ขออนุญาตใช้พื้นที่ของพันทิปให้ผมระบายความผิดบาปที่ผมได้ทำไปและไม่เคยบอกใคร

เรื่องนี้มันเกิดขึ้นมาเมื่อ 21 ปีที่แล้ว สมัยผมเรียนชั้นประถมปีที่สามในรร.แห่งหนึ่งในจ.ชลบุรี


วันนั้นเป็นวันเปิดเทอมวันแรก

มีคุณครูฝึกสอนมาใหม่มาประจำห้องผม

ธรรมดาของเด็กวัยคะนอง เรามักจะ"ลองของ"ครูอยู่เสมอๆ

ทั้งการถามคำถามยากๆ

คุยหรือแอบเอาขนมเข้าไปกินในห้องเรียน


แต่เรื่องนั้นยังไม่ร้ายเเรงเท่าเรื่องที่ผมได้ทำลงไป. และยังเป็นตราบาปมาจนทุกวันนี้

วันนั้นผมเห็นครูนั่งอยู่ในห้องพักครูพร้อมการบ้านเป็นตั้งๆ

ครูดูกระวนกระวายมากๆ

ผมจึงขออนุญาตเข้าไปในห้องพักครู

สอบถามได้ใจความว่าคุณครูทำปากกาแดงหาย เลยตรวจการบ้านไม่ได้

ไหนจะต้องตรวจข้อสอบ objective ส่งครูใหญ่อีก


ผมจึงอาสาช่วยหาอยู่สักยี่สิบนาทีได้

สุดท้ายผมก็หาเจอ แต่ด้วยความแสบของผมผมเก็บมันไว้ในกระเป๋ากางเกง

และบอกคุณครูว่าผมก็หาไม่เจอ

สีหน้าของครูดูเศร้าศร้อยมาก

แต่ผมแอบฮา คิดว่าคราวนี้ลองของสำเร็จ


วันนั้นเป็นวันศุกร์ผมก็กลับไปวิ่งเล่นกับเพื่อนข้างบ้านตามปกติ

จนวันจันทร์ คุณครูฝึกสอนท่านนั้นก็ไม่มา

คุณครูใหญ่บอกว่าคุณครูท่านนั้นลาออกไปแล้ว

ให้เหตุผลว่าตัวเองไม่สามารถเป็นครูที่ดีได้อีกแล้ว

ผมได้แต่เสียใจ เพราะต้นเหตุของเรื่องทั้งหมดเป็นผมเอง


แม้เวลาจะผ่านไปฟกว่า 21 ปีแล้ว แต่ตราบาปนี้ยังคงกัดกร่อนในใจของผม

ผมขอใช้พื้นที่ตรงนี้สารภาพที่ผมเอาปากกาของครูไปด้วยความคึกคะนอง

ผมไม่คิดว่าการกระทำของผมจะทำให้ครูต้องยุติอาชีพของครู


ผมขอโทษครับ "คุณครูวันเพ็ญ"