สวัสดีค่ะ
ถึงจะจั่วหัวว่าพาสำรวจ ชินจูกุ นิโจวเมะ ก็เถอะ แต่ความจริงก็ไม่มีรูปอะไรมากเท่าไร ขอโทษไว้ก่อนเลยนะคะ
(รูปทั้งหมด ถ่ายจากมือถือ เบลอบ้าง มัวบ้างตามประสา อย่าว่ากันนะ )
ชินจุกุ นิโจวเมะ คือสถานที่ที่รวมบาร์ ร้านนั่งดื่ม เป็นสถานที่พบปะของกลุ่มคนที่รักเพศเดียวกัน ทั้งเกย์ ไบ เลส
กระทู้นี้จะมาเล่าประสบการณ์ และเกร็ดเล็กน้อยเกี่ยวกับเลส ที่ญี่ปุ่นให้ฟังค่ะ
อาจจะมีเรื่องของคุณผู้หญิงซะเยอะ ขออภัยคุณผู้ชายด้วยนะคะ
เดินจากสถานีใหญ่ JR ชินจูกุ หรือ Metro ชินจูกุซังโจวเมะ มาไม่ไกล ประมาณ 10-15 นาที
เมื่อมาถึงจะเห็นป้าย สัญลักษณ์ แสดงเอกลักษณ์ที่ชัดเจนของย่านนี้ ติดไว้บนตึกอย่างเด่นชัด
'หมั่นตรวจ HIV ให้สม่ำเสมอกันเถอะ'
ถ้ามาวันธรรมดา ที่ไม่ใช่คืนวัน ศุกร์ - เสาร์ จะเงียบมาก
และถึงแม้จะมาวันที่กล่าวไว้ด้านบนก็ตามที
เป็นย่านที่ไม่ครื้นเครงเหมือนย่านอื่น ค่อนข้างเงียบเชียบทีเดียวหล่ะ
ร้านต่างๆที่นี่ บางร้านก็เปิดตั้งแต่เย็น 17.00 แล้ว
แต่หลายๆร้าน จะเปิด และเริ่มครื้นเครง ประมาณ 20-21.00 เป็นต้นไป
และปิดประมาณ 12.00 - 1.00 ค่ะ (เวลารถไฟขบวนสุดท้าย)
หากศุกร์ เสาร์ หลายๆร้านจะเปิดถึง 5.00 (เวลารถไฟขบวนแรก)
ย่านนี้ก็ไม่มืดซะทีเดียวนะคะ แต่เพราะมือถือเลยค่ะ ที่ภาพออกมามืดไป
ร้านรวงที่จะเป็นแบบ แบ่งพื้นที่กันใช้ อย่างเช่นตึกหนึ่ง ประตูห้องด้านล่าง ของร้าน A ข้างๆมีบันไดขึ้นไปชั้นสอง เป็นของร้าน B
รึในตึกเดียวกัน จะมีเพียงประตูที่เหมือนห้องในอพาทเมนต์เรียงกัน แต่ละประตู ก็จะมีชื่อร้านติดอยู่ เปิดประตูเข้าไปก็จะเป็นร้านเลยค่ะ
หน้าประตูต่างๆจะมีป้ายร้านบอก
ประเภทของร้านที่นี่ แบ่งหลักๆเลยสามอย่าง
男子バー ร้านสำหรับลูกค้าผู้ชายเท่านั้น
女子バー ร้านสำหรับลูกค้าผู้หญิงเท่านั้น
ミックスバー รับได้หมดตามชื่อ
สไตล์แต่ละร้านก็มีหลายอย่างทั้ง
บาร์ - ร้านเล็กๆ นั่งดื่มหน้าเคาท์เตอร์ ที่นั่งในร้านจะมีประมาณ 8-15 ที่ เล็กมากค่ะ
บาร์กึ่งผับ - มีทั้งส่วนนั่งดื่มหน้าเคาท์เตอร์ และพื้นที่ให้ยืนดื่ม/เต้น
บาร์ยืนดื่ม - ในร้านจะขายเครื่องดื่ม มีเคาท์เตอร์ยืนในร้านไม่กี่ที่ แล้วจะมีโต๊ะสำหรับวางเครื่องดื่มตั้งหน้าร้าน
ผับ - ไม่เคยเข้าค่ะ
