อันนี้ "เค้าว่ากันว่า" นะครับ ไม่รู้จะเท็จจริงอย่างไร เอาเป็นว่าใช้วิจารณญาณด้วยนะครับ หรือถ้าช่วยแก้ข้อเท็จจริงให้ก็ยินดีครับ

ตอนที่ Airbus A340-500 มันออกมาใหม่ๆ สมัยนั้นยังไม่มีเครื่องบินที่สามารถบินได้ไกลมากๆ  (และสมัยนั้นยังไม่มี 777-200LR) มันถือเป็นรุ่นพิเศษที่เกิดมาใช้งานเฉพาะทางคือใช้บินไกลโดยเฉพาะสำหรับสายการบินที่จำเป็นต้องใช้มัน ซึ่งมันก็มีข้อจำกัดเรื่องน้ำหนักสูงสุดและความที่มันใช้ 4 เครื่องยนต์อย่างที่รู้กัน

แต่สมัยที่รุ่นนี้เปิดตัวมานั้น น้ำมันก็ยังไม่ได้แพงถึงขนาดนี้ และก็มีสายการบินอยากซื้อมาลองใช้เพื่อเปิดรูทแปลกๆ เช่น Singapore Airlines ที่สั่ง A340-500 เพื่อมาเปิดรูทบินตรง Singapore - Newark (New york) ซึ่งสมัยนั้นยังไม่มีเครื่องไหนบินได้ไกลขนาดนี้ จำได้ว่าสั่งมาหลายลำเหมือนกัน (จำตัวเลขเป๊ะๆ ไม่ได้ อาจจะ 9-10 ลำ) เขารับมอบเครื่องมาเรื่อยๆ และเปิดบินในเส้นทางนี้ แต่พอใช้จริง Singapore Airlines คงจะพบว่ารุ่นนี้มันไม่คุ้มค่าในการบินและไม่ควรจะรับเครื่องมาเพิ่มอีก SQ จึงยกเลิกคำสั่งซื้อรุ่นนี้จาก airbus หลังจากรับมอบมาได้แล้ว 5 ลำ ทั้งๆ ที่ยังเหลือการส่งมอบอีกหลายำ โดยอันที่จริง SQ ต้องเสียค่าปรับที่ยกเลิกคำสั่งซื้อเป็นเงินจำนวนมาก แต่ตามข่าวในช่วงนั้น SQ กลับไม่ต้องเสียค่าปรับอะไรเลยให้กับทาง Airbus !!!

และช่วงนั้นเป็นช่วงเดียวกันประจวบเหมาะพอดี บอร์ดการบินไทยและคณะรัฐมนตรี "ในยุคนั้น" มีมติอนุมัติให้สั่งซื้อ Airbus A340-500 จำนวน 4 ลำ ข้อสังเกตนึงคือรัฐบาลในช่วงนั้นต้องยอมรับว่ามีความสัมพันธ์ที่ใกล้ชิดกับทางรัฐบาลสิงคโปร์ และการผลักดันให้ซื้อเครื่องบินรุ่นนี้ก็ค่อนข้างจะชัดเจนว่ามาจากการผลักดันของรัฐบาล ทั้งๆ ที่ผู้บริหารการบินไทยในยุคนั้นก็ออกมาค้านแล้วว่าการซื้อเครื่องบินรุ่นนี้ และแผนเปิดบินไปนิวยอร์ด ก็อาจจะไม่คุ้มทุน

ความพยายามที่ซื้อรุ่นนี้มาใช้ จะเป็นเพราะอะไรนั้น ก็ลองพิจารณาเอาจากประเด็นต่างๆ ที่เกิดขึ้นแล้วกันครับ
ไม่รู้ว่ามีอะไรที่มันไม่ชอบมาพากลหรือเปล่า คงต้องไปคิดเอาเอง
แต่ถ้ามองแบบง่ายๆ ด้วยเซนส์แล้ว ในเมื่อ Singapore Airlines นำร่องทดลองใช้มาก่อนตั้งนาน แล้วพบว่ามันไม่คุ้มจนต้องยกเลิกคำสั่งซื้อ แล้วการบินไทยจะซื้อมาใช้อีกทำไม แค่นี้ก็ไม่สมเหตุผลแล้ว

หลังจากนั้นก็แสดงให้เห็นว่าการคาดการณ์ความคุ้มทุนต่างๆ ที่สั่งเครื่องบินรุ่นนี้มาใช้นั้น มันผิดพลาดมาก
เพราะจากนั้นไม่นาน ราคาน้ำมันก็พุ่งสูงไปมากกว่า 50% จากเดิมที่ไม่ค่อยจะคุ้มทุนอยู่แล้ว ก็กลายเป็นขาดทุนย่อยยับไปเลย
สุดท้ายฝืนบินไม่นาน ก็ต้องยกเลิกไปในที่สุด เพราะทุกไฟลท์ที่บิน ก็เท่ากับบินแล้วเข้าเนื้อตัวเองไปเรื่อยๆ
แม้แต่สิงคโปร์เอง ก็หยุดบินเส้นทาง Singapore - Newark ด้วยเครื่องรุ่นนี้ไปด้วยแล้วเหมือนกัน

ทีนี้มาดูวิธีจัดการกับเครื่องเจ้าปัญหา A340-500 กัน สิงคโปร์ใช้วิธี "ขายเครื่องคืนให้ผู้ผลิต" คือขาย A345 ให้ airbus ไปโดยมีข้อตกลงคือเป็นการแลกเอาเครื่องรุ่นใหม่ๆ รุ่นอื่นมาใช้แทน ข่าวนี้ที่ออกมาช่วงนั้น ได้รับคำชมจากหลายคน เพราะน่าจะเจ็บตัวน้อย และการขายคืนรุ่นที่มีปัญหาให้ผู้ผลิตกลับคืนไป ผู้ผลิตก็น่าจะรู้ดีที่สุดว่าจะจัดการอย่างไรกับเครื่องของตน อย่างแอร์บัสก็มีศักยภาพที่จะนำเครื่องพวกนี้ไปดัดแปลงใช้งานทางด้านอื่นๆ ได้

แต่การบินไทย เลือกที่จะจอดไว้เฉยๆ ให้เสียค่าเสื่อมมูลค่า และค่าดูแลรักษาเล่นๆ (จริงๆ การบินไทยก็ทำท่าว่าจะขายอยู่ให้กับประเทศหนึ่ง แต่โดนกดราคามากเลยทำใจขายไม่ได้) มีคำถามเต็มไปหมด ว่าทำไมจึงไม่ขายคืน airbus ไปแบบที่สิงคโปร์ทำ ในเมื่อเค้าก็ยังทำได้

สถานะตอนนี้ เครื่องรุ่นนี้มันหมดอนาคตไปแล้ว ยิ่งหลังจากที่มี Boeing 777-200LR เปิดตัวมา ประสิทธิภาพดีกว่า บินได้ไกลกว่า บรรทุกคนบรรทุกของได้มากกว่า ประหยัดกว่า และใช้แค่สองเครื่องยนต์ คือมันดีกว่าทุกอย่าง ก็เท่ากับตอกฝาโลงรุ่นนี้ไปเต็มๆ ไปขายใครก็คงไม่มีใครอยากได้