สอบติด กสพท. ตอนอายุ 35 ... ควรไปต่อ หรือ พอแค่นี้?

แก้ไขข้อความเมื่อ
คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 33
ชีวิตคนเราสั้นนัก จงทำในสิ่งที่หัวใจเรียกร้องที่ไม่ผิดศีลธรรม พยายามให้เต็มที่
อย่าเสียใจในสิ่งที่ทำไปแล้ว จงเสียใจในสิ่งที่ยังไม่ได้ทำ
หมอเป็นอาชีพที่ยิ่งแก่ยิ่งดูน่าเชื่อถือครับ เชี่ยวชาญและมีประสพการณ์มาก
เคยมั้ยครับ เวลาเราไป ร.พ. รัฐที่คนเยอะๆ ไปตอนเช้า ได้ตรวจตอนค่ำ
เอาแพทย์เด็กๆ แพทย์ฝึกหัด ทำอะไรไม่เป็น ไม่กล้าตัดสินใจ ปล่อยให้คนไข้รอ
สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 10
สำหรับผม ตัดเรื่องอายุไปเลยครับ อายุไม่ใช่ปัญหา ตราบใดที่เรายังมีสมอง ในฝึกฝนตลอด สำหรับผม มองแบบนี้ครับ

1. อยากเป็นหมอ แต่เรามีอะไรที่เราต้องรับผิดชอบในวัย 35 ปีไหม? บ้าน รถ ครอบครัว รายได้? เราโอเคไหม ถ้าต้องทุ่มทุนกับการเรียนเหมือนสมัยเรียนมหาลัย อีกครั้ง? ความรู้เคมี ชีวโมเลกุล และอื่นๆ ยังทวนได้ไหม? รายได้แน่นอนว่าถ้าเราเลิกทำงานไปเลย เราโอเคไหม มีเงินเก็บไหม? หรือถ้ารับทำงานกฎหมาย ระหว่างเรียน เราจะไหวไหม?

2. เหตุผลที่เราอยากเป็นหมอ เพราะอะไร? อยากช่วยเหลือชีวิตมนุษย์ หรือ อะไรครับ ถ้าอยากช่วยเหลือชีวิตมนุษย์ การเป็นทนายดีๆ มีจรรยาบรรณและเคารพสิทธิ ก็ถือเป็นหมออย่างหนึงน่ะครับ เราได้ช่วยหลายชีวิตจากการถูกอีกฝ่ายกดขี่ ข่มเหง

3. การเรียนหมอ คุณต้องไปให้สุด เพื่อจะเป็นประโยชน์กับอาชีพของคุณเองและคนไข้ ไม่เพียงแต่ 5 หรือ 6 ปี.. คุณยังต้องเรียนต่อ เฉพาะทาง คุณต้องใช้ทุน ลองคำนวณดูครับ เรื่องกฎเกณฑ์เป็นอย่างไร มีติดปัญหาอะไรไหม?

4. ปัญหาอาจจะไม่ได้เกิดจากตัวเรา เราอาจจะต้องมองว่า โลกภายนอกเป็นอย่างไร เรายังเรียนรู้ใหม่ๆ ได้หรือไม่ เรายังต้องอ่านหนังสือ เตรียมสอบ ดึกๆ ดื่นๆ ไหวไหม? เรามีภาระอื่นๆไหม? การขอทุน การใช้ทุนเป็นอย่างไร?

คิดดีๆ ครับ การเป็นหมอ เราต้องแข็งแรงและพร้อม ก่อนที่เราจะไปรักษาคนไข้น่ะครับ ยิ้ม สู้ๆครับ ยังมีอีกหลายคนที่ฝันเป็นหมอ แต่ไม่ได้เป็น เพราะเราโตขึ้น เราก็ต้องคิดในหลายๆ มุมมองครับ
ความคิดเห็นที่ 2
เก่งจังค่ะ ไปต่อสิคะ คนเราไม่แก่เกินเรียนค่ะ ชีวิตเราเกิดมาทั้งทีน่าจะทำอะไรตามความฝันนะคะ อมยิ้ม33
ความคิดเห็นที่ 6
วันหนึ่งข้างหน้า เมื่อย้อนมองกลับมา คุณจะเสียใจมั้ยถ้าวันนี้ไม่เลือกเดินต่อ?

ถ้าไม่ จะหยุดแค่นี้ก็ได้

ป.ล. แต่ถ้าเป็นเรา เราจะเดินต่อนะ มันจะเหนื่อยจนตายคาเขียงก็ให้มันรู้กันไปสิวะ
ความคิดเห็นที่ 18
ในขณะที่ผู้คนมากมายไม่มีโอกาสได้เดินตามความฝัน แต่ตอนนี้คุณ จขกท. มีโอกาสได้ทำตามความฝันแล้วนะครับ

ผมเองก็ไม่มีโอกาสได้เดินตามความฝันของผมเช่นกัน ทุกวันนี้ผมต้องทำงานที่ผมเกลียดมากๆ แต่ผมต้องทำเพื่อความอยู่รอด

หากผมมีโอกาสที่จะเดินตามความฝัน ถึงแม้มันจะยากสาหัสเพียงใด ผมคงไม่ลังเลที่จะเดินตามความฝันนั้น

หากเราได้ทำสิ่งที่เราต้องการ ถึงแม้มันจะล้มเหลว แต่มันก็ดีกว่าการยอมแพ้ตั้งแต่ยังไม่เริ่มเพราะคิดว่าทำไม่ไหว แล้วก็มานั่งเสียใจภายหลัง

เพราะงั้นผมเห็นว่าคุณควรไปต่อครับ

สู้ๆ นะ !!
ความคิดเห็นที่ 77
ถามใจตัวเองนะคะ ว่าที่พยายามสอบหมอจนติดได้เนี่ย เป็นเพราะอยากเอาชนะตัวเองมากกว่ารึเปล่า ที่บอกอย่างนี้เพราะเคยมีประสบการณ์คล้ายๆ กันค่ะ อยากเอาชนะตัวเองที่เคยพลาดไปในอดีต พอชนะแล้วแรกๆ ก็ลังเล แต่สุดท้ายก็เลือกทางสายใหม่.... ไปๆ มาๆ ล่มซะอย่างนั้น เพราะจิตใจมันมีความรู้สึกว่าฟินแค่ตอนเอาชนะ พอเดินมาต่อนี่มันไม่ใช่แล้ว....สิ่งที่คิดไปว่าเป็นความฝันมันจางไปตั้งแต่ที่ความอยากเอาชนะมันครอบคลุม ทุกวันนี้ก็ยังเสียดาย ว่าในใจตัวเองมีการเตือนด้วยความรู้สึกลังเลแล้วแท้ๆ ทำไมไม่เชื่อความรู้สึกเล็กๆ ที่ซ่อนอยู่ในตอนนั้น (มองว่าถ้าเกิดคนที่อยากไปต่อจริงๆ จะไม่มีทางลังเลในการตามฝันแน่ๆ ไม่ว่าจะมีเงื่อนไขใดๆ ก็ตาม)

แต่ยังไงก็แล้วแต่ ขอให้คุณจขกท. ได้ทางเลือกที่ตรงใจนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่