แต่จากการหาข้อมูลดู พบว่าคล้ายๆบาร์กึ่งผับ แต่เน้นพื้นที่เต้นเสียมากกว่า
ร้านขายของ/เครื่องมือ/วิดีโอ - อืมมม อย่างนั้นหล่ะเนอะ แต่ก็เน้นของเฉพาะทางล่ะค่ะ เดินผ่านหน้าร้านอย่างเดียวค่าา ที่เห็นคือมีประมาณ 1-2 ร้าน
ราคาเครื่องดื่ม ค่าใช้จ่ายของที่นี่ จะใกล้เคียงกัน
ถ้าเป็นร้านบาร์ แทบทุกร้านจะมีเก็บ ’ค่านั่ง’ เมื่อเข้าไปนั่งแล้ว ตอนเก็บเงินจะมีค่านี้อยู่ในบิล ราคาประมาณ 500 เยนค่ะ
ราคาโดยประมาณที่ไปเดินดูหน้าร้าน
charge 500 ￥ (ค่านั่ง)
soft drink 500￥ (เครื่องดื่มไม่มีแอลกอฮอล์)
drink 500-1000￥(เครื่องดื่มแอลกอฮอล์)
food 500￥(กับแกล้มเล็กๆน้อยๆ)
รวมค่านั่งค่าดื่มแล้วก็ตกประมาณ 1000-2000￥ ค่ะ ถ้าไม่ดื่มเยอะ
เนื่องจากย่านนี้เป็นย่านบาร์เกย์ขึ้นชื่อ ทำให้ที่สำหรับผู้หญิง มีบ้าง แต่ก็ไม่เยอะเท่าไรค่ะ
เวลาจะเลือกเข้าร้านที่ต้องการ ก็ต้องดูที่ป้ายร้าน จะมีบอกไว้ รึถ้าไม่มี ลองเดินเข้าไป ถ้าคุณเข้าผิดร้าน เจ้าของร้านเค้าจะบอกเองค่ะ
ยกตัวอย่างร้านนี้ จะเขียนชัดเจนว่า women only
รึบางร้านจะมีตารางวันติดไว้ ว่าวันไหน 女子 วันไหนเปลี่ยนเป็น ミックス
เคยอ่านป้ายเจออยู่ร้านหนึ่งว่า ถ้าสาวๆมาคนเดียวครั้งแรก จะพาเพื่อนผู้ชายเข้ามาเป็นเพื่อนก็ได้ค่ะ
สำหรับผู้ที่ชอบในทางสายนี้ อาจจะทั้งอ่านการตูน อนิเมะ นิยายต่างๆ คงคุ้นเคยกับคำว่า ウケ(อุเคะ) セメ(เซะเมะ) ใช่มั้ยคะ
แต่สำหรับสาวๆ จะมีคำเฉพาะที่เรียกแยกออกไปค่ะ
ネコ(เนโกะ) タチ(ทาจิ) リバ(ริบะ)
(คำแปล รับ/รุก/ได้ทั้งคู่ ตามลำดับ)
ศัพท์เฉพาะของทาง ญี่ปุ่นนี้ ยังมีอีกมากมาย
ตอนแรกก็ไม่รู้อะไรเท่าไร ด้วยความอยากรู้ จึงลองศึกษาค้นๆไปพบว่า มันหลากหลายกว่าที่คิดไว้เยอะมากเลยค่ะ (ฮา)
ที่เคยเข้าไปลองนั่งดูมา (เข้าไปแต่บาร์)
หลายร้านก็มี ธีมต่างกันไปอีก แต่ส่วนมาก จะเน้นสไตล์คุยกับเจ้าของร้าน ที่เป็นบาร์เทนเดอร์
สั่งเครื่องดื่ม แล้วก็นั่งคุยกันไป
บ้างก็ทักทายคนข้างๆ ชวนคุย ส่วนมากคนญี่ปุ่นจะมากัน 2-3 คน มาเป็นกลุ่มเพื่อน หรือ คู่รัก
มากับเพื่อนเยอะ มากับมีแฟนบ้าง แต่มาคนเดียวนี่ หายากหน่อย (ฮาาา)
สังคมรักร่วมเพศของที่นี่ ค่อนข้างปิดกั้น
ถึงตามสื่อ การ์ตูน เกมส์ หรือข่าวที่ออกมาว่า มีจัดงานแต่ง ญญ ชช ในญี่ปุ่น แต่ความจริงแล้ว ปิดกั้นมากค่ะ
