คุณพ่อเสียค่ะ ตอนนี้ก็เป็นเวลา 3 - 4 สัปดาแล้วที่ท่านเสีย
ทำใจไม่ได้ค่ะ มันเร็วเกินไปมั้ย พ่อเพิ่งอายุ 48 พ่อไม่ได้เป็น
โรคอะไร ไม่เคยดื่มเหล้า ไม่เคยสูบบุหรี่ อยู่ๆท่านก็มาเสีย
ไม่มีโอกาสได้ดูแลท่านเลย ไม่มีโอกาสทำใจล่วงหน้า บางที
ก็คิดว่าโชคชตาแกล้งกันหรือป่าว ทำไมเป็นแบบนี้ วันที่ท่าน
เสีย ท่านยังทานข้าวเย็นกับแม่กับพี่ชาย ส่วนตัวหนูเรียนต่าง
จังหวัดกลับบ้านก็ตอนปิดเทอม หลังจากทานเข้าเสร็จพ่อก็ขึ้น
ไปนอนดูทีวี แม่ก็ไปดูกับพ่อ พอ 3 ทุ่ม แม่ก็ไปนอน แม่สตุ้งตื่น
ตอนตี 4 เพราะได้ยินเสียงพอชัก พอแม่เปิดประไปดูถามพ่อว่า
เป็นอะไร แต่ตอนนั้นพ่อไม่ตอบสนองแล้วจึงนำตัวส่งโรงพยาบาล
คุณหมอบอกว่าเสียชีวิตตั้งแต่อยู่บ้านแล้ว จึงนำศพกลับมาที่บ้าน
พอประมาณเก้าโมเช้า แม่ก็ร้องให้โทรมาหาเราว่าพ่อเสียแล้วนะซึ่ง
ตอนนั้นเราอยู่ต่างจังหวัดรอสอบ หลังจากที่แม่บอกเราก็รีบต่อรถกลับ
บ้าน พอถึงบ้าน รอบบ้านมีแต่ผู้คนเยอะมาก พอเข้าไปใกล้บ้านก็มีแต่เสีย
ร้องให้ พอเราเข้าไปในบ้านเขาก็เอาพ่อลงโลงปิดฝาเรียบร้อยแบ้ว
แม้แต่หน้าตอนพ่อเสียเรายังไมีได้เห็นเลย บางครั้งเราก็คิดนะว่าเราจะไปอยู่
กับพ่อดีมั้ย มันก็แค่ความคิดบ้าๆของเด็กอายุ 17 คนนึงที่เสียพ่อไป
ทำอย่างไรไม่ให้คิดมากค่ะ กลางคืนก็นอนร้องไห้ กลางวันก็ซึมเศร้าอยู่คนเดียว