เข้าเรื่องเลยนะคะ
เรื่องมีอยู่ว่า.. ตอนม.ต้น เราก็เหมือนเด็กผู้หญิงคนอื่นๆที่กรี๊ดรุ่นพี่ธรรมดา แต่เราได้รู้จักกับรุ่นน้องคนนึง เป็นรุ่นน้องเราปีนึง ช่วงนั้นเราคุยกับน้องเขาทุกวันเลย คุยเรื่อยๆแบบเราก็ไม่คิดอะไร พอช่วงที่เรากำลังจะเข้าม.ปลาย ช่วงนั้นจะมีการเข้าค่ายรับน้องซึ่งเราไม่สามารถเล่นหรือติดต่อใครได้เลย และวันที่สองค่ายถูกยกเลิกกระทันหันเนื่องจากว่าเหตุการณ์ทางการเมือง เราเลยไปนอนบ้านเพื่อน ช่วงค่ำๆเราก็ไปกินก๋วยเตี๋ยวชื่อดังย่านตลาดใหม่น้องเขาก็บอกว่าน้องเขาขับผ่านมา2รอบแล้วยังไม่เจอเลย. ตอนกลางคืนก็คุยต่อจนถึงดึกๆเลยหลังจากนั้นก็คุยต่อมาเรื่อยๆ
พอขึ้นเทอมสองเราก็ยังคุยกับน้องเรื่อยๆจนเพื่อนในห้องรู้ แล้วเอาไปล้อ ว่าเราชอบน้องเขาบ้าง บางทีเอาชื่อเราไปใส่นามสกุลน้องบ้าง จนช่วงนึงเราไม่ได้คุยกับน้องเค้า ไม่กี่วันแล้วเรารู้สึกแปลกๆว่ารู้สึกไม่ดู้สึกอยากคุย คิดถึง สารพัดคิด
เราเลยคิดว่าเราชอบน้องเขา แล้วเพื่อนรู้ เลยยิ่งล้อใหญ่เลย แล้วเราก็คุยกันอีกเรื่อยๆจนสนิทกัน แล้วช่วงนึงน้องเขาไม่ตอบเฟสกลับมา เราก็ไม่ทักไป ต่างคนต่างเงียบ แล้วน้องเขาก็อัพสเตตัสเฟสว่า 'โสดไม่ได้โปรโมท' คือเราแอบชอบไง เลยพับกระดาษรูปหัวใจ(ปกติพับไม่เป็นคือไม่ค่อยทำแบบนี้บุคคลิกเราจะห้าวๆลุยๆมากกว่า) ข้อความในกระดาษบอกว่า : อย่าโพสต์ขี้อ่อยได้มุ้ยยย. เสียจุยยจุมม: เราเอากระดาษไปใส่ในตะกร้ารถไง ใส่สุ่มๆไป และแล้วเราก็เห็นน้องเขาอัพสเตตัสว่า กระดาษนั้นอ่ะของใคร ขอบคุณน้าอะไรประมาณนี้. และเราก็คิดว่าจะหยุดล้ะ งั้นลองซื้อช็อคโกแลตดีกว่า เลยได้ซื้อป๊อกกี้ไปอีกไว้ในตะกร้ารถ แล้ววันนั้นเราเจอน้องเขาหลังโรงเรียนพอดี น้องเขากำลัง งง กับป๊อกกี้และโพสต์อิสอยู่ และเราก็เกือบหลุดปาก เลยบอกไปว่านั่นมันของเพื่อนพี่ พอกลับบ้านน้องเขาเลยทักเฟสมาอีก ก็คุยกันเรื่อยๆ และด้วยความที่ว่าเราใส่โค้ดเรียกน้องเขาเวลาจะอัพสเตตัสถึงน้องเขาว่า 'หมูน้อยบินได้'(น้องเขาอ้วนนะเมื่อก่อนตอนนี้หันมาเล่นบาสล้ะดูดีขึ้น) น้องก็ถามเรื่องป๊อกกี้ และจู่ๆก็เข้าไปส่องเฟสเราแน่ๆแล้วมาถามว่าหมูน้อยบินได้คือใคร และน้องเขาก็ไปสืบจากเพื่อนเราอีก น้องเขาเลยรู้ว่าเราชอบน้องเขาอยู่ คืนนั้นก็ดราม่ากันยกใหญ่เลย เรายังไม่อยากบอกน้องเขา เรากลัวไม่เหมือนเดิม และหลังจากนั้น ทุกอย่างก็เปลี่ยนไปจริงๆ เจอกันมากสุดก็ทัก ทะเลาะกันบ่อย น้องเขาบอกที่น้องเขาไม่ตอบเราเพราะไม่อยากให้เรายังชอลน้องเขาอยู่ น้องเขาไม่อยากให้เราเจ็บ เรานี่สิถ้าไม่ได้คุยก็เจ็บกว่าเดิม ช่วงนั้นเราร้องไห้ทุกวันเลย แต่เราก็พยายามทำใจ แล้วก็มีเพื่อนเราเพื่อนในห้องเราเองด้วย เพื่อนคนนี้รู้ทุกอย่าง แต่เพื่อนคนนี้ก็ทักไปคุยกับน้องเขา คุยเล่นๆคือเรารู้สึกไม่ดีมากๆนะช่วงนั้น เพราะแต่คำที่น้องเขาคุยกับเพื่อนเราคือ ก็ขั้นอ่อยกันอ่ะ พอเพื่อนเราไม่ทักไป ก็มีรุ่นน้องของน้องเขามาชอบอีก น้องคนนี้น่าจะรู้ว่าเราชอบคนเดียวกับน้องเขาแหล่ะ น้องเขาเข้ามาติดตามทุกความคิดเห็นของเราเลย เราไม่รู้ว่าน้องเขาสองคนชอบกันรึป่าว พอเราถามเพื่อความชัดเจน เราก็กลัวว่าเราจะอยากรู้เกินไปรึป่าว ตอนนี้น้องผู้หญิงคนนั้นก็ดราม่าอยู่เหมือนกัน
เราเลยไม่รู้ว่าเป็นเพราะผู้หญิงหรือผู้ชายที่ไม่ชัดเจนพอ ....
แล้วใครกันแน่ที่ควรเจ็บ -.-

ปล. ทุกวันนี้เราคุยกับคนอื่นได้3คนล้ะยังไม่มีใครทำให้เรารู้สึกเหมือนน้องคนนี้ได้เลย แล้วเราก็ลืมน้องเขาไม่ได้เลยด้วย ทุกวันนี้ก็มียกมือไหว้กันบ้าง แล้วก็เสื้อสีก็แลกกันใส่อยู่ บางคนสังเกตบางคนไม่สังเกต
เฮ้ออเราอยากรู้ว่าควรทำไงกับผช.คนนี้ดี??
***ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ***
ปล. ทุกคนล้วนต้องการคนที่ดีพอ แต่เราต้องรู้จักพอดีด้วย 
ขอให้ทุกคนมีความสุขกับชีวิตที่เป็นอยู่ตอนนี้นะคะ