เท่าที่ได้คุยกับคนแถวนั้นมา
คนญี่ปุ่นคนแรกที่ได้เจอและได้คุย ชื่อโทโมะซัง
โชคดีที่เค้าเป็นครูสอนภาษาอังกฤษพอดี เลยคุยกันได้รู้เรื่องบ้าง ไม่รู้เรื่องบ้าง
เค้าเล่าให้ฟังว่า ที่บ้านถามอยู่ทุกวันว่าเมื่อไรจะแต่งงาน ก็ไม่รู้จะบอกที่บ้านยังไง จนไม่อยากโทรกลับบ้านเลยทีเดียว
เราถามเค้าว่า เรื่องแบบนี้ในญี่ปุ่นไม่เป็นที่ยอมรับใช่ไหม
โทโมะซังบอกว่า ใช่ ทั้งที่ทำงาน ที่โรงเรียน ที่บ้าน
เรื่องแบบนี้ ถึงจะเห็นได้ทั่วไป แต่เอาตามจริงแล้วแทบไม่มีที่ยืนทางสังคม
ฟังแล้วก็เศร้า
เค้าพูดถึงทางไทยว่า ไทยดูเป็นประเทศที่เปิดมากกว่า มีทอมบอย เลดี้บอยเยอะ แถมดังด้วยใช่ไหม
แต่คนญี่ปุ่นนั้น ไม่สามารถทำแบบนั้นได้หรอก ถ้าจะเป็นกระเทย ก็เป็นในแนวดาราตลก หรือไม่ก็ต้องแสดงว่าเป็น คาแร็คเตอร์แบบนั้น
(ญี่ปุ่นเน้นคาแร็คเตอร์ให้คนจดจำได้น่ะค่ะ อันนี้โทโมะซังเค้าเล่าให้ฟัง)
เราบอกว่า ถึงไทยจะดูเปิดก็จริง แต่ความจริงแล้ว หลายๆครอบครัวก็ไม่ได้รับได้เหมือนกัน
ก็เข้าอกเข้าใจกันไป (ฮา)
จขกท มีโอกาสไปมา 2-3 ครั้ง ลองเข้าร้านที่ต่างกันไป ส่วนมากที่มาที่นี่ ไม่ค่อยมีวัยรุ่นเท่าไรนะคะ
ช่วงอายุที่สังเกตได้ จะมีแต่วัยทำงานกันแล้ว สัก 22 - 25 ขึ้นไป 30 / 40 ช่วงกลางๆวัยทำงานซะมากกว่า
สำหรับผู้หญิงลักษณะภายนอกที่เห็นแล้ว แบ่งแยกได้ชัดเจนทันทีเหมือนไทยนี่ ไม่ค่อยมี
Tomboy กับ Lady ของไทย ที่นี่จะจำกัดคำเป็น ボーイッシュ(Boyish) フェム(Femme)
แต่ ボーイッシュ ก็จะออกเป็นแนวสาวห้าว เท่ๆ มากกว่าแต่งตัวเหมือนผู้ชาย ถ้าพวกที่อยากเป็นผู้ชาย จะเป็น Ftm(female to male) ไปเลยค่ะ
เคยเจออยู่ท่านนึง เหมือนทอมที่ไทยมาก ก็จะเรียกตัวเองว่า I'm Hard Lesbian (พูดขำๆให้เราฟัง)
แต่ไม่เรียกตัวเองว่า tomboy รึ boyish ค่ะ ใช่คำว่า レズ 、レズビアン ไปเลย
ที่เด็กวัยรุ่นหน่อย ก็จะมีไปร้านที่กึ่งๆผับ มีเต้นบ้างกันซะส่วนมาก (เห็นอยู่ร้านหนึ่ง แต่ไม่เคยเข้าไป)
ร้านเหล่านี้เค้าจะโคฯ กันค่ะ ทุกร้านจะมีป้ายโฆษณา หรือแผ่นพับของร้านอื่นๆที่กำลังจัดงานตั้งไว้ สามารถหยิบกลับมาได้
ระหว่างที่นั่งอยู่ร้านนึง ก็มีสาวชุดเมท(อีเว้นท์วันนั้น) เอาแผ่นพับมาให้ช่วยแจกก็มี
