกนั้นหายไปหม๊ด 555 ตลก ความสุขชั่วครู่ ชั่วคราว จิงๆ 5555
แต่สิ่งที่ผมรู้คือ ทุกสิ่งทุกอย่างไม่สำคัญ เท่ากับ ร่างกายตัวเอง
งาน เงิน ครอบครัว ความรัก เป็นสิ่งที่ขาดไม่ได้ในโลก ณ ตอนนี้ แต่มันก็ไม่สำคัญเท่า ร่างกายและจิตใจเรา
ถ้าคุณเหลือตัวคนเดียวในโลก แล้วคุณกำลังจะตายวันนี้ มีคนเอาเงินมาให้คุณ 1000 ล้าน บอกให้คุณใช้แค่คนเดียว ห้ามบริจาค หรือ ให้คนอื่น
คุณยังจะเอามันไหม ถ้าเอามาแล้วคุณเอาไปทำไรได้ เห็นไหมมันไม่สำคัญเลยนะ
เนี่ยความคิดผม ผมเป็นบ้าอะไรหรือเปล่า คิดแบบนี้ สวนทางกับทางโลก
สงสัยคับ ว่าความคิดของผม มันอะไรกัน ยิ่งอยู่ยิ่งเห็นความไม่เที่ยง
ทำไมผมคิดอะไรแบบนี้ ไม่เหมือนคนอื่น แล้วผมคิดผิดหรือถูกคับ
คือผมมี ความเข้าใจว่า
มนุษย์ทุกคน ที่ไม่ปฏิบัติ คือ เกิดมาตายฟรีคับ ปล่อยให้จิตใจล่องลอย ไปกับ อดีต อนาคต เป็นเรื่องไร้สาระที่ แก้ไขไม่ได้ และ ยังไม่เกิดขึ้น
ตั้งแต่ ทารก โต ทำงาน แก่ สุดท้ายตาย แล้วได้อะไร
ความสุข ความทุกข์ ความเศร้า ความเจ็บป่วย ความทุกอย่าง ที่มนุษย์บัญญัติขึ้นมาตามอาการ ทุกอย่างมันแค่ สิ่งชั่วคราว สุดท้ายหายไปเกลี้ยงตอนตาย
ร่างกายมนุษย์ก็แค่ รองรับ สิ่งที่เรียก จิต หรือ ว่า ตัวผู้รู้ ถ้ามนุษย์ ไม่มีตัวนี้ ก็เป็นแค่ร่างกายเหมือนซอมบี้
จิต ก็คือ ผู้รู้
ถ้าผู้รู้ อยู่โดดๆ โดยไม่มีร่างกายก็ไม่สามารถรับรู้อะไรได้
ร่างกายจึงถูกสร้างมาเพื่อรองรับ จิต และ สมองนั่นเป็น ตัวสั่งการร่างกาย ให้สามารถเห็น สัมผัส
แต่จิต เป็นตัวเรียนรู้ หลังจากที่ เห็น และ สัมผัส จนเกิดอารมณ์ หลายอย่างมากมาย ที่ มากระทบ ต่อ ร่างกาย
จนเกิดเป็นความรู้สึกขึ้น และความรู้สึกที่เกิดขึ้น เราจ้องดูมัน ไม่นานมันก็หายไป แล้วก็ไปรับรู้สิ่งใหม่ แล้วก็หายไป
คือ ไม่มีอะไรยั่งยืนเลยสักนิดเดียว ถ้าเราลองตามไปเรื่อยๆ สุดท้ายจนมาถึงวันนี้ เราก็ยังหาสิ่งแน่นอนไม่ได้
ทุกคนกำลังเดินไปหาความตาย แต่จะมีกี่คนที่รู้จิงๆ ว่าเรากำลังเดินไปหาความตาย ใช้ชีวิตอย่างไม่ประมาท
แล้ว ชีวิตคนเราดิ้นรนกันก็เพื่อเอาชีวิตตัวเองให้รอดไปใช้ในวันข้างหน้า แม้ว่าจะประสำความสำเร็จกันสักเพียงใด ความรู้สึกเหล่านั้น ก็ไม่สามารถทำให้เรา มีชีวิตยืนยาวไปมากกว่า อายุขัยของมนุษย์
แล้วมนุษย์ทุกวันนี้ เสแสร้งใส่กันและกัน กินเหล้าเมายากันทุกวัน งานบวชก็พิธีเยอะมากมาย งานแต่งก็พิธีเยอะมากมาย ต้องมีวงดนตรี ต้องยิ่งใหญ่
สิ้นเปลืองเงินทองมากมาย ได้ไม่คุ้มเสีย แค่ก็ยังทำ เพราะ ความไม่อยากน้อยหน้าคนในหมู่บ้าน หรือ ค่านิยมผิดๆ
สิ่งพวกนั้นไม่สามารถ ลดละ กิเลส ได้เลยแม้แต่น้อย มิหน่ำซ้ำยังพอกพูน กิเลส ให้หนาเข้าไปอีก
คือ สงสัยว่า พวกเค้าไม่เข้าใจเลยหรอ สิ่งต่างๆที่ทำ หรือ วิถีชีวิตของตัวเองเนี่ย มันทำให้กิเลสหนาขึ้น แล้วพวกเค้าไม่รู้ตัวเลยหรอว่า
กิเลสหนาขึ้น มันต้องหยุดได้แล้ว
เหมือนแบบ จิง จิง แล้ว เราเกิดมาทำไม หน้าที่ที่เราเกิด ต้องมาเรียน ต้องหางานดีดีทำ ต้องมีแฟนดีดี ครอบครัวดีดี ต้องรวยพันล้าน มีรถหรูๆขับ ต้องเที่ยวรอบโลก ยังงี้หรอ แล้วก็ตายจากกันเนี่ยนะ แบบนี้อ่ะนะ เราเกิดมาแค่นี้อ่ะนะ นี่น่ะหรอชีวิตมนุษย์ มีแค่นี้หรอ มนุษย์ทำได้แค่นี้จิงๆหรอ
ไปดูหนัง โหยสนุก มันส์ตื่นเต้น พอผ่านไปอาทิตย์หนึ่ง ความรู้สึกนั้นหายไปหม๊ด 555 ตลก ความสุขชั่วครู่ ชั่วคราว จิงๆ 5555
แต่สิ่งที่ผมรู้คือ ทุกสิ่งทุกอย่างไม่สำคัญ เท่ากับ ร่างกายตัวเอง
งาน เงิน ครอบครัว ความรัก เป็นสิ่งที่ขาดไม่ได้ในโลก ณ ตอนนี้ แต่มันก็ไม่สำคัญเท่า ร่างกายและจิตใจเรา
ถ้าคุณเหลือตัวคนเดียวในโลก แล้วคุณกำลังจะตายวันนี้ มีคนเอาเงินมาให้คุณ 1000 ล้าน บอกให้คุณใช้แค่คนเดียว ห้ามบริจาค หรือ ให้คนอื่น
คุณยังจะเอามันไหม ถ้าเอามาแล้วคุณเอาไปทำไรได้ เห็นไหมมันไม่สำคัญเลยนะ
เนี่ยความคิดผม ผมเป็นบ้าอะไรหรือเปล่า คิดแบบนี้ สวนทางกับทางโลก