ผมโดนดูถูกจากป้าอยู่เสมอ  ซึ่งป้าคนนี้เป็นพี่สาวของแม่แท้ๆ    เขาใช้ผมไม่ได้ดั่งใจก็จะด่าตลอด  ด่าหยาบคายมากเลย   ผมไม่ชอบ  ด่าไปถึงพ่อแม่เลย  ผมจึงไม่อยากมาบ้านป้าเท่าไหร่ บ้านอยู่ใกล้กันแท้ๆ แต่มาเพราะยาย(ป้าไม่มีแฟนอยู่บ้านกับตายายผม) ล่าสุดป้าให้ผมไปสอยมะม่วง  ผมไม่เคยทำมาก่อนจึงสอยแล้วมันตกมาแตก  ก็โดนด่าเลย   " ทำอะไรไม่เคยเป็นเหมือนแม่เลย " และนี่ไม่ใช่ครั้งเดียว  แต่ด่าหลายครั้ง  
                      
                             วันหนึ่งไปตลาดกับป้า  ผมก็ไม่ได้อยากไปนักหรอกครับ  แต่โดนบังคับเพราะป้าไปบอกยาย  ยายก็บอกให้ไป  ระหว่างที่ถอยรถ   อออจากบ้าน  แล้วมีรถผ่านมาพอดี  ป้าก็โมโหว่า " ขี้เกียจเหมือนแม่เลย  กูใช้อะไรไม่เคยได้ "  ทั้งๆที่ป้าไม่ได้บอกให้ดู  ผมไม่ชอบเลยที่ต้องพาดพิงไปถึงแม่  อะไรก็ว่าไปถึงแม่  ผมไปซื้อน้ำหวานมาดื่ม  " ป้าก็บอกว่าสุรุ่ยสุร่ายเหมือนแม่เลยนะ " มีอีกหลายอย่างครับ  พูดวันนี้คงไม่จบ  ผมไม่ชอบเลยที่ต้องพาดพิงไปถึงแม่  อะไรก็ว่าไปถึงแม่ จะรวมคำที่พาดพิงไปถึงแม่ให้ฟังครับ  มี " ขี้เกียจเหมือนแม่เลย   ทำอะไรไม่เคยเป็นเหมือนแม่เลย  เลวเหมือนแม่เลย  สุรุ่ยสุร่ายเหมือนแม่เลย สะเพร่าเหมือนแม่เลย"  อะไรก็มาลงที่แม่ผมตลอด   ให้แม่ผมไปซื้อของเดี๋ยวก็ซื้ออันนั้นมาก็ไม่ถูกใจ  เคยให้แม่ไปซื้อมะเขือเทศ  แม่ซื้อมาให้  มันมีมะเขือเทศเน่าติดมาลูกหนึ่ง  ก็ด่าตาบอดหรือถึงได้เลือกมา  มันเน่า ไม่เห็นหรือ "  ทั้งๆที่ทำไมไม่ไปซื้อเอง แม่ผมไปซื้อของมาทุกครั้งต้องโดนด่า    จะว่าไปยายผมก็รักป้ามากกว่าแม่ด้วยครับ  ลำเอียง  ยายไม่ค่อยชอบแม่  แล้วก็มาพาลลงกับผมเหมือนกัน  ยายจะยกสมบัติให้ป้าคนเดียว    ผมไม่อยากได้สมบัติอะไรทั้งนั้น  ผมพยายามกัดฟันทนฟัง  เรื่องอะไรที่แม่ทำผิดก็มาด่าลงที่ผม  ผมไม่ชอบเลยและอุดอัดใจมากด้วยที่ต้องมาอยู่กับสังคมแบบนี้  ซึ่งผมว่าแม่ผมก็ไม่ได้มีข้อเสียอะไร  ผมอยากจะพูดเรื่องนี้กับแม่  แต่ไม่กล้ากลัวแม่จะเสียใจ  วันนี้ผมทนไม่ไหวครับ  เขาพูดถึงแม่ผม  ด่าแม่ผมหยาบคายมาก  ผมเก็บไว้คนเดียวไม่ไหวแล้วครับ  น้ำตาไหลนองแก้มทุกวัน  แม่ผมไปทำอะไรให้ป้าเกลียดนักหนา   ยายก็พลอยเป็นไปกับป้าด้วย  เหลือแต่ตาซึ่งไม่สามารถพูดทัดทานอะไรได้  เพราะจะโดนด่ากลับมาครับ

ผมอยากถามผู้อ่านทุกคนว่า  ถ้าคุณเป็นผมคุณจะทำอย่างไรครับ