รึบางเสาร์ ถ้ามีอีเวนท์ประจำเดือน จัดงานทั้งคืน เจ้าของร้าน หรือคนที่นั่งอยู่ก่อนก็จะถามว่า มีงานที่ร้านนี้ด้วยนะ ไปรึเปล่า เป็นเชิงบอกข่าวให้รับทราบ
ช่วงก่อนรถไฟหมด ประมาณ เที่ยงคืน พอออกจากร้านมา จะเห็นภาพที่แปลกตาไปจากตอนมาเลยค่ะ
เพราะผู้คนที่ไม่ได้พักอาศัยแถวนี้ ต่างจะทยอยออกมาจากร้าน มีแท็กซี่มารอให้เรียก หรือผู้ที่ไม่เมา ไม่เหนื่อยก็พากันเดินกลับไปสถานี
ทั้งเสียงจอแจ และแสงไฟ ผิดกับตอนมาลิบลับ อดสงสัยไม่ได้ว่า เมื่อสองสามชั่วโมงก่อนคนเหล่านี้ กระจายตัวไปอยู่ที่ไหนกัน
เป็นสถานที่ที่ตอนแรกกลัวๆ ว่าจะมาคนเดียวรอดมั้ย ภาษาก็ง่อย แต่ตั้งใจมากะเพื่อหาคนคุย ฝึกพูดฝึกฟังเลยค่ะ (ฮาา)
คือมันอาจแปลกที่มาในที่แบบนี้ แต่เราคิดว่าหาประสบการณ์อีกอย่างหนึ่ง คุยเฉพาะเรื่องที่เราอยากรู้ วัฒนธรรมเขา ก็ต้องกล้าๆลองหน่อยล่ะ
กลัวก็จริงพอลองมาแล้วก็รู้สึก โอเค ไม่ได้น่ากลัวอะไร
บางครั้งเจ้าของร้านที่นั่งก็ชวนคุยดี บ้างก็มีคนข้างๆชวนคุยเวลาที่รู้ว่าเรามาจากที่อื่น
ในความรู้สึกก็คือเค้าอยากชวนคุยล่ะค่ะ เคยแบบเจ้าของร้านแนะนำให้ว่าเออ ต่างชาตินะ ทุกคนก็หันมามองเรากันหมด
แต่พอเราพูดไม่ออกเค้าก็ไม่รู้จะพูดอะไรกับเรา (ฮาา) ฟังไม่ทันนี่นา
เจ้าของร้านบางร้านก็เป็นกันเอง เราเคยเข้าร้านเดินซ้ำทีนึง เจ้าของร้านก็จำได้(รางๆ) ทักว่า ไกโกคุจินใช่มั้ย คุมะซัง ไรงี้
บางร้านก็แอบดูเย็นชาหน่อยๆ มีให้สั่งเครื่องดื่มเพิ่มทางอ้อมด้วยก็มี แต่ก็ขึ้นอยู่กับเราด้วยนั่นล่ะค่ะ ว่าจะชวนเค้าคุยได้มากขนาดไหน
สำหรับคุณผู้หญิงแล้ว ที่เดินดูรอบๆมาร้านแต่ละร้าน ส่วนมากเป็นบาร์ - กึ่งๆผับ ให้นั่งดื่ม นั่งคุย รึเต้นกันค่ะ
ของคุณผู้ชายอาจมีร้านที่ลึกซึ้งกว่านั้น(จากป้ายร้าน) แต่จขกท ไม่ทราบจริงๆ
ชาวต่างชาติก็มีไปบ้าง แต่ไม่บ่อย เจ้าของร้านท่านนึงเคยบอกไว้ว่า ถ้าชาวต่างชาติมาจะถามว่าพูดญี่ปุ่นได้ไหม
ถ้าไม่ได้ เค้าจะแนะนำให้ไปร้านที่คุยอังกฤษรู้เรื่องดีกว่า จะได้สนุกกว่านั่งเงียบๆ
ทั้งนี้ทั้งนั้น ต่างถิ่นต่างเมืองก็ต้องระวังตัว จะไปก็ไม่แนะนำให้ไปคนเดียวเท่าไรค่ะ
แล้วก็อย่าลืมเวลารถไฟเที่ยวสุดท้ายไป ไม่งั้นอาจจะได้อยู่ถึงเช้า รึเดินกลับบ้านเอา (ฮา)
จากลากันด้วยภาพนี้
ขอบคุณที่ติดตามอ่านนะคะ
เขียนผิดพลาดประการใด ขออภัยด้วยค่ะ
เก็บมาจากความทรงจำทั้งนั้น
