เมื่อคนเขียนนวนิยาย อยากเล่าเรื่องเที่ยวของตัวเอง

บทที่ 1

สภาพการจราจรบนถนนกำแพงเพชร 2 ในค่ำคืนของวันที่ 30 เมษายน คราคร่ำด้วยยวดยานหลากหลาย
แสงไฟสีแดงจากท้ายรถคันหน้าเป็นประกายพริบพราย เสียงวิทยุภายในรถส่งเสียงเจี้อยแจ้ว ระคนกับเสียงถอนหายใจของคนที่นั่งอยู่ด้านหน้า

“ถ้ามิเตอร์ถึง 120 ผมว่าพี่ลงเดินจะดีกว่านะ”

คนที่นั่งอยู่เบาะหลังจึงชโงกมองตัวเลข ‘113’ บาท ความลังเลเกิดขึ้นในทันที แม้จะมีเวลาเหลือพอที่จะรอ
แต่จะคาดเดาได้แค่ไหนกับสภาพการจราจรในกรุงเทพมหานครกับวันหยุดยาวต่อเนื่องเช่นนี้
เสียงรถมอเตร์ไซรับจ้างวิ่งผ่านไปคันแล้วคันเล่า ผู้โดยสารด้านหลังล้วนมีจุดหมายเดียวกันกับเธอ

“งั้นลงตรงนี้แหละค่ะ”

ทันทีที่เปิดประตูรถก้าวลงไปยืนบนฟุตบาท ความหนักอึ้งจากเป้ด้านหลังก็ย้ำเตือนที่น้ำหนักที่กำลังแบกอยู่
กับระยะทางที่ไกลพอสมควร

“เอาน่า…ไม่ไกลเท่าไรหรอกแค่นี้เอง”

หญิงสาวปลอบใจตัวเอง พร้อมกับก้าวเดินไปข้างหน้า…ทริปเดินทางเพียงลำพังสู่เมืองเล็กๆริมชายโขง
ที่หัวใจปรารถนาจะไปเยือนสักครั้งในชีวิต กำลังจะเริ่มต้นขึ้น

‘เชียงคาน’

แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่