เดินสำรวจชินจูกุ นิโจวเมะ สถานที่สำหรับกลุ่มคนหลากหลายทางเพศ(เน้นคุณผู้หญิง)
ถึงจะจั่วหัวว่าพาสำรวจ ชินจูกุ นิโจวเมะ ก็เถอะ แต่ความจริงก็ไม่มีรูปอะไรมากเท่าไร ขอโทษไว้ก่อนเลยนะคะ
(รูปทั้งหมด ถ่ายจากมือถือ เบลอบ้าง มัวบ้างตามประสา อย่าว่ากันนะ )
ชินจุกุ นิโจวเมะ คือสถานที่ที่รวมบาร์ ร้านนั่งดื่ม เป็นสถานที่พบปะของกลุ่มคนที่รักเพศเดียวกัน ทั้งเกย์ ไบ เลส
กระทู้นี้จะมาเล่าประสบการณ์ และเกร็ดเล็กน้อยเกี่ยวกับเลส ที่ญี่ปุ่นให้ฟังค่ะ
อาจจะมีเรื่องของคุณผู้หญิงซะเยอะ ขออภัยคุณผู้ชายด้วยนะคะ
เดินจากสถานีใหญ่ JR ชินจูกุ หรือ Metro ชินจูกุซังโจวเมะ มาไม่ไกล ประมาณ 10-15 นาที
เมื่อมาถึงจะเห็นป้าย สัญลักษณ์ แสดงเอกลักษณ์ที่ชัดเจนของย่านนี้ ติดไว้บนตึกอย่างเด่นชัด
'หมั่นตรวจ HIV ให้สม่ำเสมอกันเถอะ'
ถ้ามาวันธรรมดา ที่ไม่ใช่คืนวัน ศุกร์ - เสาร์ จะเงียบมาก
และถึงแม้จะมาวันที่กล่าวไว้ด้านบนก็ตามที
เป็นย่านที่ไม่ครื้นเครงเหมือนย่านอื่น ค่อนข้างเงียบเชียบทีเดียวหล่ะ
ร้านต่างๆที่นี่ บางร้านก็เปิดตั้งแต่เย็น 17.00 แล้ว
แต่หลายๆร้าน จะเปิด และเริ่มครื้นเครง ประมาณ 20-21.00 เป็นต้นไป
และปิดประมาณ 12.00 - 1.00 ค่ะ (เวลารถไฟขบวนสุดท้าย)
หากศุกร์ เสาร์ หลายๆร้านจะเปิดถึง 5.00 (เวลารถไฟขบวนแรก)
ย่านนี้ก็ไม่มืดซะทีเดียวนะคะ แต่เพราะมือถือเลยค่ะ ที่ภาพออกมามืดไป
ร้านรวงที่จะเป็นแบบ แบ่งพื้นที่กันใช้ อย่างเช่นตึกหนึ่ง ประตูห้องด้านล่าง ของร้าน A ข้างๆมีบันไดขึ้นไปชั้นสอง เป็นของร้าน B
รึในตึกเดียวกัน จะมีเพียงประตูที่เหมือนห้องในอพาทเมนต์เรียงกัน แต่ละประตู ก็จะมีชื่อร้านติดอยู่ เปิดประตูเข้าไปก็จะเป็นร้านเลยค่ะ
หน้าประตูต่างๆจะมีป้ายร้านบอก
ประเภทของร้านที่นี่ แบ่งหลักๆเลยสามอย่าง
男子バー ร้านสำหรับลูกค้าผู้ชายเท่านั้น
女子バー ร้านสำหรับลูกค้าผู้หญิงเท่านั้น
ミックスバー รับได้หมดตามชื่อ
สไตล์แต่ละร้านก็มีหลายอย่างทั้ง
บาร์ - ร้านเล็กๆ นั่งดื่มหน้าเคาท์เตอร์ ที่นั่งในร้านจะมีประมาณ 8-15 ที่ เล็กมากค่ะ
บาร์กึ่งผับ - มีทั้งส่วนนั่งดื่มหน้าเคาท์เตอร์ และพื้นที่ให้ยืนดื่ม/เต้น
บาร์ยืนดื่ม - ในร้านจะขายเครื่องดื่ม มีเคาท์เตอร์ยืนในร้านไม่กี่ที่ แล้วจะมีโต๊ะสำหรับวางเครื่องดื่มตั้งหน้าร้าน
ผับ - ไม่เคยเข้าค่ะ
ร้านขายของ/เครื่องมือ/วิดีโอ - อืมมม อย่างนั้นหล่ะเนอะ แต่ก็เน้นของเฉพาะทางล่ะค่ะ เดินผ่านหน้าร้านอย่างเดียวค่าา ที่เห็นคือมีประมาณ 1-2 ร้าน
ราคาเครื่องดื่ม ค่าใช้จ่ายของที่นี่ จะใกล้เคียงกัน
ถ้าเป็นร้านบาร์ แทบทุกร้านจะมีเก็บ ’ค่านั่ง’ เมื่อเข้าไปนั่งแล้ว ตอนเก็บเงินจะมีค่านี้อยู่ในบิล ราคาประมาณ 500 เยนค่ะ
ราคาโดยประมาณที่ไปเดินดูหน้าร้าน
charge 500 ￥ (ค่านั่ง)
soft drink 500￥ (เครื่องดื่มไม่มีแอลกอฮอล์)
drink 500-1000￥(เครื่องดื่มแอลกอฮอล์)
food 500￥(กับแกล้มเล็กๆน้อยๆ)
รวมค่านั่งค่าดื่มแล้วก็ตกประมาณ 1000-2000￥ ค่ะ ถ้าไม่ดื่มเยอะ
เนื่องจากย่านนี้เป็นย่านบาร์เกย์ขึ้นชื่อ ทำให้ที่สำหรับผู้หญิง มีบ้าง แต่ก็ไม่เยอะเท่าไรค่ะ
เวลาจะเลือกเข้าร้านที่ต้องการ ก็ต้องดูที่ป้ายร้าน จะมีบอกไว้ รึถ้าไม่มี ลองเดินเข้าไป ถ้าคุณเข้าผิดร้าน เจ้าของร้านเค้าจะบอกเองค่ะ
ยกตัวอย่างร้านนี้ จะเขียนชัดเจนว่า women only
รึบางร้านจะมีตารางวันติดไว้ ว่าวันไหน 女子 วันไหนเปลี่ยนเป็น ミックス
เคยอ่านป้ายเจออยู่ร้านหนึ่งว่า ถ้าสาวๆมาคนเดียวครั้งแรก จะพาเพื่อนผู้ชายเข้ามาเป็นเพื่อนก็ได้ค่ะ
สำหรับผู้ที่ชอบในทางสายนี้ อาจจะทั้งอ่านการตูน อนิเมะ นิยายต่างๆ คงคุ้นเคยกับคำว่า ウケ(อุเคะ) セメ(เซะเมะ) ใช่มั้ยคะ
แต่สำหรับสาวๆ จะมีคำเฉพาะที่เรียกแยกออกไปค่ะ
ネコ(เนโกะ) タチ(ทาจิ) リバ(ริบะ)
(คำแปล รับ/รุก/ได้ทั้งคู่ ตามลำดับ)
ศัพท์เฉพาะของทาง ญี่ปุ่นนี้ ยังมีอีกมากมาย
ตอนแรกก็ไม่รู้อะไรเท่าไร ด้วยความอยากรู้ จึงลองศึกษาค้นๆไปพบว่า มันหลากหลายกว่าที่คิดไว้เยอะมากเลยค่ะ (ฮา)
ที่เคยเข้าไปลองนั่งดูมา (เข้าไปแต่บาร์)
หลายร้านก็มี ธีมต่างกันไปอีก แต่ส่วนมาก จะเน้นสไตล์คุยกับเจ้าของร้าน ที่เป็นบาร์เทนเดอร์
สั่งเครื่องดื่ม แล้วก็นั่งคุยกันไป
บ้างก็ทักทายคนข้างๆ ชวนคุย ส่วนมากคนญี่ปุ่นจะมากัน 2-3 คน มาเป็นกลุ่มเพื่อน หรือ คู่รัก
มากับเพื่อนเยอะ มากับมีแฟนบ้าง แต่มาคนเดียวนี่ หายากหน่อย (ฮาาา)
สังคมรักร่วมเพศของที่นี่ ค่อนข้างปิดกั้น
ถึงตามสื่อ การ์ตูน เกมส์ หรือข่าวที่ออกมาว่า มีจัดงานแต่ง ญญ ชช ในญี่ปุ่น แต่ความจริงแล้ว ปิดกั้นมากค่ะ
เท่าที่ได้คุยกับคนแถวนั้นมา
คนญี่ปุ่นคนแรกที่ได้เจอและได้คุย ชื่อโทโมะซัง
โชคดีที่เค้าเป็นครูสอนภาษาอังกฤษพอดี เลยคุยกันได้รู้เรื่องบ้าง ไม่รู้เรื่องบ้าง
เค้าเล่าให้ฟังว่า ที่บ้านถามอยู่ทุกวันว่าเมื่อไรจะแต่งงาน ก็ไม่รู้จะบอกที่บ้านยังไง จนไม่อยากโทรกลับบ้านเลยทีเดียว
เราถามเค้าว่า เรื่องแบบนี้ในญี่ปุ่นไม่เป็นที่ยอมรับใช่ไหม
โทโมะซังบอกว่า ใช่ ทั้งที่ทำงาน ที่โรงเรียน ที่บ้าน
เรื่องแบบนี้ ถึงจะเห็นได้ทั่วไป แต่เอาตามจริงแล้วแทบไม่มีที่ยืนทางสังคม
ฟังแล้วก็เศร้า
เค้าพูดถึงทางไทยว่า ไทยดูเป็นประเทศที่เปิดมากกว่า มีทอมบอย เลดี้บอยเยอะ แถมดังด้วยใช่ไหม
แต่คนญี่ปุ่นนั้น ไม่สามารถทำแบบนั้นได้หรอก ถ้าจะเป็นกระเทย ก็เป็นในแนวดาราตลก หรือไม่ก็ต้องแสดงว่าเป็น คาแร็คเตอร์แบบนั้น
(ญี่ปุ่นเน้นคาแร็คเตอร์ให้คนจดจำได้น่ะค่ะ อันนี้โทโมะซังเค้าเล่าให้ฟัง)
เราบอกว่า ถึงไทยจะดูเปิดก็จริง แต่ความจริงแล้ว หลายๆครอบครัวก็ไม่ได้รับได้เหมือนกัน
ก็เข้าอกเข้าใจกันไป (ฮา)
จขกท มีโอกาสไปมา 2-3 ครั้ง ลองเข้าร้านที่ต่างกันไป ส่วนมากที่มาที่นี่ ไม่ค่อยมีวัยรุ่นเท่าไรนะคะ
ช่วงอายุที่สังเกตได้ จะมีแต่วัยทำงานกันแล้ว สัก 22 - 25 ขึ้นไป 30 / 40 ช่วงกลางๆวัยทำงานซะมากกว่า
สำหรับผู้หญิงลักษณะภายนอกที่เห็นแล้ว แบ่งแยกได้ชัดเจนทันทีเหมือนไทยนี่ ไม่ค่อยมี
Tomboy กับ Lady ของไทย ที่นี่จะจำกัดคำเป็น ボーイッシュ(Boyish) フェム(Femme)
แต่ ボーイッシュ ก็จะออกเป็นแนวสาวห้าว เท่ๆ มากกว่าแต่งตัวเหมือนผู้ชาย ถ้าพวกที่อยากเป็นผู้ชาย จะเป็น Ftm(female to male) ไปเลยค่ะ
เคยเจออยู่ท่านนึง เหมือนทอมที่ไทยมาก ก็จะเรียกตัวเองว่า I'm Hard Lesbian (พูดขำๆให้เราฟัง)
แต่ไม่เรียกตัวเองว่า tomboy รึ boyish ค่ะ ใช่คำว่า レズ 、レズビアン ไปเลย
ที่เด็กวัยรุ่นหน่อย ก็จะมีไปร้านที่กึ่งๆผับ มีเต้นบ้างกันซะส่วนมาก (เห็นอยู่ร้านหนึ่ง แต่ไม่เคยเข้าไป)
ร้านเหล่านี้เค้าจะโคฯ กันค่ะ ทุกร้านจะมีป้ายโฆษณา หรือแผ่นพับของร้านอื่นๆที่กำลังจัดงานตั้งไว้ สามารถหยิบกลับมาได้
ระหว่างที่นั่งอยู่ร้านนึง ก็มีสาวชุดเมท(อีเว้นท์วันนั้น) เอาแผ่นพับมาให้ช่วยแจกก็มี
รึบางเสาร์ ถ้ามีอีเวนท์ประจำเดือน จัดงานทั้งคืน เจ้าของร้าน หรือคนที่นั่งอยู่ก่อนก็จะถามว่า มีงานที่ร้านนี้ด้วยนะ ไปรึเปล่า เป็นเชิงบอกข่าวให้รับทราบ
ช่วงก่อนรถไฟหมด ประมาณ เที่ยงคืน พอออกจากร้านมา จะเห็นภาพที่แปลกตาไปจากตอนมาเลยค่ะ
เพราะผู้คนที่ไม่ได้พักอาศัยแถวนี้ ต่างจะทยอยออกมาจากร้าน มีแท็กซี่มารอให้เรียก หรือผู้ที่ไม่เมา ไม่เหนื่อยก็พากันเดินกลับไปสถานี
ทั้งเสียงจอแจ และแสงไฟ ผิดกับตอนมาลิบลับ อดสงสัยไม่ได้ว่า เมื่อสองสามชั่วโมงก่อนคนเหล่านี้ กระจายตัวไปอยู่ที่ไหนกัน
เป็นสถานที่ที่ตอนแรกกลัวๆ ว่าจะมาคนเดียวรอดมั้ย ภาษาก็ง่อย แต่ตั้งใจมากะเพื่อหาคนคุย ฝึกพูดฝึกฟังเลยค่ะ (ฮาา)
คือมันอาจแปลกที่มาในที่แบบนี้ แต่เราคิดว่าหาประสบการณ์อีกอย่างหนึ่ง คุยเฉพาะเรื่องที่เราอยากรู้ วัฒนธรรมเขา ก็ต้องกล้าๆลองหน่อยล่ะ
กลัวก็จริงพอลองมาแล้วก็รู้สึก โอเค ไม่ได้น่ากลัวอะไร
บางครั้งเจ้าของร้านที่นั่งก็ชวนคุยดี บ้างก็มีคนข้างๆชวนคุยเวลาที่รู้ว่าเรามาจากที่อื่น
ในความรู้สึกก็คือเค้าอยากชวนคุยล่ะค่ะ เคยแบบเจ้าของร้านแนะนำให้ว่าเออ ต่างชาตินะ ทุกคนก็หันมามองเรากันหมด
แต่พอเราพูดไม่ออกเค้าก็ไม่รู้จะพูดอะไรกับเรา (ฮาา) ฟังไม่ทันนี่นา
เจ้าของร้านบางร้านก็เป็นกันเอง เราเคยเข้าร้านเดินซ้ำทีนึง เจ้าของร้านก็จำได้(รางๆ) ทักว่า ไกโกคุจินใช่มั้ย คุมะซัง ไรงี้
บางร้านก็แอบดูเย็นชาหน่อยๆ มีให้สั่งเครื่องดื่มเพิ่มทางอ้อมด้วยก็มี แต่ก็ขึ้นอยู่กับเราด้วยนั่นล่ะค่ะ ว่าจะชวนเค้าคุยได้มากขนาดไหน
สำหรับคุณผู้หญิงแล้ว ที่เดินดูรอบๆมาร้านแต่ละร้าน ส่วนมากเป็นบาร์ - กึ่งๆผับ ให้นั่งดื่ม นั่งคุย รึเต้นกันค่ะ
ของคุณผู้ชายอาจมีร้านที่ลึกซึ้งกว่านั้น(จากป้ายร้าน) แต่จขกท ไม่ทราบจริงๆ
ชาวต่างชาติก็มีไปบ้าง แต่ไม่บ่อย เจ้าของร้านท่านนึงเคยบอกไว้ว่า ถ้าชาวต่างชาติมาจะถามว่าพูดญี่ปุ่นได้ไหม
ถ้าไม่ได้ เค้าจะแนะนำให้ไปร้านที่คุยอังกฤษรู้เรื่องดีกว่า จะได้สนุกกว่านั่งเงียบๆ
ทั้งนี้ทั้งนั้น ต่างถิ่นต่างเมืองก็ต้องระวังตัว จะไปก็ไม่แนะนำให้ไปคนเดียวเท่าไรค่ะ
แล้วก็อย่าลืมเวลารถไฟเที่ยวสุดท้ายไป ไม่งั้นอาจจะได้อยู่ถึงเช้า รึเดินกลับบ้านเอา (ฮา)
จากลากันด้วยภาพนี้
ขอบคุณที่ติดตามอ่านนะคะ
เขียนผิดพลาดประการใด ขออภัยด้วยค่ะ
เก็บมาจากความทรงจำทั้งนั้น